ตอนที่ 2,238 : ย้อนกลับไปทวีปมนุษย์
 
‘ไม่คิดเลยว่าในมรดกสถานที่เหลือทิ้งไว้โดยปรมาจารย์จารึกเซียนระดับเทียมสวรรค์นั่น พวกปีศาจที่ถูกข้าฆ่าไปส่วนมากจะมาจากเผ่าปีศาจมนุษย์ แถมยังเป็นชนชั้นอัจฉริยะของพวก 3 วัง 6ตำหนัก…’
 
หลังจากต้วนหลิงเทียนกลับไปถึงที่พักจนพร้อมหน้าพร้อมตากับเค่อเอ๋อแม่ลูกรวมถึงก่านหรูเยี่ยนแล้ว เขาก็พาทั้งหมดออกจากโรงเตี๊ยมที่พักทันที
 
ตอนนี้ไม่มีอะไรที่เขาต้องทำในเมืองเหรินโม่เชิ่งอีกต่อไป
 
ดังนั้นเขาจึงคิดพาทั้ง 3 ออกไปยังทวีปมนุษย์เพื่อตามหาบิดามารดาลี่เฟยกับลูกชายรวมถึงสหายของเขา
 
เขาลองคิดในมุมของต้วนหรูเฟิงดู ก็พบว่าหากจะหลบหนีการตามล่าของยอดฝีมือเผ่าพันธุ์ปีศาจ ก็มีแต่ต้องไปซ่อนตัวในทวีปมนุษย์!
 
ด้วยความที่สภาพแวดล้อมในการบ่มเพาะของทวีปมนุษย์มันต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก ยอดฝีมือของเผ่าพันธุ์ปีศาจย่อมดูแคลนและไม่มีใครอยากไปจมปลักอยู่ที่นั่น
 
ดังนั้นหากกมองไปทั่วทั้งภูมิภาคเบื้องล่างแล้ว ทวีปมนุษย์ก็สมควรเป็นสถานที่ๆปลอดภัยที่สุดเช่นกัน ไม่น่าจะมีปีศาจที่แข็งแกร่งใดอาศัยอยู่มากมาย หากจะมีก็คงเป็นพวกลูกกระจ๊อกไร้ขุมกำลังเท่านั้นที่จะไปตั้งตัวเป็นใหญ่ที่นั่น
 
เป็นธรรมดาว่าพวกปีศาจเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในสายตาต้วนหลิงเทียนเลย
 
แต่ทว่าสำหรับผู้คนในทวีปมนุษย์แล้ว…ต่อให้เป็นปีศาจที่อ่อนแอที่สุด ก็คือตัวตนอันทรงพลังเทียมฟ้า!
 
จะอย่างไรเสียในแดนเนรเทศ ปีศาจที่อ่อนแอส่วนใหญ่ ก็ถูกปีศาจตนอื่นเข่นฆ่าเพื่อดูดกลืนบ่มเพาะพลังไปหมดสิ้น! เช่นนั้นปีศาจที่ยังมีชีวิตรอดอยู่มาได้ ล้วนเป็นชนชั้นอำมหิตที่เหยียบย่ำศพปีศาจตนอื่นมาทั้งนั้น!!
 
ตัวตนแบบนั้น ไม่ใช่อะไรที่ผู้ฝึกตนในทวีปมนุษย์จะมีปัญญาต้านทานรับมืออะไรได้
 
‘ลูกชายคนเดียวของชิงหยวนป้ายอดฝีมืออันดับ 1ใต้ขอบเขตเซียนสวรรค์ 9 เปลี่ยนของเผ่าปีศาจมนุษย์ถูกฆ่าตายในมรดกสถาน? พลังฝึกปรือขอบเขตเซียนสวรรค์ 6 เปลี่ยน?’
 
