บทที่ 481 เริ่มต้น (3)
 
[เคลื่อนย้ายจำนวนมาก] นำสมาชิกของทีม 3 ไปยังดินแดนของ
ออร์เดน แต่เมื่อพวกเขาลืมตาพวกเขาก็ไม่เห็นใครจาก ทีม 1 รวมถึง
ไอลีน มีเพียงสมาชิกของทีม 3 เท่านั้นที่อยู่ในทุ่งกว้างของแอฟริกา
 
“ไม่จริง…ใช่มั้ย?”
 
ยุนซึงอา หัวหน้าทีม 3 กังวลเล็กน้อยเมื่อไม่เห็นอีกทีมจากการเคลื่อนย้ายจำนวนมาก
 
วิ้งงงงงงงงงงงงงงงง…
 
พลังเวทมนต์สีม่วงสว่างขึ้น ไอลีน, อียองฮา, จินเซยอน, นิโคลัส,
ปาร์มา และ ซอยองจี แม้ว่า ทีม 1 แม้จะมีเพียงฮีโร่ 6 คนนี้ทุกคนแต่ว่า
นอกเหนือจาก ซอยองจี และ จินเซยอน ทุกคนเป็นชนชั้นสูงของ
วิหารแห่งความยุติธรรม ทุกคนในทีมที่ 3 ยกเว้นชินจองฮาคจ้องมองพวกเขาด้วยสายตาที่เบิกกว้าง
 
“ทุกคนอยู่ที่นี่ใช่ไหม”
 
ไอลีน ก้าวขึ้นและตรวจสอบฮีโร่ที่มีอยู่ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ไอลีน ตาซ้ายของเธอ [Smart Eyepatch] เป็นของพิเศษจาก Tower ช่วยให้คำนวณในเรื่องที่ซับซ้อนได้อย่างง่ายดาย
 
“…อืมเยี่ยมมาก ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว”
 
หลังจากได้รับผลลัพธ์จาก Smart Eyepatch แล้ว ไอลีน ก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ รีเบล เข้าหา ไอลีน และพูดด้วยเสียงนุ่มๆ
 
“บทบาทของฉันจบลงที่นี่ แต่…หากคุณต้อง ก็เรียกฉันได้”
 
ไอลีน ขมวดคิ้วของเธอ
 
“นายจะช่วยอะไรฉันได้บ้างละ”
 
“ฉันสามารถเธอยกกระเป๋าได้นะ ฉันได้ทำคำสัญญาแล้วดังนั้นเธอสั่งให้ฉันทำอะไรก็ได้ตามที่คุณต้องการ คิดว่าฉันเป็นทาสของเธอก็ได้”
 
“รอเดี๋ยวก่อนนะ.”
 
ไอลีน หยิบวิทยุออกมา จากสิ่งที่สมาคมฮีโร่ค้นพบนั้นคือออร์เดนมีความสามารถในการตรวจจับพลังเวทมนต์ภายในระยะ 500 กม. จากวังของเขา ทำให้ผู้ทรงอำนาจต่างๆจึงตัดสินใจใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
 
“นี่คือไอลีน พวกเรามาถึงอย่างปลอดภัยแล้ว”
 
– พวกเราได้ยินเธอแล้วนี่คือ ผบ.อีกงมยอง
 
อีกงมยอง สติปัญญาและความคิดเชิงกลยุทธ์ของเขาเทียบเคียงกับระดับพรสวรรค์ ทำให้เขาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมเมื่ออายุเพียง 30 ปี
 
“พวกเราควรทำยังไงดี”
 
– พวกเธอควรลดการใช้เสียงและขุดอุโมงค์ มันน่าจะอยู่ใกล้ๆแถวนั้น ดังนั้นโปรดยืนยันด้วย
 
“อุโมงค์ใช่ไหม”
 
ไอลีน มองไปรอบ ๆ อันที่จริงมีทางเข้าที่ปกคลุมด้วยใบไม้และหิน
 
“เจอแล้ว.”
 
