The Novel’s Extra ตอนที่ 468
บทที่ 468 ความหมายของอารมณ์ (4) [เกาหลี, โซล] บ้านสไตล์ดั้งเดิมที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้เขียวขจีแชจูชึลและยูยอนฮานั่งในขณะที่หันหน้าเข้าหากัน หญิงสาวในวัย 20 อย่างเธอปกติไม่มียืนอย่างมั่นคงต่อหน้าผู้เป็นอมตะได้ จิตใจของเธอแข็งแกร่งอย่างแท้จริง “ขอบคุณที่สละเวลามาเพื่อพบกับฉันนะคะ” ยูยอนฮา พูด “ฉันไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ” แชจูชึลใคร่ครวญเรื่องนี้และพบว่าไม่มีเหตุผลที่จะไม่มา จริงๆแล้วนั้นแชจูชึลก็เบื่อ 9 ดาราคนอื่นๆกำลังรวมตัวกันคุยเรื่องตัวแทนความจริงหรือไปสนุกสนานด้วยกัน แต่แชจูชึลก็แตกต่างออกไป ยูยอนฮา เริ่มการสนทนาอย่างระมัดระวัง “ฉันมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากคุณ อย่างที่ฉันพูดในจดหมายของฉัน -” “เธอต้องการพบ 9 ดารา” “…ใช่คะ.” ยูยอนฮา พยักหน้าอย่างแน่วแน่ ปัจจุบันเธออยู่ภายใต้แรงกดดันอันยิ่งใหญ่ พลังเวทมนต์ของ แชจูชึล ถูกปล่อยออกมาโดยไม่รู้ตัวมันไม่ใช่พลังที่ฮีโร่ทั่วไปจะทนไหว “9 ดาราช่วยอะไรเธอไม่ได้เลย พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรนอกจากเป็นแค่พลเมืองอาวุโสที่เกษียณแล้ว ทำไมเธอคิดว่าพวกเขาถึงนิ่งเฉยอยู่? พวกเขาทั้งหมดซ่อนตัวเพราะกลัวว่าผลข้างเคียงของพวกเขาจะทำให้ต้องทนทุกข์ยิ่งไปกว่าเดิม” “ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่อยากจะคุยกับ-” “เธอมีวิธีรักษาผลข้างเคียงงั้นเหรอ?” ยูยอนฮา กลืนน้ำลายของเธอตามคำถามของ แชจูชึล วิธีการรักษาผลข้างเคียงของพรสวรรค์ถ้าให้การสนทนาไปต่อเธอต้องไม่ปิดบัง เธอเชื่อว่าคิมฮาจินทำได้จริงๆ “…ใช่ หนูทำได้” มันเป็นการพนันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของ ยูยอนฮา อันเนื่องมาจากความไว้วางใจที่เธอมีต่อ คิมฮาจิน ทันทีที่เธอพูดคำ 3 คำนี้ออกมาคิ้วของแชจูชึลก็สั่นไหว เขาจ้องมอง ยูยอนฮา ด้วยท่าทางที่ดูเงียบๆ “เธอสามารถรับน้ำหนักของคำเหล่านั้นได้หรือไม่” “ใช่ หนูทำได้…หนูหมายถึง….” ลิ้นของ ยูยอนฮา เหมือนถูกผูกกันไว้ในเสี้ยววินาที เธอทำผิดพลาดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเนื่องจากความกังวลใจ เธอรู้สึกอับอายมากเนื่องจากการขาดปฏิกิริยาตอบสนองของ แชจูชึล “…ใช่ หนูทำได้.” และแล้ว – ปี้ดดดดดดดด เสียงเตือนดังๆขึ้นจาก Smartwatch ของ แชจูชึล และ ยูยอนฮายูยอนฮา รู้สึกประหลาดใจ แต่เธอมองแชจูชึลอย่างใจเย็น “ …เอาเลย” “คะ.” เมื่อได้รับอนุญาตจาก แชจูชึล แล้ว ยูยอนฮา มองดู smartwatch ของเธอ จากนั้นดวงตาของเธอก็เปิดออก