หลังออกจากโรงเตี๊ยม ระหว่างทางแน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนย่อมได้ยินข่าวทำนองนี้มากมาย
 
‘มันเป็นหนึ่งในพวกปีศาจที่ข้าฆ่ากลืนพรสรสวรรค์รากวิญญาณในมรดกสถานของปรมาจารย์จารึกเซียนครึ่งก้าวเซียนอมตะสินะ…’
 
ในนั้นมีปีศาจมากมายเกินจะนับที่ตกตายด้วยน้ำมือของต้วนหลิงเทียน
 
ในสายตาเขาพวกมันไม่ได้แตกต่างกันเลย จะชนชั้นอัจฉริยะของ 3 วัง 6 ตำหนัก หรือพวกไก่กาอะไรก็แล้วแต่ เขาล้วนฆ่าพวกมันได้ง่ายดายราวตัดหญ้าฆ่าไก่ ดังนั้นแล้วพวกมันจะด่านพลังอะไรก็เท่านั้น ล้วนเปราะบางทั้งสิ้น…
 
‘ถ้าจำไม่ผิด…ดูเหมือนในบรรดาพวกที่ถูกข้าฆ่าไป จะมีขอบเขตเซียนสวรรค์ 6 เปลี่ยนอยู่ 2-3 ตน แม้พลังฝีมือของพวกมันจะไม่ได้ด้อยไปกว่าหวงเหวินจิ้งสักเท่าไหร่ แต่ก็เท่านั้น…’
 
ต้วนหลิงเทียนลอบกล่าวในใจ
 
‘อย่างไรก็ตามชิงหยวนป้าผู้นี้เห็นว่ามันร้ายกาจนัก เป็นรองจ้าววังวิญญาณอสุรา…แถมพลังฝีมือยังร้ายกาจเป็นอันดับ 1 ใต้เซียนสวรรค์ 9 เปลี่ยนของเผ่าปีศาจมนุษย์อีก…’
 
เรื่องชิงหยวนป้าต้วนหลิงเทียนเองก็ได้ยินมาบ้าง อย่างไรเขาก็ตระเวนหาข่าวในเมืองเหรินโม่เชิ่งอยู่พักหนึ่ง
 
‘ไม่รู้ว่าชิงหยวนป้าผู้นี้กับเหาฉ่วงในภูมิภาคเบื้องบน ใครมันจะแน่กว่ากัน…’
 
เหาฉ่วงนั่นคือยอดฝีมือที่ได้รับว่าเป็นอันดับ 1 ใต้เซียนสวรรค์ 9 เปลี่ยนของภูมิภาคเบื้องบน
 
ครั้งสุดท้ายที่มันปะทะกับต้วนหลิงเทียน ก็ถูกต้วนหลิงเทียนใช้กระบี่นิลสวรรค์ทำลายร่างเนื้อ แต่มันอาศัยการถอดจิตลี้ร่างหลบหนีไป…
 
‘แต่…ว่ากันว่าในบรรดา 3 วัง 6 ตำหนัก นอกจากชนชั้นจ้าววังทั้ง 3 แล้ว ชนชั้นจ้าวตำหนักทั้ง 6 ล้วนมีพลังฝึกปรือแค่เซียนสวรรค์ 8 เปลี่ยนเท่านั้นนี่นา…’
 
‘ถ้างั้นชิงหยวนป้าที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นอันดับ 1ใต้เซียนสวรรค์ 9 เปลี่ยน ก็ถือว่าแข็งแกร่งเหนือจ้าวตำหนักทั้ง 6 งั้นสิ?’
 
‘ในเมื่อชิงหยวนป้ามันสามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง…แล้วไฉนมันต้องไปรับใช้วังวิญญาณอสุราด้วยล่ะ?’
 
ต้วนหลิงเทียนไม่อาจเข้าใจเรื่องนี้ได้
 
หลังคิดไปพักหนึ่ง แต่ยังหาคำตอบไม่ได้ ต้วนหลิงเทียนก็คร้านคิดให้เสียเวลาสืบไป
 
“ท่านพ่อ พวกเรากำลังจะไปหาท่านปู่กับท่านย่ากันหรือ?”
 
ต้วนซือหลิงที่ถูกต้วนหลิงเทียนอุ้มไว้ในอ้อมอก สองตากลมใสกระพริบปริบๆถามออกเสียงจื้อยแจ้วขณะเดินทาง
 
“ใช่แล้ว พ่อจะพาซือหลิงคนเก่งของเราไปหาท่านปู่ท่านย่า”
 
ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ากล่าวตอบเสียงอ่อน “แล้ว ซือหลิง อยากเจอท่านปู่กับท่านย่ารึเปล่า?”
 
“อยากเจอๆ! ซือหลิงอยากเจอ!”
 
