บทที่ 435 เป้าหมายเดียวกันเส้นทางที่ต่างกัน (3)
 
การประชุมกับ วิคเก็ช ดำเนินไปอย่างราบรื่น วิคเก็ชยืนยันว่าอำนาจของเธอในสังคมปีศาจในปัจจุบันไม่น้อยกว่าใครแน่ เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและความแข็งแกร่ง
 
“สมาคมบอกว่าพวกเขาจะปฏิบัติภารกิจในเดือนเมษายน กลางฤดูใบไม้ผลิ แต่ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จ”
 
ผมเห็นด้วยภายในกับการประเมินของ วิคเก็ช ทีมลอบสังหารแรกที่
ก่อตั้งโดยสมาคมจะไม่สามารถฆ่าออร์เดนได้ จริงๆแล้วพวกเขาจะได้รับความสูญเสียอันยิ่งใหญ่จากผู้ทรยศในหมู่พวกเขา ปัญหาเดียวคือผมไม่เคยพูดถึงผู้ทรยศที่มีอยู่ในเนื้อเรื่องเดิม
 
ทุกอย่างจากจุดนี้ไป…เอาจริงๆผมที่เป็นคนแต่งจำได้แค่ว่าเขียนไปเพียงไม่กี่บรรทัดเกี่ยวกับทีมลอบสังหารแรกของสมาคมฮีโร่
 
ผมไม่รู้ว่านักเขียนงี่เง่าคนไหนที่เขียนเรื่องนี้ แต่ผมก็อยากให้เขาแต่มันออกมาดีๆ
 
“ดังนั้น พวกเราวางแผนที่จะรอพวกเขาและออกเดินทางไปในเดือนมิถุนายน หากพวกเขาฆ่าออร์เดนได้มันก็จะดีสำหรับพวกเรา แต่หากพวกเขาทำไม่ได้พวกเราจะต้องทำเอง”
 
“ใครเข้าร่วมทีมลอบสังหารบ้าง” บอสถามวิคเก็ช
 
บอสไม่สั่นไหวแม้แต่ต่อหน้าต่อหน้าวิคเก็ช บอสในตอนนี้มีความสามารถที่จะเผชิญหน้ากับ วิคเก็ช ได้อย่างทัดเทียม
 
“สมาชิกคนสำคัญของพวกเรา ผู้บริหารของ สังคมปีศาจ รวมถึง
คิมฮักเปียว,เทอร์โรว์ และลูกน้อง,ผู้ทำลายและลูกน้อง….”
 
ชื่อที่ วิคเก็ช บอกไว้นั้นเป็นปีศาจระดับ Top ทั้งนั้น
 
“ฉันไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้สัตว์ประหลาดนั้นยังมีชีวิตอยู่ ปีศาจ
คนอื่นๆเองก็คิดเช่นเดียวกัน ถ้า พอลคาส ยังมีชีวิตอยู่เขาคงจะลงมือด้วยตัวเองไปแล้ว”
 
เมื่อได้ยินสิ่งนี้บอสก็ขมวดคิ้ว “พอลคาส?”
 
“เธอเองก็คงเคยได้ยินเรื่องของเขาเช่นกัน พอลคาส เป็นมาร แชจูชึล ที่ตามล่า “ปกติปีศาจจะไม่พูดถึงชื่อมารถ้าไม่จำเป็นแต่เป็นเพราะ
พอลคาส ไม่ใช่มารที่เธอรับใช้ ปีศาจจะรับใช้มารที่แตกต่างและ
ที่วิคเก็ช รับใช้คือ ‘บาอัล’ ที่มีชื่อเสียง
 
“แล้วเธอว่าไงล่ะ? ฉันคิดว่าพวกเรามีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จมากกว่าสมาคมฮีโร่นะ”
 
ปีศาจเป็นคนที่ทำสำเร็จในเนื้อเรื่องเดิม หลังจากความพ่ายแพ้ของสมาคมฮีโร่พวกเขาแทรกซึมเข้าไปในอาณาจักรของออร์เดนและได้
ตัดแขนข้างหนึ่งของเขาลงมาพร้อมสังหารผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจำนวนนับไม่ถ้วน
 
