บทที่ 393 เฟตที่ 3 (1)
 
เช้าตรู่
 
ผมยืนอยู่ในท่าเรือ เมื่อ 5 นาทีก่อนมีเสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างโหดร้ายและพลังเวทมนตร์อันดุเดือดที่เกิดขึ้นในสถานที่แห่งนี้ แต่ตอนนี้มันไม่มีอะไรนอกจากความเงียบงัน
 
“เฮ้อออออออออออ….”
 
ผมหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบพลังวิญญาณที่ไหลผ่านร่างกายของผม
 
คลื่นทะเลที่อ่อนโยนพัดเข้าหาท่าเรือและสายลมเย็นๆพัดผ่านร่างของผม หัวใจที่เต้นรั่วของผมเต้นเบาลง ผมลืมตาขึ้นมา
 
ไม่มีใครเหลืออยู่ในท่าเรือที่ว่างเปล่า ผมฆ่าปีศาจไปหลายสิบคน
 
“…สมควรแล้วที่ได้ชื่อว่าเป็นทักษะขั้นสูงสุด”
 
ผมพึมพำด้วยความประหลาดใจและตรวจสอบคำอธิบายทักษะ
ขั้นสูงสุดอีกครั้ง
 
===
[Lv.2 ทักษะขั้นสูงสุด – เข้าใจพลังวิญญาณอย่างสมบูรณ์]
○ 1 Limit Break – เมื่อเปิดใช้งานทักษะทั้งหมดจะกลายเป็น Lv.11 เป็นเวลา 5 นาที
○ 2 Ultimate Peak – เมื่อเปิดใช้งานประสิทธิภาพและขอบเขตแห่งพลังวิญญาณของคุณจะถึงจุดสูงสุดเป็นเวลา 5 นาที
○ 3 Purification – ทำให้พลังวิญญาณของคุณบริสุทธิ์เมื่อเวลาผ่านไป
เวลาคูลดาวน์ – 3 วัน
===
 
เช่นเดียวกับทักษะที่เป็นเอกลักษณ์ของผมทักษะขั้นสูงสุดของผมคือทักษะเสริมพลังขั้นสูง
 
ผลข้างเคียงของการใช้ทักษะขั้นสูงสุดนี้น้อยกว่าความสามารถเฉพาะของผม เมื่อผมเปิดใช้งานผมจะไม่มีที่ติทั้งพลังโจมตีและพลังป้องกัน
ผมมีพลังวิญญาณไม่จำกัดเนื่องจากเลเวล 11 ของ
[การสกัดและการสร้างวัตถุถาวร] ดูดซับการโจมตีทั้งหมด ผมมีความแข็งแกร่งพอๆกันทุกด้าน ด้วย [อัลกอริทึม] พลังทำลายล้างของกระสุนของผมก็เพิ่มขึ้นแบบทวีคูณและพลังวิญญาณก็ไหลผ่านเส้นเลือดของผมพร้อมเสริมการทำงานของ เอเธอร์ ด้วยเช่นกัน
 
เมื่อผมยังคง ‘พลังวิญญาณ’ ในฐานะ ‘พลังวิญญาณ’ แทนที่จะหลอมรวมเป็นพลังเวทมนต์เหมือนผู้เล่นส่วนใหญ่ทักษะขั้นสูงสุดนี้เป็นประโยชน์ต่อผมโดยเฉพาะเมื่อใช้คู่กับทักษะและเอเธอร์ ความเข้าใจที่สมบูรณ์เกี่ยวกับพลังวิญญาณไม่ได้เป็นหนึ่งในทักษะขั้นสูงสุดที่ผมได้รับ โชคของผมอาจจะเกี่ยวข้องกับมันอีกด้วย
 
ดิ้งๆๆๆๆๆๆ
 
ในขณะนั้นเอง smartwatch ของผมก็สั่นสะเทือน
 
ยูยอนฮา โทรหาผมแบบวิดีโอ
 
สวัสดี?
 
ทันทีที่ผมรับสายใบหน้าของ ยูยอนฮา ก็โผล่ขึ้นมาบนจอโฮโลแกรม
 
“โย่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเป็นยังไงบ้าง?”
 
– …นายอยู่ที่ไหน? มันค่อนข้างมืดเลยนะ
 
“ฉันเหรอ? ฉันอยู่ที่ท่าเรือ”
 
ผมยก smartwatch และพาเธอไปดูทิวทัศน์รอบ ๆ
 
“ฉันหยุดปีศาจปล้นคลังแสงน่ะ”
 
– …จริงๆเหรอ?
 
