บทที่ 402 ดอกบัวดำ (2)
 
ในอีกด้านหนึ่งในอาคาร Chameleon Troupe ก็ใช้เป็นฐานหลักของพวกเรา
 
“บอสที่บอบบางของพวกเรา~ ไม่สบายเหรอ~? ผิวของคุณแห้งสนิทเลย~”
 
เจนทำท่าน่ารักขณะยืดแก้มของบอส บอสจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่หรี่แคบลง
 
“ฉันมีวิธีฆ่า เธออยู่หลายวิธีเลยนะ”
 
มันเป็นคำเตือนโดยตรง ความเย็นชาในน้ำเสียงของเธอทำให้เจนกระเด็น ไปข้างหลัง เจนได้แต่ปล่อยเสียงไอแห้งๆออกมา
 
“…แบบนี้มันไม่ดีเลย”
 
บอส พูดอย่างเขินอาย แน่นอนว่าเธอกังวลมากเหมือนที่เธอพูด
คิมฮาจินผู้ซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงได้หายตัวไปในทันทีทันใดและถูกแทนที่ด้วยผู้หญิงแปลกหน้า
 
“~ใช่ไหม? มันยากมากนะ ฉันเกือบจะตายที่พยายามหยุดคุณเอาไว้~”
 
เป็นเจนที่หยุดบอสจากการยิงระเบิดพลังเวทมนตร์ใส่ผู้หญิงคนนนั้น มันเป็นเพราะเธอรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร
 
ในขณะที่เจนหยุดบอส ผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งมีจดหมายของคิมฮาจินปรากฏไม่งั้นบอสก็พร้อมที่จะทำลายโลกทั้งใบเพื่อค้นหาว่าเขาอยู่ที่ไหน
 
“ฮาจินรู้อยู่เสมอว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ดังนั้นอย่ากังวลเรื่องเขามากเกินไปเลย พวกเราควรมุ่งเน้นไปที่การแก้แค้น~ พวกเราไม่สามารถปล่อยให้แมลงที่ฆ่าฮาจินมีชีวิตอยู่ใช่มั้ย ~?”
 
บอสพยักหน้าตามคำพูดของเจน
 
“แน่นอน.”
 
“…ใช่แล้วฮาจินโอเคไหม ฉันได้ยินมาจากหอคอยว่าการตายมีผลค่อนข้างใหญ่”
 
“… .”
 
บอสไม่ได้ตอบคำถามของเจน คิมฮาจินไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับความตายของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะไม่อยากคิดถึงช่วงเวลาที่เขาเสียชีวิต
ในฐานะคนที่อยู่กับคิมฮาจินมาเป็นเวลานานนั่นคือสิ่งที่บอสรู้
 
คิมฮาจินเป็นคนแบบนั้น เขาไม่ชอบคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเสียใจหรือสิ่งที่ทำให้เขาเศร้า เขาไม่ชอบที่จะเจ็บปวดถ้าต้องจำเรื่องพวกนั้นเขาเกลียดการพูดคุยเกี่ยวกับความรู้สึกของเขา ไม่สิไม่ใช่ว่าเขาเกลียดมัน
 
เขาทำตัวเหมือนไม่อนุญาตให้คนอื่นพูดเรื่องนี้
 
บอสเดาว่าเป็นเพราะสิ่งที่เธอเคยทำในอดีต เพราะเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเกลียดเธอ ถ้าเขาขุดอดีตขึ้นมา…
 
“ใครเป็นห่วง ใครกันน่าาาาา~”
 
คำพูดขอเจนทำลายความคิดของบอส
 
“รีบคว้ามันไว้บอส โอกาศไม่ได้มีบ่อยๆ”
 
“อะแฮ่ม.”
 
บอสแกล้งไอแห้งๆ
 
“อย่างไรก็ตามพวกเรามีข้อมูลอะไรบ้างในแมลงตัวนั้น? มันแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อเลยนะ”
 
“โดรนกำลังรวบรวมข้อมูลอยู่ตอนนี้ แต่ตอนนี้ยังไม่มากนัก~…โอ้ใช่แล้ว! คุณไม่ได้บอกว่าคุณมีแขนของมันเหรอ!”
 
“ใช่.”
 
“สมบูรณ์แบบ~ ถ้าพวกเรามีส่วนหนึ่งของร่างกายมัน เราสามารถใช้มันเพื่อสาปแช่งพวกมันได้”
 
ดวงตาของบอสเบิกกว้าง การสาปแช่ง แม้ว่าเธอจะไม่ได้คิดถึงมัน
แต่มันก็เป็นวิธีที่ดี
 
“ฟังดูดีนะ”
 
“~ใช่ไหม?”
 