– เข้าไปข้างใน ออร์เดนและการตรวจสอบจับพลังเวทย์ของเขาจะอ่อนแอลเมื่ออยู่ใต้ดิน แต่เพื่อความปลอดภัยของทุกคนอย่าใช้พลังเวทมนต์จนกว่าฉันจะให้สัญญาณ
 
“เข้าใจแล้ว”
 
ไอลีน หันหลังกลับและเผชิญหน้ากับคนอื่น
 
“ทุกคนตามฉันมา!”
 
ทีม 1 และทีม 3 เริ่มเดินขบวนทุกคนตามหลังไอลีนเข้าไป อุโมงค์ที่ขุดในนั้นมืดและลึก
 
คลิก
 
ไอลีน เปิดไฟฉายและเปิดทางเดิน
 
“…เฮ้ คิมซูโฮนี่มันอะไรกัน?”
 
แชนายอน สะกิดไหล่ของ คิมซูโฮ
 
“ฉันไม่รู้ แต่พวกเราคาดหวังอะไรแบบนี้ใช่มั้ยละ”
 
คิมซูโฮยิ้มและตอบ แชนายอนเองก็ยิ้มด้วยเช่นกัน
 
“ฉันว่างั้น ฉันก็ไม่รังเกียจอะไรละนะ มันน่าสนุกดี.”
 
“เหมือนกัน.”
 
“อย่ามาโกหก”
 
“ฉันไม่ได้โกหก.”
 
ต๊อก ต๊อก
 
เสียงฝีเท้าดังขึ้น ชินจงฮัก ตัดระหว่าง แชนายอน และ คิมซูโฮ และ
แชนายอน เดินไปพร้อมกับเล่นมินิเกมทางโทรศัพท์ แชนายอน,
ชินจงฮัก และ คิมซูโฮ เดินไปข้างหน้าพร้อมกัน
 
อุโมงค์ตรงไปแนวทแยงมุมจนกลายเป็นทางเรียบ ณ จุดหนึ่ง
 
“พวกนายเป็นยังไงบ้าง”
 
เมื่อความตึงเครียดเริ่มลดลงเสียงก็ดังขึ้น คิมซูโฮ หันกลับมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยและเห็น จินเซยอน ผู้ยิ้มอย่างสดใส
 
“ผู้อาวุโส”
 
“ไง ไม่ได้เจอกันสักพักแล้วนะ”
 
“…สวัสดี.”
 
คิมซูโฮ, แชนายอน และ ชินจงฮัก ตอบตามลำดับ
 
“ฉันอยากเจอพวกเธอทุกคนเลยนะ”
 
จินเซยอน ซึ่งรู้สึกอึดอัดในบรรยากาศของ ทีม 1 ชอบอยู่กับรุ่นน้องของเธอมากกว่า เธอพยายามประเมินความแข็งแกร่งของ คิมซูโฮ ในทันทีเธอไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับเขาเพียงแค่มองเข้าไปในดวงตาของเขา
ตามที่คาดไว้ สำหรับผู้ชายที่เพิ่งได้รับฉายา ‘นักดาบแห่งความปรารถนา’ คิมซูโฮแข็งแกร่งพอที่จะทำให้จินเซยอนยิ้มออกมาได้
 
“อืมมมมมมนั่นใครน่ะ?”
 
คิมซูโฮ ชี้ไปที่ ‘เบร่า’ และถาม
 
“อ่าาา-”
 
“คิดว่าฉันเป็นโรงไฟฟ้าที่ถูกซ่อนอยู่”
 
เบร่า ตอบก่อนที่ จินเซยอน จะพูดอะไรก็ได้ เห็นได้ชัดว่าเบร่ามีการได้ยินที่ยอดเยี่ยม
 
“…โรงไฟฟ้าที่ซ่อนเร้นงั้นเหรอ”
 
แชนายอน ขมวดคิ้วส่วนเบร่ายิ้มกว้าง
 
“ใช่มีโรงไฟฟ้าที่ซ่อนอยู่มากมายในโลกนี้ เฮย์เนค ก็ปรากฏตัวอีกครั้งและ ดอกบัวดำ เช่น ออร์เดน ก็จะถือว่าเป็นหนึ่ง “
 
ดวงตาของคิมซูโฮเบิกกว้าง
 
“คุณรู้จักดอกบัวดำเหรอ?”
 