แน่นอนหลังจากนั้นกลุ่มที่ตามมาก็จัดการต่อจนเสร็จ กลุ่มนั้นประกอบไปด้วย แชนายอน, ยียอนฮาน,เรเชล,ยุนซึงอา และ คิมซูโฮ ทำสำเร็จ
 
ในเนื้อเรื่องเดิม คิมซูโฮ ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของทีมลอบสังหารแต่แรกเนื่องจากสมาคมฮีโร่ต้องการให้เขาตรวจสอบหลังจากพิชิตหอคอยแห่งความปรารถนา แน่นอนว่าตอนนี้คิมซูโฮต่อสู้กับราชาปีศาจ เขาไม่สามารถคิดเกี่ยวกับเรื่องของออร์เดนได้
 
“ถ้าพวกเธอเข้าร่วมด้วย ฉัน วิคเก็ชจะยอมรับอำนาจของเธอในส่วนของ Pandemonium ที่เธอควบคุมอยู่ในปัจจุบัน”
 
คิ้วของบอสกระตุก มันเป็นข้อเสนอที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เพราะปกติแล้ว
ปีศาจจะไม่ยุ่งกับปีศาจตนอื่นๆไม่ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะแย่แค่ไหน
 
“เป็นไง ฉันคิดว่ามันเป็นข้อตกลงที่ยอดเยี่ยมเลยนะ” วิคเก็ช กล่าวขณะที่เธอหันมาสนใจผม ดวงตาของเธอตรวจสอบผม “ฉันชอบที่ดอกบัวดำทำลายการออกอากาศของออร์เดนนะ”
 
“… .”
 
มันเป็นคำชมทั่วไป แต่บอสก็ขมวดคิ้วอย่างไม่มีความสุข เธอจ้องมอง
วิคเก็ช และจ้องมองมาที่ผม
 
“แล้ว?” วิคเก็ชหันกลับมามองบอส
 
จากนั้นบอสก็มองมาที่ผม ผมพยักหน้าและบอสก็พยักหน้ารับคำถามของวิคเก็ช “…พวกเราจะเข้าร่วม แต่พวกเราจะไม่รับคำสั่งจากใคร” เธอประกาศกร้าว
 
ในตอนนั้นความคิดของผมก็คิดถึงเรื่องอื่นขึ้นมา Chameleon Troupe ได้เข้าร่วมทีมลอบสังหารของปีศาจในเนื้อเรื่องเดิมหรือเปล่านะ?
 
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่รับคำสั่งจากคนที่อ่อนแอกว่า! ใช่นั่นละถึงจะเป็น Chameleon Troupe!” วิคเก็ชหัวเราะในแบบที่ทำให้เข้าใจยากว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ “ตอนนี้พวกเราก็ตัดสินใจได้แล้วสินะ!”
 
… 3 ชั่วโมงหลังจากการประชุม
 
Chameleon Troupe และ วิคเก็ช จากไปแล้ว แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาของ วิคเก็ช ที่อยู่ในห้องประชุมไม่ได้ไปไหน ผู้บริหาร 6 คนถูกทิ้งไว้โดยไม่มีหัวหน้าและพวกเขาก็รวมตัวกันพร้อมเริ่มการสนทนา
 
“…เราจะปล่อยให้พวกเขาไปจริงๆเหรอ?” ผู้บริหารคนที่ 6 ของวิคเก็ช
ยีจุนฮานทำลายความเงียบงัน
 
“แกคิดว่ายังไงละ? ไอ้พวกนั้นขโมยของจากห้องนิรภัยส่วนตัวของฉัน!” ผู้บริหารคนแรกตะโกนอย่างโกรธเคือง
 
ปัง! เขายังกระแทกกำปั้นของเขาลงบนโต๊ะ
จริงๆแล้ว Chameleon Troupe ได้กำหนดกฎเกณฑ์ที่เหมาะสมเมื่อพวกเขาเข้ายึดครอง Pandemonium แต่ปีศาจต้องทนทุกข์ทรมานกับการเสียผลประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับปีศาจระดับสูงอย่าง
ผู้บริหารของ วิคเก็ช ผู้ซึ่งได้รับประโยชน์มากมายจากการทำงานกับ ผู้รับใช้ของซาตาน
 
“แต่บอสจะโกรธ….”
 