ต้วนซือหลิงพยักศีรษะน้อยๆระรัวปานลูกเจี๊ยบจิกเม็ดข้าว “ท่านแม่บอกว่าถ้าท่านปู่กับท่านย่าเจอซือหลิง ท่านย่าจะทำของกินอร่อยๆให้ซือหลิง”
 
ต้วนหลิงเทียนได้ยินคำตอบก็ถึงกับพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะหันไปมองเค่อเอ๋อตาปริบๆ
 
จังหวะนี้เค่อเอ๋ออดไม่ได้ที่จะหน้าแดงขึ้นมา
 
ก่านหรูเยี่ยนก็มองเรื่องราวอยู่ข้างๆอย่างเงียบงัน
 
ระหว่างเดินทางออกจากเมืองเหรินโม่เชิ่ง เรียกว่าต้วนหลิงเทียนได้ยินแต่คนพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในมรดกสถานทั้งสิ้น ทำให้เขารู้ตัวทันที ว่าตอนนี้เขาสร้างเรื่องใหญ่หลวงไว้ขนาดไหน ยังแทบเลื่อยเสาพวก 2 วัง 6 ตำหนักแล้ว!
 
“ศิษย์ส่วนตัว 2 คนของรองจ้าวตำหนักขจีจรัสกงซุนจิงตกตายในมรดกสถาน…”
 
“ลูกชายบุญธรรมของจ้าววังอัคคีสีชาด กับลูกหลานอาวุโสวังอัคคีสีชาด ชนชั้นอัจฉริยะที่ออกไปแสวงโชค ตกตายอยู่ด้านในไม่เหลือรอดสักคน…”
 
“แถมในบรรดาคนวังวิญญาณอสุรา ที่ตายยังมีบุตรชายของจ้าววังวิญญาณอสุรารวมอยู่ด้วย…”
 
…
 
ถึงแม้ต้วนหลิงเทียนจะพอเดาได้บ้างตอนดูดซับพรสวรรค์รากวิญญาณ ว่าที่เขาฆ่าไปสมควรเป็นชนชั้นหัวกะทิของเผ่าปีศาจมนุษย์…
 
อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดเลยว่าจะมากมายเหนือคาดไปแบบนี้
 
“ยกเว้นนายน้อยสวะทั้ง 3 ของวังเซียนสัญจรที่ตายก่อนที่ข้าจะเข้าไปในมรดกสถานนั่น…คนของวังเซียนสัญจรที่เข้าไปไม่มีใครตายเลย…”
 
สาเหตุของเรื่องนี้ ก็เป็นเพราะต้วนหลิงเทียนเมตตาละเว้นพวกมัน
 
เหตุผลที่เขาเมตตาพวกมัน ไม่ใช่แค่พวกมันเป็นคนวังเซียนสัญจร
 
แต่ประการแรกเลยพวกมันเป็นมนุษย์เหมือนๆกันกับเขา เลือดในตัวพวกมันล้วนเป็นสายเลือดมนุษย์บริสุทธิ์
 
ประการที่ 2 เพราะการวางตัวของวังเซียนสัญจรนับว่าบ่งบอกเจตนาชัดเจน พวกมันเลือกประวิงเวลาในการเข้าสู่ภูมิภาคเบื้องล่าง เพราะไม่อยากฆ่าพี่น้องร่วมเผ่าพันธุ์มนุษย์เหมือนพวกปีศาจตนอื่นๆ…
 
ในเมื่อล้วนเกิดมาจากรากเหง้าเผ่าพันธุ์เดียวกัน ไม่คิดเบียดเบียนกัน แล้วไยเขาต้องเข่นฆ่าพวกมันที่เป็นผู้บริสุทธิ์ด้วย
 
ด้วยเหตุนี้ต้วนหลิงเทียนจึงไม่ได้ฆ่าคนในวังเซียนสัญจรที่อยู่ในมรดกสถาน
 
‘ตอนนี้เกรงว่าผู้ที่รู้เรื่องทั้งหมด ว่าพวกอัจฉริยะของขุมพลังทั้ง 5 ตายตกด้วยมือข้า ก็เห็นทีจะมีแต่หวงเหวินจิ้งคนเดียว…เพราะสุดท้ายตอนที่ช่วยนางยกระดับพรสวรรค์รากวิญญาณ นางก็เห็นข้าไล่ฆ่าพวกมันเป็นเบือ’
 