“ อืม…บางทีฉันอาจเป็นดอกบัวดำก็ได้นะ”
 
“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้”
 
ไอลีน ที่กำลังฟังบทสนทนาพูดอย่างมั่นใจ
 
“ดอกบัวดำไม่ใช่เรื่องไร้สาระ”
 
“…อะแฮ่ม.”
 
เสียงของไอลีนทำให้เกิดบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจ
 
ซ่าาาาาาา – ซ่าาาาาาาา
 
ในขณะนั้นเองวิทยุของ ไอลีน ก็ทำงาน
 
– หากคุณยังไม่ถูกค้นพบทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนที่วางไว้ เดินไปอีก 200km จากนั่นพวกคุณก็ใช้พลังเวทมนต์ได้ถ้าพวกคุณต้องการ
 
“200 km…”
 
ไอลีน หันหลังกลับ ยีจิยูน และ ปาร์มา เป็นซัพพอร์ตของกลุ่ม แต่เนื่องจาก ปาร์มา เป็นฮีลเลอร์ทำให้ซัพพอร์ตของทีมเป็นงานของ ยีจิยูน
 
“ซัพพอร์ต ยีจิยูน เตรียม [Haste]”
 
“ค่าาา!”
 
ยีจิยูน เอาออกธนูมาอย่างระมัดระวัง จากนั้นเธอสร้าง ‘ลูกศร’ ด้วยพลังเวทมนต์ของเธอ
 
“ 1 อันสำหรับ 1 คน”
 
“…คุณใช้คาถาหรืออย่างอื่นไม่ได้เหรอ?”
 
ไอลีนไม่ชอบแม้แต่เข็มฉีดยาไม่มีความสุขมากๆที่ถูกแทงด้วยลูกธนู
 
“วิธีนี้มีประสิทธิภาพมากกว่าน่ะ”
 
“…ชิ ง่ายๆไม่ทำ.”
 
ไอลีน หลับตาอย่างไม่เต็มใจและ ยีจิยูน ก็ยิงธนูของเธอ การถูกยิงจะมาพร้อมกับความเจ็บปวดเล็กน้อย
 
“ไปกันเถอะ.”
 
เมื่อใช้ ‘Haste’ ของยีจินยูนกลุ่มก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วพอที่จะไม่ทิ้งร่องรอยไว้เบื้องหลัง แม้ว่าการเดิน 200km จะไม่ง่ายแต่ด้วยความสามารถทางกายภาพเหนือมนุษย์ของพวกเขาที่เพิ่มขึ้นด้วย Haste ช่วยให้พวกเขาสามารถทำได้ใน 3 ชั่วโมง
 
– นี่คือ อีกงมยอง หากทุกคนมาถึงปลายทางให้ใช้การ์นี้
 
พวกเขามาถึงที่กว้างขวาง แทนที่จะเหมือนลานกว้างมันเป็นเหมือนห้องมากกว่า
 
“เข้าใจแล้ว”.
 
ไอลีนหยิบการ์ดป้อมปราการออกมาตามคำสั่ง
 
“พวกเราจะใช้มันตอนนี้”
 
การ์ดระดับ 7 ดาว [สร้างป้อมปราการ] ไอลีนฉีดพลังเวทมนต์ของเธอเข้ามาโดยไม่ลังเล
 
“ฉันต้องการป้อมปราการที่แข็งแกร่งที่สามารถจุคนได้ 300 คน”
 
วิ้งงงงงงงงง
 
– ช่วงเวลาที่ วาจาสิทธิ ของ ไอลีน ถูกเพิ่มเข้าไปในการ์ดนั้นทำให้การ์ดกลายเป็นพลังเวทมนตร์และซึมลงสู่พื้นดิน
 
และนั่นก็……
 
ไม่มีเสียงดังก้องหรือการเพิ่มพลังเวทมนตร์ มีเพียงลมจางๆพัดก่อนที่อวกาศจะเริ่มบิดเบี้ยว เสียงเหล็กดังขึ้นจากพื้นดินในขณะที่ค่ายทหารขนาดเล็กหลายสิบปรากฏขึ้นภายใน อาคารสำนักงานใหญ่ก็ถูกสร้างขึ้นมาตรงกลาง
 
“ ว้าว…มันเป็นป้อมปราการจริงๆด้วย”
 
“น่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ.”
 