“ไม่ บอสต้องการแบบนี้เช่นกัน แกไม่รู้สึกเหรอ ลองนึกย้อนกลับไปดูว่าคนโง่ทั้ง 2 นั้นทำหน้าหยิ่งยโสแม้กระทั่งถอดเสื้อคลุมต่อหน้าบอส
บอสปล่อยไปเพราะสถานการณ์ในปัจจุบันของพวกเรา ไม่งั้นเธอจะไม่ลังเลเลยที่จะฆ่าพวกมัน”
 
ผู้บริหารเริ่มตีความความตั้งใจของ วิคเก็ช ด้วยตัวเอง พวกเขาอ้างว่าพวกเขารู้ว่า วิคเก็ช คิดยังไงและเธอต้องยินดีที่จะรู้ว่าพวกเขาฆ่าคนโง่ที่เย่อหยิ่งทั้ง 2 คนนั้น
 
“สมบูรณ์แบบ พวกเราจะฆ่าโจรเหล่านั้นในทันทีที่งานของเราเสร็จสิ้น” ผู้บริหารคนที่ 2 คือยุนยองฮานเสริมคำพูดของผู้บริหารคนแรก เคอร์เคน
 
“ไม่ ทำไมพวกเราไม่ฆ่าพวกมันก่อน ยังไงพวกเราก็สามารถจัดตั้งทีมลอบสังหารขึ้นมาใหม่ได้เสมอ”
 
“หืม…นั่นไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดีเลยนะ”
 
จากนั้นผู้บริหารคนที่ 4 Plaiun ก็พูดว่า “ทิ้งกับฉันไว้…. ”
 
“ปลาย ฉันบอกให้นายเรียนภาษาเกาหลีได้แล้ว นายจะใช้ชีวิตในยุคนี้ ยังไงถ้าไม่รู้ว่าจะพูดภาษาเกาหลียังไง”
 
“…ขอโทษที แต่ผมไม่ได้มีความสามารถในการพูด ฉันกำลังคิดเกี่ยวกับการเรียนรู้ทักษะการแปล ”
 
“…เพียงแค่พูดเป็นภาษาอังกฤษ ถ้านายจะผสมพวกมันเข้าด้วยกัน”
 
เคอร์เคน บน Plaiun แต่ก็แปลคำพูดของเขาให้คนอื่นๆฟัง เช่นนั้น
ผู้บริหาร 6 คนของ วิคเก็ช ก็ถึงบทสรุป ขณะที่พวกเขากำลังจะยกเลิกการประชุม …
 
“อืม… เคอร์เคน ฮยอน”
 
ยีจุงฮาน ผู้บริหารคนที่ 6 พูดอย่างระมัดระวัง
 
“อะไร.”
 
“แทนที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมดทำไมพวกเราไม่ขายหน้าละ ทำให้เป็นแบบอย่างที่ดีจะได้ไม่มีใครทำเหมือนพวกนี้?”
 
“ขาย?”
 
“ชะ-ใช่แล้ว.”
 
เมื่อเห็นเคอร์เคนมีรอยย่นที่คิ้วของเขายีจุนฮานก็หัวเราะและพูดต่อ
“หนึ่งในนั้นมีรูปร่างค่อนข้าง … นายไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”
 
“ใคร? บอสของพวกนั้นเหรอ?” เคอร์เคนนึกถึงหัวหน้าของ Chameleon Troupe ที่ไม่แสดงท่าทางหวาดกลัวแม้แต่น้อยต่อหน้า วิคเก็ช
 
“ไม่ ไม่ใช่เธอ. เป็น….” ยีจุนฮาน ปล่อยเสียงไอแห้งๆ เขาเกาที่คอของเขาอย่างเชื่องช้าและจ้องไปที่ เคอร์เคน
 
Goosebumps พูดออกมาทันที “แกหมายถึง…ดอกบัวดำ”
 
“ผิวของเขาดูดี…แต่อย่าเข้าใจผิด มันไม่เหมือนที่ฉันต้องการ ฉันแค่คิดว่านี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการเพิ่มความอัปยศให้แก่พวกเขา….” ยี่จุนฮานน้ำลายไหลเมื่อเขาคิดหาข้อแก้ตัว Kirken ขมวดคิ้วด้วยความขยะแขยง ที่เห็น Yi Junghan น้ำลายไหล
 
“อืม … .”
 