บอสปรบมือและนึกถึงผู้หญิงน่าสงสัยที่เธอเจอเมื่อ 2 วันก่อน
 
“ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเกิดอะไรขึ้น”
 
“ …อืม ~ เด็กผู้หญิง ~?”
 
“ผู้หญิงเข้ามาในนี้”
 
“อ่าาาา~ ~”
 
เจน ทำอย่างดีที่สุดเพื่อซ่อนข้อมูลเกี่ยวกับจินซาฮยอคเป็นเพราะเบลล์บอกว่าเธอจะเป็นคนที่จะฆ่าเขาในสักวันหนึ่ง เบลล์ไม่เคยโกหก เนื่องจากเจนไม่อยากให้บอสได้รับบาดเจ็บเธอเลยอยากให้จินซาฮยอค ฆ่าเบลล์แทนถ้าเป็นไปได้
 
“ฉันเพิ่งไล่เธอออกไป ฉันพบว่าเธอกับฮาจินมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อกัน”
 
“ความสัมพันธ์ที่ไม่ดี”
 
“ใช่แล้วฮาจินฆ่าเธอไป 2 ครั้งแล้ว”
 
“…คิมฮาจินทำงั้นเหรอ”
 
‘ถ้าคนใจดีแบบนั้นฆ่าเธอไป 2 ครั้งเธอจะต้องเป็นคนเลวอย่างแน่นอน’ บอสคิดกับตัวเอง ทันใดนั้นเธอก็แข็งค้าง เมื่อเห็นแบบนั้นเจนก็ตกใจเมื่อเห็นสายตาดุดันของบอส
 
อึก…..เจนกลืนอย่างหนัก
 
“… .”
 
“อะ-อะไร? เกิดอะไรขึ้น~?”
 
เมื่อเห็นว่าบอสเงียบอยู่นานเจนเลยถามออกมา อย่างไรก็ตามบอสส่ายหัวของเธอ
 
“ไม่ ไม่มีอะไรหรอก ไม่มีอะไรเลย”
 
“ไม่ บอกฉันหน่อยสิ”
 
บอสเหลือบมองไปที่เจน
 
“… ธะ-เธอคนนั้นไม่ได้เป็นแฟนเก่าของเขาใช่ไหม”
 
ตัวอย่าง…เช่นอดีตแฟนสาว เมื่อเธอได้ยินแบบนั้นเจนก็หัวเราะออกมา ทันที
 
“ฉัน….ฉันบอกเธอแล้วว่ามันไม่มีอะไร ฉันคิดว่าฉันอ่านนิยายมากเกินไปสินะเลยคิดแบบนี้”
 
“…จริงเหรอ? อ่าไม่นะ~ ฉันจะไม่แปลกใจถ้าใช่ ผู้หญิงคนนั้นอาจเป็นแฟนเก่าของเขาก็ได้”
 
เจนชอบใบหน้าของบอสตอนนี้ ในฐานะคนที่ชอบหยอกล้อบอส
เธอก็เริ่มให้การสนับสนุน ‘ทฤษฎีเรื่องราวโรแมนติก’ ของเธอทันที
 
*************************************************************************
 
[ชั้น 27 โรงเก็บศพของโคลอสเซียม]
 
“…แฮกกกก!”
 
จินเซยอนลืมตาเธอและพยายามหายใจ ความเจ็บปวดรุนแรงกระทบร่างกายของเธอ เธอสั่นไหวทันทีหลังจากตื่นนอน ท้องของเธอรู้สึกเจ็บปวดเป็นพิเศษ
 
“อุ… .”
 
“…เธอตื่นแล้วเหรอ?”
 
เสียงที่อ่อนแรกดังขึ้นมา จินเซยอน หันไปด้านข้างอย่างไรก็ตามเธอไม่เห็นเจ้าของเสียง ทิวทัศน์โดยรอบเข้ามาในดวงตาของเธอ กลิ่นแอลกอฮอล์เข้าไปในจมูกของเธอ โลงศพไม้เรียงกันเป็นแถวและมีกลิ่นจางๆของความตายปกคลุมอากาศ
 
“ที่นี่คือ…?”
 
“ห้องเก็บศพ”
 
เสียงดังกึกก้อง ร่างกายของจินเซยอนสั่นไหว เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็วจากนั้นก็ล้มลงไปอีกครั้ง จากนั้นเธอพยายามเรียกพลังออกมาและลุกขึ้นขณะยืนพิงกำแพง
 
“…ใครกัน?”
 
เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเธอราวกับหุ่นเชิด จินเซยอน ก็จ้องมองที่ชายคนนั้นและเหงื่อเย็นไหลลงมาที่หน้าผากของเธอ
 
“แก….”
 
“เธอไม่อยากช่วยเพื่อนของเธอเหรอ?”
 
