23:30 น.
 
บ้านอันสงบสุขในยามบ่าย
 
ตอนนี้ผมกำลังลูบหัว อีเวนเดล และตอบคำถามต่างๆที่จ้างมาใน
เอเจนท์แห่งความจริง
 
“อ้อ…เรื่องมันเป็นแบบนี้”
 
ขอบคุณคำพูดจากปากทั้งหมดที่ผมตอบไปนั้นทำให้ผมรู้สึกดี ในหมู่พวกเขามีคำร้องจากปีศาจแห่ง ‘การทำลายล้าง’ ซึ่งอยากเปิดเผยตัวตนของฮีโร่ที่ฆ่าผู้บริหารของพวกเขา แน่นอนว่าผมไม่ได้ตั้งใจจะยอมรับคำขอของพวกเขา เมื่อค้นดูคำขอผม ผมค้นพบสิ่งหนึ่งที่มีเนื้อหาที่ค่อนข้างคุ้นเคย
 
“…เกิดอะไรขึ้นกับเธอเนี้ย”
 
[ที่รัก เอเจนท์แห่งความจริง นี่คือ LadyU จากวันก่อน คำร้องขอของฉันในครั้งนี้เพราะความอยากรู้อย่างเห็นจริงๆ ฉันขอโทษที่ใช้เวลากับคำถามแบบนี้ บ้างครั้งคำถามของฉันมันมาจากจิตใต้สำนึกจริงๆดังนั้นได้โปรดอย่ารู้สึกรำคาญคำถามของฉันเลยและได้โปรดอย่าคิดมากถ้าคำถามของฉันมันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำๆและโปรดพิจารณาไว้ว่ามันเป็นความอยากรู้อยากเห็นที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของหญิงสาวผู้
โง่เขลา….]
 
เป็น ยูยอนฮา เขียนอย่างสุภาพที่สุดของเธอและในครั้งนี้คำขอของ
ยูยอนฮา คือ….
 
[หัวหน้ากิลด์ราชสำนักอังกฤษ ‘เรเชล’ และ เฟนริล แห่ง
Jeronimo Mercenary, ‘คิมฮาจิน’, เป็นคู่รักกันเหรอ?]
 
“นี้เธอบ้าไปแล้วเหรอ…?”
 
บางทีมันอาจเป็นเพราะความคิดทางธุรกิจของเธอ ‘ที่ชอบตีความให้มันแย่ที่สุดก่อนเสมอ’ ถึงอย่างนั้นเธอก็เข้าใจผิดไกลเกินไปแล้ว?
 
ผมเขียนคำตอบลงไปอย่างรวดเร็ว
 
[จากการวิจัยของฉัน คำตอบคือไม่ มั่นใจได้เลยว่า เฟนริล หรือ
คิมฮาจิน ในตอนนี้ยังไม่มีคนรักแม้แต่คนเดียว]
 
ผมทำให้ตัวเองชัดเจนเพื่อที่เธอจะไม่ถามอีก
 
‘…เธอจะถามต่อว่า ถ้างั้นเราชอบผู้ชายหรือเปล่านะ?’ ไม่ว่ายังไงตอนนี้ผมต้องตอบไปก่อนและหลังจากที่ผมส่งคำตอบไปนั้น…
 
*ดิ้งงงงงงงงงงง— *
 
ผมได้รับข้อความจาก ยูยอนฮา
 
[เฮ้ ฉันออกมาหอคอยแล้ว หากนายออกมาแล้วก็บอกชื่อเล่นของนายให้ฉันรู้ด้วยนะ]
 
“… อืมมม.”
 
ชื่อเล่น.
 
ผมอาจบอก ยูยอนฮา ได้แม้เธอจะอยู่ใกล้กับ แชนายอน แต่เธอไม่ใช่คนประเภทที่ปากเบาเช่น ยีจิยูน
 
“อาาาาาาาาาาาาาาา….”
 