“อ๋อ เธอรู้จักเจฟฟรีย์ไหม”
 
– รู้สิ สมาคมให้ความสำหรับกับเขา…เขาไม่ใช่ปีศาจระดับสีน้ำตาล
งั้นเหรอ
 
สมาคมฮีโร่ได้จัดอันดับให้กับปีศาจเช่นกัน เงินรางวัลสำหรับ
ปีศาจสีน้ำตาลอยู่ที่ประมาณ 1 ถึง 2 พันล้านวอน อันดับสีน้ำตาลเทียบเท่ากับระดับสูง 3~4 นอกเหนือจากเจ้านี้มีบางอย่างที่ ยูยอนฮา ไม่รู้งั้นเหรอ?
 
– แล้วเจฟฟรีย์ล่ะ
 
เมื่อเห็นผมยิ้มโดยไม่ตอบคำถามเธอใบหน้าของ ยูยอนฮา ก็จริงจัง
–  เจฟฟรีย์ ก็อยู่ที่นั้นงั้นเหรอ?
 
ผมส่ายหัว
 
“ไม่อีกต่อไปแล้ว.”
 
– …นายฆ่าเขาไปแล้ว?
 
“อ่า.”
 
– …
 
ยูยอนฮา จ้องที่ผมด้วยใบหน้างงๆ ผมเกาหลังศีรษะและเปลี่ยนหัวข้อ
 
“ว่าแต่ เธอโทรมาทำไม”
 
– อ้อ จริงสิ.
 
ยูยอนฮา พยักหน้าเธอ
 
– มันเกี่ยวกับสิ่งที่นายถามก่อนหน้านี้เรื่อง ‘มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์’
 
“อ้อ เธอได้ยินเรื่องอะไรมาเหรอ?”
 
ผมไม่สามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ได้เลยแม้แต่ในหนังสือแห่งความจริง ดังนั้นผมจึงขอให้ ยูยอนฮา หาข่าวลือที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
 
– ใช่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างคล้ายกับที่นายบอกถูกค้นพบใน Pandemonium
 
ยูยอนฮา ส่งรูปมาให้ผม รูปภาพเป็นเงาที่ยากที่จะระบุว่าเป็นอะไรแต่ใครๆก็สามารถบอกเลยจากความสูงและรูปร่างผอมบางเหมือนมนุษย์ แต่ว่าไม่ใช่มนุษย์
 
“นี่เป็นรูปภาพหรือวิดีโอ”
 
– เป็นวิดีโอสั่นๆ
 
“เล่นเลย.”
 
วิดีโอทำงานอย่างรวดเร็ว มีบางอย่างกำลังวิ่งอยู่บนพื้น ความเร็วมันสูงจนแม้แต่ดวงตาพันไมล์ก็มีปัญหาที่จะเห็นมันอย่างชัดเจน
 
“เธอช่วยทำให้ช้าลงหน่อยได้ไหม”
 
– นี่คือความเร็วของ 0.01x แล้ว
 
“…0.01x?”
 
– ใช่.
 
นั่นเป็นเบาะแสที่พบ มีมอนสเตอร์เพียงตัวเดียวที่มีความเร็วระดับนี้
‘คุรุคุรุ’ มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายตั๊กแตนตำข้าว มันมีเคียวที่ขาหน้าและปีกความเร็วสูงคู่หนึ่ง แม้ว่ามันจะดูเหมือนแมลงมากกว่ามนุษย์ แต่มันก็มี ‘สติปัญญา’ อย่างไม่ต้องสงสัย พวกเราไม่ควรดูถูกมันเพียงเพราะมันเป็นแมลง
 
ปีกของมันสามารถแสดงความเร็วที่เหนือชั้นออกมาและมีขาหน้าที่สามารถตัดไอ้ทุกอย่าง
 
ในแง่ของ ‘การลอบสังหาร’ และ ‘ความเร็ว’ ไม่มีใครเทียบได้ในโลกใบนี้ พูดตรงๆ มันอาจถูกเรียกว่าพี่ใหญ่ของมอนสเตอร์ระยะที่กลางด้วยซ้ำ
 
– ภาพนี้ได้มาเมื่อวาน สิ่งมีชีวิตนี้น่าจะฆ่าปีศาจไปหลายสิบตัวใน Pandemonium ก่อนที่จะเคลื่อนที่ไปทางใต้
 
“ขอบคุณ.”
 
