บทที่ 486 เริ่มต้น (8)
ด้วยสายตาที่ไม่ธรรมดาของเธอจินเซยอนเป็นคนแรกที่ชี้ไปที่อีกด้านหนึ่งของอุโมงค์ ทุกคนหันไปทางที่เธอชี้และในไม่ช้าเงา 2 เงาก็ปรากฏขึ้นที่อีกด้านหนึ่ง เป็นดอกบัวดำกับสายลับรูมิ แทนที่จะรอให้ทั้ง 2 มาถึงฮีโร่ต่างก็ออกไปทักทายพวกเขา ไอลีนในฐานะผู้บัญชาการสูงสุด
ยืนอยู่หน้าดอกบัวดำ
 
“เฮ้ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” ไอลีนทักทาย
 
ดอกบัวดำ ยังคงนิ่งเงียบ เขาส่ง รูมิ ไปที่ ปาร์มา ซึ่งเป็นที่รู้จักในนาม
‘เซนต์’ รูมิเป็นลมไปหลังจากทนความเร็วเหนือเสียงของดอกบัวดำ
 
“…เฮ้ นายไม่รู้จักฉันเหรอ”
 
ไอลีน ขมวดคิ้วโดยคิดว่าดอกบัวดำไม่สนใจเธอ
 
แต่คำตอบของดอกบัวดำนั้นสั้นๆ
 
“ฉันรู้แล้ว.”
 
“แล้วทำไมนายไม่สนใจฉันอย่างนั้นล่ะ”
 
“ไม่ใช่หน้าที่ของฉันที่จะดูแลเธอ”
 
“…”
 
ใบหน้าของไอลีนเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย ไม่นานก็มีเสียงหัวเราะอู้อี้อยู่ข้างหลังเธอ
 
“ฉันไม่เคยขอให้นายมาช่วยดูแลฉัน! สุภาพหน่อยเถอะ!”
 
“… .”
 
ดอกบัวดำมองข้ามไอลีน เขามองไปไปยังคิมซูโฮ นิโคลัส ยุนซึงอา
ชินจงฮัก จินเซยอน จากนั้น แชนายอน สายตาของเขายังคงจ้องมองไปที่ แชนายอน อยู่นานและเมื่อสังเกตเห็นแบบนั้นแชนายนอก็เงยหน้าขึ้นด้วยความสับสน
 
“ฉันจะไปแล้ว แต่ต้องบอกข้อมูลที่สายลับค้นพบให้ฉันด้วยละ”
 
ดอกบัวดำ หันกลับแต่เสียงแหลมสูงของไอลีนก็หยุดเขา
 
“คุณมีธุระที่อื่นที่ต้องไปทำงั้นเหรอ”
 
ในฐานะพันธมิตรดอกบัวดำพึ่งได้มากกว่าใคร เมื่อเห็นว่าดอกบัวดำและออร์เดนเป็นศัตรูกัน ไอลีนเองก็ต้องการให้ดอกบัวดำอยู่ข้างเธออย่างน้อยก็จนกว่าพวกเธอจะเอาชนะออร์เดน ดอกบัวดำสามารถรักษาความปลอดภัยด้านหลังของพวกเธอ โจมตีด้านหน้าหรือแม้แต่ช่วยเหลือฮีโร่คนอื่นๆจากทางด้านหลัง เขาจะเป็นส่วนเสริมที่สมบูรณ์แบบให้กับทีม
 
“…”
 
อย่างไรก็ตามดอกบัวดำไม่ได้หันกลับมาและไม่ได้พูดอะไร
ทันใดนั้นนกอินทรีก็บินมาจากระยะไกลและลงมาบนไหล่ของเขา
 
“เฮ้! ตอบฉันก่อนไปสิ!”
 
ดอกบัวดำตอบไอลีนด้วยเสียงที่ไม่สนใจ
 
“ติดต่อ Chameleon Troupe หากเธอต้องการให้ฉันทำอะไร”
 
และนั่นคือทั้งหมดที่เขาต้องพูด
 
“ขอโทษนะคะ ก่อนที่คุณจะไป คุณช่วยถ่ายภาพกับ หะ…..!”
 