ทันใดนั้น อีเวนเดล ก็เริ่มบิดตัวในอ้อมแขนของผม เธอหรี่ตาลงราวกับว่าเธอกำลังฝันร้ายและมุดตัวลึกลงเข้าไปในอ้อมแขนของผม
 
“น่ารักจริงๆ”.
 
ผมยิ้มเบาๆแล้วลูบหัวเธอ ดูเหมือนการสัมผัสของผมจะเต็มไปด้วยพลังเวทมนต์ของรอยสักทำให้เธอสงบลงเพราะ อีเวนเดล กลับมาหลับอย่างนิ่งสงบพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ
 
ฮาจิน มีการประชุม
 
… ทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้นในหูของผม นี่เป็นทักษะที่บอสเพิ่งเรียนรู้ที่เรียกว่า [พลังเวทมนต์เปลี่ยนรูป] เธอคิดวิธีใช้ประโยชน์และตอนนี้สามารถใช้การสื่อสารผ่านความคิดได้แล้ว ผมอุ้ม อีเวนเดล เอาไว้อย่างแน่นหนาเพื่อไม่ให้เธอตื่นขึ้นมาแล้วพาไปนอนบนเตียงแล้วผมก็ออกไปข้างนอก
 
อพาร์ทเมนต์คอมเพล็กซ์เวลา 23.00 น. มืดและไม่มีดาวบนท้องฟ้า
ผมจำท้องฟ้าของ Crevon ได้ซึ่งเต็มไปด้วยดวงดาว ไม่ว่ายังไงบอสก็อยู่ใกล้ๆ เธอซื้อห้องชุดหลังจากที่ผมแนะนำสถานที่แห่งนี้เธอใช้เป็นที่ซ่อนตัวเมื่อนานมาแล้ว
 
ทำเลที่ตั้งคืออาคาร 101 ซึ่งเป็นอาคารที่ใหญ่ที่สุดและแพงที่สุดใน
อพาร์ทเมนต์คอมเพล็กซ์ทั้งหมด ในบันทึกของไซต์ราคาในตลาดเพิ่มขึ้น 5000 ล้านดอลลาร์นับแต่นั้นมา ราคาที่อยู่อาศัยอยู่ในระดับสูงที่นี่เพื่อเพิ่มขึ้นด้วย แต่หอคอยแห่งความปรารถนาทำให้พวกมันราคาสูงขึ้นหรืออะไรแบบนั้น
 
ยังไงก็ตามผมมาถึงด้านหน้าห้องสวีท # 902 ของอาคาร 101
ผมเปิดประตูที่ไม่ได้ล็อคเข้าไปข้างในและมองไปรอบๆ บ้านว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยแม้แต่น้อย เก้าอี้ตัวเดียวตั้งอยู่โดดเดี่ยวบนกระเบื้อง
หินอ่อนที่ปกคลุมห้องนั่งเล่นกว้างขวาง บอสกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้พร้อมกับหลับตา เธออาจจะพยายามควบคุมอารมณ์ แต่…
 
คลิก
 
ผมเปิดไฟก่อน
 
“….”
 
บอส ขมวดคิ้วใส่ผม
 
“บอส เจน อยู่ไหนเหรอ?”
 
– ฉันอยู่นี่ ~
 
คำตอบสำหรับคำถามของผมมาจากด้านล่าง ผมมองตามเสียงและก็เจอลูกสุนัขตัวเล็กๆ ที่ทำให้ผมประหลาดใจ
 
“ฮะ? นั่นคือเธอเหรอ?”
 
– มันยอดเยี่ยมใช่มั้ยละ? ฉันไม่เคยตัวเล็กขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
ฉันรู้สึกว่าฉันก้าวข้ามขีดจำกัดมาได้หลังจากออกจากหอคอย~
 
ลูกสุนัขที่น่ารักพูดออกมา
 
“น่ารักมาก.”
 