การรักร่วมเพศไม่ใช่เรื่องผิดปกติในหมู่ปีศาจ ในความเป็นจริงมันได้รับการปฏิบัติเหมือนคนปกติ เคอร์เคน พยักหน้าโดยไม่คัดค้าน
 
“…ทำในสิ่งที่ฉกต้องการ”
 
“ฮ่าฮ่า ขอบคุณพี่ฮยอง”
 
ยีจุนฮานยิ้มอย่างสดใสและโค้งคำนับ
 
…ที่ห่างไกลมีคนแอบมองการสนทนาส่วนตัวของพวกเขา
 
“อะ-ไอ้บ้านั่น!”
 
ภายในห้องบัญชาการของเรือ Genkelope เรือ Captain โฮเนอร์ มีตะโกนกันอย่างดุเดือด เขาเฝ้าดูห้องประชุมในกรณีที่เกิดอะไรขึ้นกับ
ผู้บัญชาการเรือและตอนนี้เขาก็ดีใจที่เขาไม่เหนื่อยเสียเปล่า
 
“ไอ้พวกโง่เขลา! พวกมันกล้าดูถูกผู้บัญชาการเรือของเรา!”
 
กัปตันผู้ใจเย็นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น โฮเนอร์หายใจเข้าลึกๆเพื่อ
พยายามใจเย็นลงมือของเขาสั่นด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็โทรออกไปทันที
 
– ครับ กัปตัน
 
“ร้อยโท เกิดเรื่องฉุกเฉิน”
 
[Alcatraz] คุกที่ผู้เล่น Tower of Wish กลัวที่สุด โฮเนอร์พูดกับร้อยโทของเรือที่อยู่ในความดูแลของเรือนจำแห่งนี้
 
“ฉันจะส่งรูปภาพของผู้เล่นไปให้ ติดตามพวกเขาและจับกุมพวกเขา
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ไม่สำคัญว่าจะสูญเสียไปเท่าไรจับมันยัดข้อหาอะไรก็ได้ จะถ่มน้ำลายลงบนพื้น สูบบุหรี่บนถนน ต่อสู้อย่างสนุกสนาน…อะไรก็ได้แต่ต้องจับเจ้าอาชญากรรมนั้นมาให้ได้พวกมันเป็นกบฏ”
 
– …ผมขอถามว่าเกิดอะไรขึ้นได้ไหม?
 
“มันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของ ผู้บัญชาการเรือ Extra7”
 
ผู้หมวดซึ่งลังเลในตอนแรกกระโดดขึ้นด้วยความตกใจเมื่อได้ยิน
คำอธิบายของโฮเนอร์ เขาตอบด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด
 
รับทราบ เข้าใจแล้วครับ!
 
“ให้พวกอาชญากรเหล่านี้เข้าคุกให้หมด”
 
อีก… 3 ชั่วโมงต่อมา
 
“อะ-อะไรกัน!? พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย! ”
“เอ่อ มันเกิดอะไรขึ้น! ”
“ปล่อยฉันไป! แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร! ฉันชื่อเคอร์เคน! อย่านะฉัน…ฉันสามารถฝังพวกแกให้ทรมาณทั้งหมดในส่วนลึกของ-”
 
“เพิ่มโทษอีก 2 ปีสำหรับการต่อต้านการจับกุม”
 
“…เพิ่มอีก 2 ปี งั้นเหรอ?”
 
ประมาณปีศาจ 40 ตนถูกลากเข้าไปใน [Alcatraz Prison] ของ
เรือ Genkelope พวกเขาถูกตั้งข้อหาขัดขวางธุรกิจ ทั้งที่จริงๆเห็นได้ชัดว่าพวกเขาแค่คุยกันเสียงดังเกินไปในร้านอาหาร
 
************************************2************************************