แชนายอน และ คิมซูโฮ พยายามหยุด ยีจินยูน ก่อนที่เธอจะพูดจบ
หลังจากนั้น ดอกบัวดำก็กลายเป็นฝุ่นและหายไปในอากาศบางๆ
 
ความเงียบปรากฏในป้อมปราการ
 
ฮีโร่ทุกคนจ้องมองไปจุดที่ดอกบัวดำเพิ่งยืน
 
ชายคนนั้นมาและออกไปเหมือนลมอย่างแท้จริง ดอกบัวดำน่าจะเป็นศัตรูของฮีโร่ แต่ความสำนึกคุณได้เติมเต็มหัวใจของพวกเขา
 
คิมซูโฮ และ ชินจงฮัก ยีจินยูน และ จินเซยอน แชนายอน และ ยุนซึงอา …สมาชิกแต่ละคนของทีม 1 จริงๆแล้วทุกคนรู้จักดอกบัวดำเป็นอย่างดี
 
การพบเจอกันครั้งนี้จะทำให้เรื่องราวของพวกเขาแพร่กระจายไปทั่วโลกในรูปแบบของข่าวลือ
*************************************************************************
[โลกแห่งความปรารถนา, ชั้น 8 Crevon]
 
ในคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวใน Crevon โทเมอร์กำลังดื่มน้ำชากับแขกในห้องรับรองของราชวังของเธอ บรรยากาศค่อนข้างเงียบงัน มองไปที่เมฆมืดมิดที่อยู่นอกหน้าต่างโทเมอร์ก็พึมพำพร้อมกับถอนหายใจ
 
“มีการเปลี่ยนแปลงมากมายตั้งแต่ชั้น 30 ร่วงลงมา”
 
เมื่อคิมซูโฮพิชิตชั้นสุดท้ายของหอคอย Crevon ก็อยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉิน
ลัทธิประกาศจุดสิ้นสุดของ Crevon หลังจากนั้นที่อื่นกพยายามล้มล้างระบอบการปกครองปัจจุบัน
 
อย่างไรก็ตามช่วงเวลาแห่งความสับสนอลหม่านครั้งนี้ทำให้ Crevon ได้รวมกันเป็นหนึ่ง อราฮา เจ้าหญิงองค์ที่ 5 แห่ง Crevon ประกาศตัวเป็นกษัตริย์และปลดปล่อยความทะเยอทะยานทั้งหมดที่พยายามอย่างหนักเพื่อซ่อนความลับในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอเปิดตัวด้วยนโยบายที่เป็นนวัตกรรมและความรุนแรงเพื่อตอบสนองความกังวลของผู้คน
 
อราฮา ยังคัดเลือกผู้เล่นที่มีทักษะจำนวนหนึ่งและส่งพวกเขาไปประจำการยังชั้น 9 ครึ่งหนึ่งของชั้นที่ 9 ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นของมอนสเตอร์ในตำนานได้ถูกกำจัดออกไปแล้วและนั่นก็เป็นชัยชนะของเธออย่างชัดเจน
 
“คุณคิดว่ายังไง?”
 
โทเมอร์ ถามแขกขณะจิบชา การเปลี่ยนแปลงล่าสุดทำให้เธออยู่ในสถานการณ์ทางการเมืองที่ค่อนข้างยุ่งยาก
 
“…ข้าเป็นห่วง”
 
เสียงของเหล็กดังก้องไปทั่วห้องพร้อมกับเสียงแหลมต่ำ
แขกยักษ์คนหนึ่งจ้องมองที่ถ้วยซึ่งมีขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือของเขาก่อนที่เขาจะหยิบมันขึ้นมาและวางมันบนฝ่ามือของเขา โทเมอร์ ยิ้มเล็กน้อย
 
“งั้นเหรอ แม้แต่คุณก็กลัว ลิโป้?”
 
“…”
 
ลิโป้ไม่ตอบ เขาจับ ง้าวกรีดนภา ของเขาด้วยมือที่ไม่ได้ถือถ้วยอย่างไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตามไม่นานเขาก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้งและจ้องมองไปที่
โทเมอร์
 
“ข้าได้ยินมาว่าโลกจะกลายเป็นอาณาจักรปีศาจ”
 
“…ใช่นั่นคือคำพยากรณ์”
 
ผู้บริหารระดับสูงของ Tower of Wish และนักบุญคนอื่นๆได้ขึ้นสู่สรวงสวรรค์กันไปแล้ว พวกเขาทิ้งคำทำนายเดียวไว้ก่อนที่จะจากไป
 
[พลังปีศาจจะรุกรานโลกสีฟ้า พวกเราหวังว่าพวกคุณจะทำงานร่วมกันเพื่อเอาชนะอุปสรรคนี้]
 
“แต่…คำพยากรณ์นี้ใช้ได้กับโลกภายนอกเท่านั้น” โทเมอร์ พึมพำและมอง ลิโป้ เพื่อคาดการณ์คำตอบของเขา
 
โลกภายนอก โทเมอร์ เริ่มที่จะอ้างถึงโลกว่าเป็นโลกภายนอก เธอจำได้ว่าพ่อแม่ของเธอเกิดที่นั้น โลกไม่เหลืออะไรนอกจากรอยแผลเป็นบนครอบครัวโทเมอร์ นี่คือเหตุผลที่เธอไม่ต้องการออกจาก Crevon
โทเมอร์ ชอบชีวิตที่สงบสุขของเธอที่นี่
 
“คุณต้องการที่จะสืบเชื้อสายลงไปเหมือนกันใช่ไหม แม่ทัพ ลิโป้?”
 