– ฮ่าฮ่าฮ่า จริงเหรอ ~
 
ผมหันมามองบอสอีกครั้ง บอสมองผมแล้วก็พูด
 
“เหตุผลที่ฉันเรียกนายมาที่นี่ในวันนี้คือ….”
 
– เอเชียกลาง นายรู้เรื่องมั้ย? มีไอเท็มอยู่ที่นั่นมากมายเลยละ~?
 
แต่ก่อนที่บอสจะพูดอะไร
 
วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
 
ลำแสงออกมาจากดวงตาของเจน มันคือโปรเจ็กเตอร์ จากรูปลักษณ์ของมัน พวกมันทั้งหมดคือของแปลกๆบนหอคอย
 
– นี่คือแคตตาล็อกของไอเท็มหลัก~
 
มันเป็นรายชื่อของไอเท็มของเจงกีสข่านที่เชื่อว่าถูกฝังอยู่ในเอเชียกลาง
สิ่งที่ดึงดูดสายตาของผมแน่นอนว่าเป็น [ธนูของเตมูจิน] และ
[อานม้าแห่งข่าน] ผมอยากได้ 2 สิ่งนี้มากๆ ผมไม่เคยคิดว่าอยากได้อะไรขนาดนี้มาก่อน แต่ผมรู้สึกว่าอยากได้ [ธนูของเตมูจิน] โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผมคิดว่าการรวมกันของ [ธนูของเตมูจิน] และ
[ลูกศรแห่งความมืด] จะมีประสิทธิภาพขนาดไหน แน่นอนว่าผมมีธนูดีๆอยู่แล้ว แต่ก็อย่างที่บอกว่าผมอยากได้ก็เท่านั้น
 
– กลุ่มคนพวกนี้…
 
“พวกเราจะปล่อยของเล็กๆไป แล้วเอาเฉพาะของดีๆ”
 
บอสขัดจังหวะเจน
 
“อ้อ อีกเรื่องนะ คิมฮาจิน”
 
“ว่า?”
 
ผมเอียงศีรษะของผมอย่างสงสัยและมองไปที่บอส บอสพูดแค่เรื่องเดียวกับผม
 
“คุณจะไม่ได้เข้าร่วมในภารกิจนี้”
 
*************************************************************************
 
…1 สัปดาห์ต่อมา
 
ผมกำลังเดินไปตามถนนของ ชั้น 8-3 Crevon กับ บอส
 
“นายอารมณ์เสียหรือเปล่า?” บอสถามเพราะเหลืออีกเพียง 2 วันก่อนจะเริ่มต้นภารกิจ
 
“ไม่” ผมตอบอย่างเมินเฉย
 
ผมเห็นด้วยว่าผมไม่ต้องทำภารกิจต่อไป ไซต์ขุดเจาะนั้นมีพื้นที่จำกัด และสำหรับนักสู้ระยะไกลระยะทางเท่ากับชีวิตของเขาเอง มันดีกว่าที่ผมจะไม่ไป
 
“ไม่เป็นไร. ผมจะได้ฝึกฝนเพิ่มอีกหน่อย”
 
“…นั้นสิ.”
 
พวกเราพูดแบบนั้นเสร็จก็เดินเคียงข้างกัน
 
… แต่ดูเหมือนว่าบอสจะรู้สึกเป็นกังวลขณะที่เธอเริ่มพูดกับตัวเองอย่างจริงจัง
 
“มันไม่เลวเลยถ้าคุณจะใส่เสื้อให้เขาตอนที่เขาอารมณ์เสีย”
”ถ้า เราปล่อยเรื่องนี้หลุดลอยไปก็หมายความว่าเราไม่ได้สื่อสารกับ
ผู้ใต้บังคับบัญชาของเราเลย… มันเป็นความผิดของฉันเอง….”
 