ดอกบัวดำพูดอย่างนั้นขณะที่เขาเดินเข้าหาจินชอน
 
“ทำไมเธอไม่ฟังฉัน ฉันบอกให้คุณก้มตัวลง”
 
“… .”
 
ดอกบัวดำยืนอยู่ตรงหน้าเธอ จินเซยอน ไม่ตอบและจ้องมองเขาอย่างต่อเนื่อง เธอพยายามมองผ่านหน้ากากของเขา แต่เหมือนใน
โคลอสเซียมมันไม่ทำงาน
 
ชายคนนั้นยิ้ม
 
===
[หน้ากากนักฆ่าของ ฮัสซัน อิ ซับบาห์ Lv.12]
○ เดินในที่มืด Lv.9
○ ซ่อนตัว Lv.9
○ ปลอมตัว Lv.9
===
 
ไอเท็มนี้มีความสัมพันธ์ทางประวัติศาสตร์กับนักฆ่าที่มีชื่อเสียง
ฮัสซัน อิ ซับบาห์ แม้แต่สายตานักธนูในตำนานก็สามารถมองทะลุได้ พูดง่ายๆก็คือได้มีใครมองเห็นได้อีกแล้ว ฟิลิเนล มอบของขวัญให้กับ บอส แต่เช่นเคย คิมฮาจิน เอามามาจากเธอโดยบอกว่ามันเหมาะกับเขามากกว่า
 
“เธอจะไม่เห็นอะไร ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหน”
 
“… .”
 
ความภาคภูมิใจของ จินเซยอน ถูกทำลายแต่เธอรู้ว่า ดอกบัวดำ เป็น
ผู้ช่วยให้เธอรอดชีวิตมาได้ อย่างน้อยที่สุดเธอก็ต้องขอบคุณเขาที่ไม่เอาชีวิตของเธอ เธออยากถามเขาเกี่ยวกับ ‘อุบัติการณ์ควังโอ’ แต่เธอไม่สามารถทำให้สถานการณ์แย่ลงได้
 
เธอถามออกมา “นายช่วยเพื่อนของฉันได้จริงๆเหรอ?”
 
ดอกบัวดำตอบว่า “ถ้าเธอร่วมมือ”
 
จินเซยอน ถามกลับอย่างระมัดระวัง “ฉันจะถามได้ไหมว่าทำไมนายถึงเต็มใจช่วยพวกเรา”
 
จากนั้นดอกบัวดำก็จ้องที่ จินเซยอน แต่เธอไม่สะดุ้งเพราะดวงตาสีแดงของเขา …ต้องพูดสินะ ดอกบัวดำบ่นและถอนหายใจ
 
“ราชาปีศาจกำลังค้นหาผู้ท้าชิง” ดอกบัวดำอธิบาย
 
ดวงตาของจินเซยอนเบิกกว้าง
 
“ผู้ท้าชิง? นายหมายถึงอะไร”
 
จินเซยอน รู้สึกประหลาดใจ
 
“ราชาปีศาจคือคนที่พยายามจะหาทีตายให้ตัวเอง แต่เขาต้องการความตายที่มีเกียรติ”
 
คิมฮาจินกล่าวย้ำถึงเรื่องที่เขาเขียน คิมซูโฮ จะเอาชนะราชาปีศาจและพิชิต Tower of Wish เค้าเรื่องทั้งหมดเพราะมันอยู่ในหัวของเขา
 
“…นายรู้เรื่องทั้งหมดนี้ได้ยังไง?”
 
คำอธิบายที่คลุมเครือของเขาทำให้เกิดความอยากรู้อยากเห็นของ
จินเซยอน
 
จินเซยอน ถามรายละเอียดเพิ่มเติม แต่ ดอกบัวดำ มองเธอราวกับว่าเธอกำลังถามคำถามงี่เง่า ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจในสิ่งที่เขาหมายถึง
 
“อย่าบอกฉันนะว่า…นายเคยไปที่ชั้น 29 แล้วเหรอ…?”
 
ดอกบัวดำพยักหน้า
 
“หาาาาาาาาาา… .”
 
กรามของ จินเซยอน ค้าง ความคิดทั้งหมดของเธอหยุดลงชั่วคราวในขณะนั้นความเจ็บปวดบนร่างกายของเธอก็ทำให้เกิดความรู้สึกที่
ซับซ้อนของเธอเกี่ยวกับ Chameleon Troupe และความกังวลของเธอเกี่ยวกับเพื่อนของเธอ
 
‘เขาต้องแข็งแกร่งขนาดไหนถึงปีนหอคอยได้รวดเร็วขนาดนี้… ?’
 
จินเซยอน จ้องมอง ดอกบัวดำ ด้วยความสงสัยและชื่นชม