ต้วนหลิงเทียนตระหนักได้ในใจ
 
แต่เป็นธรรมดาที่เขาจะเชื่อว่าหวงเหวินจิ้งไม่มีทางแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป
 
ถึงแม้เขาจะไม่ได้อยู่กับนางนานสักเท่าไหร่ แต่นิสัยใจคอของนางเขาพอประเมินได้คร่าวๆ ว่านางเป็นคนฉลาด ย่อมไม่ใช่ชนชั้นเบาปัญญาคิดหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัวอะไรแบบนั้น
 
เพราะสุดท้ายแล้วหากนางแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป ไม่เพียงแต่เขาจะเดือดร้อนเท่านั้น แต่ตัวนางยังต้องเดือดร้อนหนักไม่แพ้เขาด้วยซ้ำ
 
‘สำหรับหวงฉี่หลิงคงรู้แค่ว่าข้าฆ่าปีศาจเพื่อช่วยชีวิตมันไม่กี่ตัว…แถมข้าไม่ได้เผยตัวออกไป แถมในบรรดาคนที่ตายก็ไม่มีคนของวังเซียนสัญจรแบบนี้มันย่อมไม่ขายข้าแน่นอน’
 
ด้วยเหตุนี้ต้วนหลิงเทียนจึงเชื่อว่า ต่อให้ 2 วัง 6ตำหนักจะเดือดดาลเป็นฟืนไฟมากแค่ไหน ก็ไม่มีวันหาตัวเขาเจอ
 
‘โชคดีนักที่ไม่มีผู้ฝึกเต๋าในเผ่าพันธุ์ปีศาจ…ไม่งั้นข้าได้ถูกเปิดโปงแน่’
 
ด้วยไม่มีผู้ฝึกเต๋า ทำให้เผ่าพันธุ์ปีศาจไร้สิ่งของอำนวยความสะดวกอย่างยันต์เต๋าไว้ใช้งาน
 
เมื่อไม่มียันต์เต๋า แน่นอนว่าย่อมไม่มียันต์กระจกเงาสะท้อนลักษณ์ รวมถึงยันต์กระจกเงาแม่ลูก
 
ไม่งั้นขอแค่ในบรรดาอัจฉริยะปีศาจสักตนที่ต้วนหลิงเทียนฆ่าตายมียันต์กระจกเงาลูกอยู่ พวกมันคงรู้กันทั่วแล้วว่าเขาคือฆาตกร!
 
‘ไม่รู้ว่าครั้งต่อไปที่ข้ามาเมืองเหรินโม่เชิ่งจะเป็นยังไง…’
 
หลังออกมาด้านนอกเมืองเหรินโม่เชิ่ง ต้วนหลิงเทียนก็หันมองย้อนไปครู่หนึ่ง ลูกตาเขาหรี่ลงเผยประกายชืดชา
 
และตอนนี้ต้วนหลิงเทียนไม่ได้รู้เลย
 
ว่าไม่ไกลจากประตูเมืองทางทิศตะวันออก ปรากฏร่างเผ่าปีศาจมนุษย์ตนหนึ่งลอยล่องอยู่ในอากาศ เป็นชายวัยกลางคนที่ส่ายตาจับจ้องมองสำรวจไปทั่ว
 
มันสามารถแลเห็นทุกคนที่ผ่านเข้าออกเมืองชัดถนัดตา ยังแลเห็นครอบคลุมทุกประตู!
 
และในขณะที่มันกวาดตามองไปทั่วๆ สายตาของมันก็ตั้งใจมองสำรวจทั้งรูปร่างหน้าตาของผู้คน คล้ายกำลังมองหาใครบางคน
 
“ไปกันเถอะ”
 
ต้วนหลิงเทียนกล่าวบอกกสาวน้อยใหญ่ทั้ง 3 ก่อนที่จะเหินร่างออกจากประตูเมืองทิศใต้ของเมืองเหรินโม่เชิ่ง หมายมุ่งหน้าไปยังทวีปมนุษย์
 
และในขณะที่ต้วนหลิงเทียนพาทั้ง 3 เหาะข้ามฟ้าไปนั้น
 
“เป็นมัน!”
 
ชายวัยกลางคนที่ลอยร่างเพ่งมองผู้คนเหนือฟ้าปานรูปปั้น พอสังเกตเห็นร่างต้วนหลิงเทียน สองตามันก็หดหยีลงเผนประกายเรืองวูบ กล่าวออกด้วยน้ำเสียงเล็ดรอดไรฟัน
 
“โผล่หัวออกมาเสียที…ในที่สุดเจ้าก็โผล่หัวออกมาเสียที!!”
 