แต่ละคนจะมีความคิดเห็นที่แตกต่างกันไม่เพียงแต่ผู้ดูแลระบบเท่านั้น แต่ยังรวมถึง ลิโป้,แลนสล็อตและทุกคนที่มีต้นกำเนิดมาจากบนโลกก็ต้องการสืบเชื้อสายลงไปสู่โลกภายนอก ลิโป้ หันหัวของเขาอย่างช้าๆ และจ้องมองไปที่ โทเมอร์
 
“ข้า ต้องติดตามนายของข้า”
 
“ใช่แล้วนายของคุณอยู่ที่นี่ใน Crevon แต่คุณเป็นห่วงโลกภายนอก”
 
“… .”
 
ลิโป้ กัดฟันของเขาซึ่งทำให้เขาดูเป็นอันตรายยิ่งขึ้น โทเมอร์ จ้องมองเขาอย่างไม่เกรงกลัว ในขณะที่บรรยากาศระหว่างคนทั้ง 2 เริ่มกลายเป็นศัตรู….
 
ครื่นนนนนนน …
 
ทันใดนั้นการสั่นสะเทือนแปลกๆก็สั่นสะเทือนรอบตัว โทเมอร์ และลิโป้ หยุดและมองไปรอบๆด้วยความสับสน
 
ไม่นานก่อนที่จะมีหน้าต่างข้อความโผล่ขึ้นมาหน้า โทเมอร์
 
[มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากต่อระบบ]
 
มีเพียง โทเมอร์ เท่านั้นที่เห็นข้อความนี้เพราะเธอเป็น NPC และผู้เล่นไปพร้อมๆกัน ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเธออ่าน
*************************************************************************
 
ท้องฟ้ามืดมิดโดยไม่มีแสงสว่าง
ผมกลับไปที่ เพนเดอร์​โมเนียม หลังจากอาบน้ำอย่างรวดเร็วผมก็ตรงไปที่ห้องทำงานของบอสเพื่อรายงานภารกิจให้เธอรู้
 
“นายกลับมาแล้วเหรอ”
 
บอสทักทายผมด้วยท่าทางที่ไม่เมินเฉยของเธอ
 
“ฉันได้รับข่าวแล้วว่านายทำสำเร็จ”
 
“คุณได้รับรางวัลไหม”
 
“ใช่. Chameleon Troupe ได้รับการอภัยโทษอย่างเป็นทางการแล้ว แม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจว่าพวกเราสามารถจัดการเรื่องนี้ได้นานแค่ไหน….”
 
เมื่อหัวเราะเบาๆเสร็จ บอสก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของเธอแล้วก็มาหาผม
 
“นายทำได้ดีมาก”
 
บอสจ้องมาที่ผม จากนั้นเธอก็เอนกายลงและแขวนอะไรบางอย่างไว้รอบคอของผม มันเป็นสร้อยคอ
 
“สิ่งนี้ดีกว่าที่ฉันมอบให้นายเมื่อนายเข้าร่วมครั้งแรก ฉันได้รับสิ่งนี้จากสมาคมเพื่อแลกกับการยอมรับคำขอล่าสุดของพวกเขา ดังนั้นนายเก็บมันเอาไว้เถอะ”
 
[สร้อยคอของเฮมดัล] เป็นชื่อของมัน คุณสามารถบอกได้เลยจากชื่อว่าสร้อยคอนี้มีค่าเพียงใด
 
“นี่คือ….”
 
ผมรู้สึกประหลาดใจที่บอสและทุกคนเลือกที่จะมอบสิ่งนี้ให้ผม ผมรู้จากเนื้อเรื่องที่ผมแต่งว่าเธอเป็นคนรักเครื่องประดับตัวยง ผมขอบคุณและถือสร้อยขึ้นเพื่อตรวจสอบรายละเอียด และแล้ว
 
ครื่นนนนนนนนนน…
 
ผมรู้สึกว่าการสั่นสะเทือนขนาดใหญ่สะท้อนออกมาจากผนัง ในขณะเดียวกันมีหลายหน้าต่างโผล่ขึ้นมาปิดกั้นมุมมองของผม
 
[โครงร่าง – เนื้อเรื่องทันเรื่องราวต้นฉบับแล้ว เนื้อเรื่องต่อไปนี้จงเสพให้อย่างเต็มที่]
[ปัญหา – โค้งสุดท้ายของเนื้อเรื่องเดิมน่าเบื่อเกินไป]
[การเปลี่ยนแปลง – ‘ระบบ’ ได้รวมเข้ากับเรื่องราวเพื่อลดความน่าเบื่อ]
[สิทธิ์ผู้แต่งเดิม – ดวงตาของคุณสามารถมองเห็นพลังชีวิตของคนอื่นพร้อม ‘ค่าสถานะ’ ….]