– … มีบางอย่างที่ฉันสงสัย
 
ทันใดนั้น ยูยอนฮา ก็ถามอย่างจริงจัง เธอเอามือเท้าคางของเธอ
 
“เธอทำอะไรน่ะ?”
 
– นายคิดว่ามอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์มีอยู่จริงหรือเปล่า?
 
“…ฮะ? อ้อ ฉันแน่ใจว่ามี เพราะพวกเราได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพวกมันบ่อย มากในช่วงหลังๆ”
 
ผมประหลาดใจมากที่คุรุคุรุอยู่ใน Pandemonium มันออกมาก่อนเพราะมันรวดเร็วงั้นเหรอ?
 
– ไม่ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง ฉันคิดว่าสิ่งมีชีวิตจากวิดีโออาจเป็น
รูปแบบใหม่ของปีศาจ
 
“…ไม่ใช่อย่างนั้น ไม่ต้องห่วง”
 
– ไม่มีอะไรเหรอลองคิดดู เมื่อนายเข้าไปบนหอคอยแห่งความปรารถนา
ปีศาจก็เริ่มเหมือนมนุษย์มากขึ้นเรื่อยๆ พวกเราอาจเห็นสิ่งที่คล้ายกันนี้ แล้วว่าทุกสิ่งกำลังเปลี่ยนไป…ขึ้นอยู่กับว่าพวกเรากำลังเผชิญหน้ากับ
ปีศาจหรือมอนสเตอร์
 
ผมหาวเมื่อได้ยินทฤษฎีของ ยูยอนฮา นี่คือเหตุผลว่าทำไมคนฉลาดถึงน่าเบื่อ พวกเขาไม่เชื่อสิ่งต่างๆได้ง่ายๆและพยายามที่จะคาดการณ์ความเป็นไปได้อื่นๆจากสิ่งที่เล็กที่สุด
 
– นายคิดว่ายังไง?
 
“เธอคิดผิดอย่างแน่นอน”
 
ผมตอบทันที
ยูยอนฮา หน้ามุ่ย แต่ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง มีเหตุการณ์เล็กๆที่ปีศาจกับมนุษย์จับมือกันเพื่อเอาชนะมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ดังนั้นแล้ว
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์เป็นอีกในรูปแบบของปีศาจนั้นน่าหัวเราะมาก
 
“ฉันคิดดีแล้วนะ.”
 
– …นั่นคือสิ่งที่คุณพูดเสมอ
 
ดูเหมือนว่า ยูยอนฮา จะไม่ยอมแพ้ทฤษฎีของเธอไม่นาน ผมก็มีวิธีโน้มน้าวเธอ
 
“เธอลืมไปแล้วเหรอว่าฉันได้อันดับ 1 ในทางทฤษฎีน่ะ”
 
– อา …
 
หากคิมฮาจินอยู่ในสถาบันการศึกษาการได้รับรางวัลโนเบลก็จะเป็นแค่เค้กชิ้นหนึ่งของเขา เธอจำคำพูดของอาจารย์ใน Cube ได้อย่างแม่นยำ ยูยอนฮา เงียบไป
 
“เธออาจไม่รู้สิ่งที่ฉันรู้ แต่ไม่มีทางที่ฉันจะไม่รู้ว่าเธอรู้อะไรบ้าง”
 
– …ถ้าอย่างนั้นนายก็ควรหาข่าวลือด้วยตัวเอง
 
ยูยอนฮา ไขว้แขนของเธอและบ่นพร้อยหน้ามุ่ย
 
“อย่าเถียงฉันเลย ถ้าฉันบอกว่าฉันมั่นใจก็เชื่อได้เลย ฉันจะไม่พูดอะไรที่เป็นอันตรายต่อเธออย่างแน่นอนเชื่อใจฉันเถอะ”
 
– …
 
ยูยอนฮา จ้องมองผมอย่างเงียบๆ ไม่นานเธอก็พยักหน้า
 
– ก็ได้ ฉันจะวางสายละนะ ฉันมีงานต้องทำต่อ
 
ตอนที่เธอวางสาย ฉันส่งข้อความถึงเธอ
 
[สืบเรื่องนี้ต่อไป ฉันเชื่อใจเธอนะ]
 
เธอตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
 
[ฉันจะทำ แต่ฉันอย่าเชื่อใจฉันมาก ฉันไม่ใช่คนใจดีหรือน่าเชื่อถืออะไร]
 
‘ฮ่าฮ่าฮ่า เธอกำลังร้องไห้งั้นเหรอ? บางทีฉันน่าจะทำชุดนอนให้เธอทีหลังนะ ‘ผมคิดกับตัวเองและ smartwatch ของผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
 
[★พร้อม★]
[Chameleon Troupe รวมตัววววววววววววว ~!]
[ไปล่าปีศาจกานนนนนนนนนนนนนนน ~ ~]
 
มาจากเจนส่งข้อความให้สมาชิกของ Chameleon Troupe ในที่สุดแล้วความปรารถนาอันยาวนานในการพิชิต Pandemonium ก็จะเริ่มต้นขึ้น
 
*************************************************************************
 
[ปูซาน – แมนชั่นของ แชนายอน]
 
เมื่อไม่นานมานี้ แชนายอน ใช้ชีวิตอยู่ใต้เอกสารต่างๆ เธอไม่ได้เป็น
นักอ่านตัวยงแม้แต่ตอนที่เธออยู่ใน Cube แต่ตอนนี้เธอพยายามอย่างดีที่สุดที่จะเข้าใจความที่ซับซ้อนทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอพยายามทำทุก อย่างให้ดีที่สุด แชนายอน ตระหนักถึงบางสิ่ง สิ่งที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้กลายเป็นไปได้ถ้าเธอใช้ความพยายามมากพอ จริงๆแล้วเธอรู้สึกว่าเธอฉลาดขึ้นทุกครั้งที่เธออ่านหนังสือ
 
– ไฟล์ข้อมูลต่างๆจะถูกส่งผ่านระบบความปลอดภัยของห้องจัดเลี้ยงสีม่วง
 
“โอเค.”
 
แต่ความรู้สึกนั้นกินเวลาเพียงชั่วครู่ ทุกครั้งที่เธอรู้สึกว่าเธอเข้าใจอะไรบางอย่างข้อมูลใหม่ๆก็จะเข้ามาทำให้เรื่องนี้มันซับซ้อนยิ่งขึ้น
 
– ไฟล์นี้มีข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับเหตุการณ์
 
คิมโฮซุบ จัดการเพื่อแฮ็คเอกสารลับระดับ 1 ที่มีข้อความกำกับว่า
‘แชจินยุน Case File’ เขาใช้เวลา 1 เดือนเต็มในการซ่อนร่องรอยของเขา ทั้งหมดนี้เพื่อเกมส์ในตำนาน ReOrient Nox
 
“ใช่แล้ว ทำได้ดีมาก”
 
แชนายอน เข้าถึงบัญชีห้องจัดเลี้ยงสีม่วงของเธอ มันเป็นแพลตฟอร์มเดียวที่ไม่สามารถแฮ็กข้อมูลได้ จากที่นั่น แชนายอน ได้รับไฟล์ของ
คิมโฮซุบ
 
“…เฮ้ออออออออ ฉันคิดว่าฉันคงไม่ได้นอนอีกแล้วสินะ”
 
แชนายอน พึมพำขณะที่เธอดูเอกสารบนหน้าจอ
 
[ไฟล์เคส แชจินยุน]
 
หัวใจของเธอเต้นแรงทันทีที่เธอมองมัน เมื่อคิดว่ามีคนบ้าจี้แฮ็คฐานข้อมูลของสมาคม ในอดีตเธอไม่เคยนึกถึงเรื่องแบบนี้มาก่อน เธอไม่คิดว่าจะมีคนแบบ คิมโฮซุบ หรือถึงมีอีกแต่พ่อของเธอก็จะรู้และหยุดเธอทันที
 
“…….”
 
[ดาวน์โหลดเสร็จสิ้น.]
 
แต่ตอนนี้เอกสารอยู่ตรงหน้าเธอ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเล็กน้อย
เธอจะไปดูซากศพของพี่ชายได้จริงๆเหรอ?
เธอจะดูรายงานโดยละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น?
เธอจะยังสบายดีไหมนะ
 
“…ไม่มี.”
 
แชนายอน กัดฟันแน่นแม้ว่าไฟล์นี้จะเป็นกล่องของ เพนโดร่า แต่
แชนายอน ก็พร้อมที่จะเสี่ยง ไม่ว่าผลจะเจ็บปวดขนาดไหนก็ต้องทำ…
————————-2———————-