ผมกำลังคิดที่จะปิดหูแต่เมื่อผมเห็นเรเชลอีกด้านหนึ่งของถนนกับ
เจ้าหญิงอราฮาผมก็ต้องมองตาม
เรเชลเป็นผู้ที่ทิ้งความประทับใจอันยิ่งใหญ่ให้กับราชวงศ์ในระหว่างการป้องกันภัยพิบัติและได้กลายเป็นผู้พิทักษ์อย่างเป็นทางการ เธออาจจะมาที่นี่ในวันนี้กับ Araha เพื่อดู [การแข่งขันการต่อสู้]
 
“จริงสิ แล้วบอสทางต้องเจอกับใครกันแน่”
 
วันนี้เป็นรอบสุดท้ายของทัวร์นาเมนต์การต่อสู้ซึ่งถูกระงับไว้ด้วยเหตุผลหลายประการ หลังเอาชนะภัยพิบัติ 2 ครั้งโดยไม่ได้รับความเสียหายมากนักการมองโลกในแง่ดีของราชวงศ์ทำให้ทุกอย่างยังควบคุมได้
 
“ฉันกับผู้ชายที่ฉันไม่รู้จัก”
 
“อ้อ จริงเหรอ? ถ้างั้นล่วงหน้าไปก่อนได้เลย ไปที่ห้องพัก”
 
“…โอเค.”
 
ในขณะที่ผมเฝ้าดูบอสอย่างปราบปลื้ม ก็มีคำถามปรากฏขึ้นในจิตใจของผม
 
“อ๊ะ บอส”
 
“ว่าไง?”
 
บอสหันกลับมาราวกับว่าเธอคาดไว้แล้ว
 
“ชื่อเล่นของคนที่คุณกำลังต่อสู้คืออะไรเหรอ?”
 
“…เขาชื่อว่า [เยโอมัก]”
 
“อืม โชคดีมาก แต่ยังไงก็ไม่มีใครที่คุณอยากเจอเป็นพิเศษอยู่แล้ว”
 
ผมยิ้มให้บอส บอสยิ้มให้ผมและพยักหน้า จากนั้นเธอก็หายตัวไป
 
“อืมมมมมมมมมมมมมม… .”
 
ผมผตัดสินใจที่จะมองไปรอบๆก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มต้นขึ้น มีผู้เล่นที่ทรงพลังและขุนนางมากมายที่มาชมการแข่งขัน ผมเห็น คิมซูโฮ และ แชนายอน ทั้งคู่ต่างรู้สึกผิดหวังกับความจริงที่ว่าพวกเขาไม่รู้ว่าการแข่งขันครั้งนี้มีอยู่ด้วย
 
แต่ใครคือ ‘เยโอมัก’ ถ้าเขาไม่ได้เป็นหนึ่งในสองคนนั้น? คิมจุนวู?
ผมเอียงศีรษะอย่างสงสัย
ทันใดนั้นความรู้สึกไม่สบายใจก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของผม ผมรีบหยิบหนังสือแห่งความจริงออกมาทันที
 
[ใครคือ เยโอมัก ที่เป็นผู้เข้าร่วมการแข่งขันการต่อสู้ของ Crevon?]
คำถามที่ตรงตัวเช่นนี้ทำให้เสียรายสักไปมากมาย เพราะงั้นผมต้องถามจากหนังสือแห่งสัจธรรมแต่ในเชิงอื่น
 
[ ‘เยโอมัก’ ผู้เข้าร่วมการแข่งขันการต่อสู้ของ Crevon เป็นคนที่ผมรู้จักในฐานะ ‘เบลล์’ หรือไม่?]
 
ผมใช้ไป 1 รายสักและ 5 วินาทีต่อมา ตัวอักษรไหม้เกรียมก็ปรากฏขึ้นบนหน้าหนังสือแห่งสัจธรรม
 
[‘เยโอมัก’ เป็นบุคคลที่คุณรู้จักในฐานะ ‘เบลล์’]
 
“…!”
 
ทันทีที่ผมอ่านคำเหล่านั้นผมก็วิ่งไปหาบอสทันที