คิมซูโฮ และ แชนายอน พูดออกมาแต่พวกเขาไม่ใช่คนเดียวที่แปลกใจ แม้แต่ไอลีนที่เปิดใช้งานการ์ดก็จ้องมองที่ป้อมด้วยความตกใจ
 
“เอาล่ะ พวกเราเข้าไปข้างในกันนี่จะเป็นฐานปฏิบัติการของพวกเราสำหรับภารกิจลอบสังหาร ออร์เดน ที่จะเกิดขึ้น”
 
ไอลีนประกาศอย่างภูมิใจขณะที่เธอเดินเข้าไปในป้อมปราการ
*************************************************************************
ป้อมปราการมีค่ายทหาร 99 แห่ง เมื่อพิจารณาถึงจำนวนฮีโร่ที่จะต้องใช้ฐาน 3 คนจะต้องแชร์กัน เช่น แชนายอน, ยีจิยูน และ จินเซยอน
มาใช้ค่ายทหารเดียวกัน
 
ภายในกระท่อมไม้เล็กๆผู้หญิง 3 คนแกะข้าวของออกอย่างมีความสุข
 
“หืม? แชนายอน?”
 
ในขณะนั้นจินเซยอนก็เรียกแชนายอน
 
“ค่ะ?”
 
แชนายอน ซึ่งกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเอียงหัว
 
“เธอลืมเจ้านี้…มันคืออะไรเหรอ”
 
จินเซยอน หยิบกระดาษหนึ่งแผ่นที่ตกลงมาบนพื้น มันยับยู่ยี่จากการถูกเก็บไว้ในกระเป๋าของเธอตลอดเวลา
 
“อ้อ นั่นมัน?”
 
แชนายอน ยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อเธอเห็น [จดหมายเชิญถึงคู่รัก]
 
“เป็นไอเท็มที่สามารถเรียกคนมาได้”
 
“…เรียก?”
 
“ใช่. แค่รู้ชื่อเล่นของเขาก็ใช่ได้แล้ว”
 
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ยีจินยูนก็เข้ามา
 
“ว้าว จริงเหรอ? เธอจะเรียกหาใครเหรอ?”
 
“หืม? โอ้ ฉันมีใครบางคนในใจน่ะ”
 
Extra7 แชนายอน นึกถึงอาจารย์ในเกมของเธอ ซึ่งช่วยชีวิตเธอตอนที่เธอกำลังจะตายภายในหอคอย แม้ว่าจะผ่านมา 2-3 ปีแล้วที่เธอได้รับไอเท็มนี้มาแต่เธอก็ยังไม่มีโอกาสได้ใช้มัน
 
“ฉันคิดว่าฉันจะใช้ ในสักวัน”
 
แชนายอน วางแผนที่จะใช้มันก่อนการต่อสู้กับ ออร์เดน เพราะมันน่าเสียเปล่าถ้าเธอตายในการต่อสู้ครั้งนั้นก่อนได้เจอเขา ในขณะเดียวกัน จินเซยอน ก็มองดูกระดาษเรียกด้วยดวงตาเป็นประกาย
 
“มันเป็นไอเท็มที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ฉันก็อยากได้เหมือนกัน อาๆๆๆ เธออยากแลกเปลี่ยนกับการ์ดใบนี้ไหม?”
 
จินเซยอน หยิบการ์ดออกมา
 
===
[เฝ้ารอนับพันวัน] [6 ดาว]
– สามารถใช้งานได้ 1,000 วันหลังจากได้รับมา หลังจากเปิดใช้งานการ์ดนี้คุณจะเจอกับคนที่คุณต้องการในวันถัดไปโดยบังเอิญ
===
 
แชนายอน อ่านคำอธิบายของไอเท็มจากนั้นส่ายหัวอย่างรวดเร็ว
 
“ไม่ ฉันต้องรอถึง 1000 วันจึงใช้ได้ มันแย่มาก”
 
“ไม่ ไม่เลย มันจะดีกว่าเนื่องจากคุณไม่จำเป็นต้องรู้ชื่อเป้าหมายด้วย”
 
“ทุกอย่างปกติดี. ฉันรู้แล้วว่าฉันจะเรียกใคร”
——————–2——————–