สัญญาณเตือนภัยพิบัติส่งสัญญาณการโจมตีทั่วโลก ************************************************************************* [จีน, เซี่ยงไฮ้] ราชาปีศาจพูด ‘ให้โลกได้เห็นความแข็งแกร่งของเจ้า’ ตามคำสั่งของเขา มอนสเตอร์คล้ายมนุษย์เสือแทรกซึมเข้าไปในเมืองเซี่ยงไฮ้ ชื่อของเขาคือไทกริส เขาเคยเป็นทรราชภูเขาที่ใหญ่ที่สุดของเทือกเขาหิมาลัย ตอนนี้ในร่างมนุษย์ของเขายืนอยู่กลางถนนในเซี่ยงไฮ้พร้อมกับเสื้อกันหนาว ในขณะนี้ไม่มีพลเรือนคนใดอยู่รอบตัวเขารู้ถึงตัวตนของเขา ไทกริสสังเกตสภาพแวดล้อมของเขาอย่างระมัดระวังจากนั้นก็ถอดเสื้อกันหนาวออก จากนั้นเขาก็ตะโกนออกมาเต็มปอด “ข้ามาแล้ว! ข้าเห็นแล้ว! ข้าปราบพิชิต!” เสียงคำรามของเขาเหมือนเปล่งคลื่นคลื่นรอบทิศทางและระเบิดสมองของพลเรือนที่เดินเข้ามาใกล้ๆ เสียงกรีดร้องดังขึ้นเมื่อตึกถล่ม ไทกริสก็เริ่มกินมนุษย์ที่รอดชีวิต เมืองนั้นตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายในพริบตา แม้ว่าการโจมตีจะเกิดขึ้นทันทีแต่ฮีโร่ของจีนก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว “แกเป็นใคร!?” “เปิดเผยตัวตนของแกออกมา!” ฮีโร่ชี้อาวุธของพวกเขาไปที่ไทกริส แต่ไทกริสไม่ขยับนิ้ว เพื่อความแม่นยำ เขาไม่จำเป็นต้องถอย เขายืนอยู่สูงเหมือนต้นไม้และเหวี่ยงหมัดออกไป ตู้มมมมมมมมมมมมม! ตู้มมมมมมมมมมมมม! เสียงดังสนั่นดังขึ้นและไม่ช้าหัวของเหล่าฮีโร่ก็ระเบิดออกจากกันไทกริสได้ฆ่าฮีโร่ที่อยู่ห่างออกไป 300 เมตรโดยใช้หมัดง่ายๆ แม้ว่ามันจะไร้สาระแต่การโจมตีของไทกริสนั้นห่างไกลจากสามัญสำนึกมากจริงๆ พวกมันไม่สนใจข้อถูกผูกมัดจากระยะทาง ‘หมัดระเบิดพยัคฆ์’ ไทกริสเกิดมาพร้อมกับพลังที่จะทำลายทุกสิ่งที่อยู่ในสายตาของเขา เขาเรียกพลังนี้ว่า [หมัดระเบิดพยัคฆ์] “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! อ่อนแอ พวกเจ้ามันอ่อนแอเกินไปแล้ว!” ไทกริสระเบิดเสียงหัวเราะด้วยความตื่นเต้น “ข้าชื่อไทกริส! ข้าคือเผด็จการที่จะสังหารพวกเจ้าทั้งหมด!” ************************************************************************* [ฝรั่งเศส, ปารีส] ‘โดโลเรน’ เดินผ่านปารีสในขณะที่ผิวปากและฮัมเพลง เสียงของเธอช่างงดงามและน่าหลงใหลเหมือนนกไนติงเกล “พวกเธอจะถูกชุบชีวิตหลังจากพักผ่อนไปสักพัก….” เสียงของเธอไหลไปที่หูของพลเรือนทำลายสมองของพวกเขา พลเรือนผู้ตายที่ตายไปก็ฟื้นคืนชีพในฐานะซอมบี้ที่ทำตามเธอทุกคำสั่ง “ศพของพวกเจ้าจะถูกชุบชีวิต….” ซอมบี้กัดมนุษย์คนอื่น เมื่อเห็นอย่างนี้ โดโลเรนก็ยิ้มออกมา “ผู้คนที่เรียกร้องหาเจ้าจะนำเจ้าไปสู่ชีวิตอมตะ…!” ฮีโร่ของปารีสมาเพื่อรับมือกับสถานการณ์ แต่พวกเขาไม่สามารถหยุดการร้องเพลงของเธอได้ จริงๆแล้วพวกเขาหลงใหลในเสียงของเธอและกลายเป็นซอมบี้ที่แข็งแกร่งกว่าปกติ การร้องเพลงของ โดโลเรน ดำเนินต่อไปจนกระทั่งความตายคืบคลานไปทั้งเมือง************************************************************************* [อังกฤษ, ลอนดอน] ‘โทจิ’ มาถึงลอนดอน เขาดูไม่ต่างไปจากมนุษย์นอกเหนือจากมือทั้งสองของเขาซึ่งทำจากหิน ตรงหน้าเขาคือพระราชวังบักกิ้งแฮม ทำลายพระราชวังบักกิ้งแฮมและฆ่าเรเชล นั่นคือสิ่งที่กษัตริย์ต้องการ โทจิได้รับคำสั่งพิเศษจากแลนแคสเตอร์ หน้าที่ของเขาคือทำลายพระราชวังบักกิ้งแฮมและราชวงศ์อังกฤษ “นี่มันคือ ราชวังบักกิ้งแฮม” ขณะที่เขาเดิน เสียงสั่นสะเทือนจากพื้นดินแปลกๆก็ดังขึ้นทุกย่างก้าว “หยุด-” “ใครกั-“ โทจิฆ่าทุกคนที่ยืนขวางทางเขา ไม่มีใครสามารถพูดอะไรได้มากกว่า2 คำต่อหน้าเขา โทจิฆ่ามนุษย์อย่างง่ายดายเพียงแค่เหวี่ยงหมัดของเขาเท่านั้น “… .” แต่ไม่ช้าเขาก็ถูกบังคับให้หยุดใกล้ทางเข้าของพระราชวังบักกิ้งแฮม หมาป่าตัวใหญ่ขวางทางเขาเอาไว้ “ฮะ?” โทจิเงยหัวของเขาขึ้นมา หมาป่าแต่มันเป็นตัวใหญ่เกินกว่าที่จะเทียบกับหมาป่าที่เขารู้จัก “…แก. ตาย.” แต่ความอยากรู้ของเขาใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาที โทจิเหวี่ยงกำปั้นของเขาอีกครั้ง แผ่นดินพุ่งออกไปเหมือนแส้แล้วลอยไปหาหมาป่า กร๊อบ-! อย่างไรก็ตามหมาป่าบดขยี้หินด้วยฟันของมัน “…หา?” ดวงตาของโทจิเบิกกว้าง 3 วินาทีหลังจากนั้นเขาก็พูดออกมา “แกไม่ใช่สัตว์เหรอ?” โกรกกกกก หมาป่ายิ้มเยาะ หมาป่าตัวนี้ชื่อ เฟนรีน ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตแรกที่อีเวนเดล สร้างขึ้นมาความแข็งแกร่งของมันเป็นของจริง “ข้าเข้าใจแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า.” โทจิพยักหน้า แม้ว่าเขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ไม่ได้ตอบสนองแตกต่างกัน เขาเหวี่ยงกำปั้นอีกครั้ง รอยแตกปรากฏขึ้นและเกิดการระเบิดครั้งใหญ่ในขณะเดียวกันก็เกิดรอยแยกขนาดใหญ่ – ตู้มมมมมมมมมมมม แผ่ดินแยกเป็น 2 ส่วน แต่หมาป่าใช้ดินที่แตกเป็นชิ้นเพื่อตั้งหลักในการหลบหลีก โทจิไม่นิ่งเฉย เขาถ่ายทอดเจตจำนงของเขาไปยังผืนดินที่หมาป่าก้าวไปมา จากนั้นมีบางสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ร่างเดิมของโทจิก็ร่วงลงไปในดินและชิ้นส่วนของแผ่นดินที่หมาป่ากำลังยืนอยู่ก็กลายร่างเป็นโทจิพร้อมคว้าหลังของมันเอาไว้ “ข้าโทจิ แผ่นดินก็คือข้าและข้าก็คือแผ่นดิน” โทจิยิ้มและหักหลังหมาป่าทันที “กร๊อบ”
คอมเม้นต์