สาเหตุที่มันกล่าวออกเสียงเคียดแค้นถึงขีดสุดนั้น
 
เพราะชายหนุ่มชุดม่วงผู้นี้ สมควรเป็นคนที่มันกำลังเฝ้ารอหาตัวอยู่!
 
คนที่ฆ่าลูกชายคนเดียวของมัน!!
 
“หืม?”
 
เมื่อชายวัยกลางคนเพ่งมองไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยจิตสังหาร ต้วนหลิงเทียนที่ไวต่อสัมผัสประเภทนี้ก็พบได้ทันทีว่ามีคนกำลังมองมา ยังหันไปเห็นชายวัยกลางคนดังกล่าวที่ลอยอยู่ไกลๆทันที
 
“หือ?”
 
เพียงมองปราดเดียวต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกว่าชายวัยกลางคนผู้นั้นคุ้นตาอยู่บ้าง แต่ทว่าเขามั่นใจว่าพึ่งเคยเห็นหน้ามันครั้งแรก
 
‘ดูเหมือนข้าจะเคยเห็นคนที่หน้าตาคล้ายๆกับมันมาก่อน…’
 
ต้วนหลิงเทียนลอบกล่าวในใจ
 
พอเห็นสายตาที่ชายวัยกลางคนจ้องมองเขาอย่างดุร้ายแฝงจิตสังหารแบบนี้ ต้วนหลิงเทียนก็รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายสมควรมีความแค้นกับเขาถึงขั้นจะฆ่ากันให้ตาย
 
‘สายตาเคียดแค้นนั่น ทำอย่างกับข้าไปฆ่าบิดาถล่มมารดามันมา…’
 
ทันทีที่คิดถึงจุดนี้ สองตาต้วนหลิงเทียนก็ทอแสงวาบหนึ่งขึ้นมาทันที ด้วยเขานึกออกได้แล้วว่าเคยเห็นคนที่หน้าตาคล้ายชายวัยกลางคนผู้นี้ที่ไหน!
 
‘ก็ว่าอยู่ว่าเคยเห็นคนหน้าตาคล้ายมันที่ไหน…ที่แท้เป็น 1 ใน 3 นายน้อยสวะของวังเซียนสัญจร ที่มีพลังฝึกปรือเซียนสวรรค์ 5 เปลี่ยนที่ข้าฆ่าไปคนสุดท้ายคนนั้นนี่เอง’
 
ต้วนหลิงเทียนนึกออกแล้ว
 
ตอนนั้นก่อนที่เขาจะเข้าไปในมรดกสถานที่ปรมาจารย์จารึกเซียนระดับเทียมสวรรค์ทั้งยังบรรลุถึงครึ่งก้าวเซียนอมตะทิ้งไว้นั้น ในบรรดานายน้อยที่เป็นอริของหวงฉี่หลิงและมาหาเรื่องเขา คนที่มีพลังฝึกปรือเซียนสวรรค์ 5 เปลี่ยนที่ตายคนสุดท้ายหน้าตาของมันแทบจะถอดพิมพ์เดียวกับชายวัยกลางคนผู้นี้มาเลย!
 
‘ศิษย์วังเซียนสัญจรที่มีพลังฝึกปรือเซียนสวรรค์ 5เปลี่ยนคนนั้น ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะเรียกว่าเหอเซินเจี๋ยสินะ…เช่นนั้นนี่ก็สมควรเป็นอาวุโสของวังเซียนสัญจรที่หนุนหลังมัน…’
 
ต้วนหลิงเทียนคาดเดาความเป็นมาอีกฝ่ายได้ทันที
 
อาวุโสวังเซียนสัญจร
 
‘เซียนสวรรค์ 8 เปลี่ยนงั้นเหรอ…’
 
สองตาต้วนหลิงเทียนกระพริบวาบหนึ่ง ก่อนที่จะใช้พลังคลุมคนข้างกายทั้ง 3 ค่อยใช้ออกด้วยเวทย์พลังปีกอีกาทองคำ พุ่งร่างไปทางทิศใต้ด้วยความเร็วสูงสุดทันที! ทำราวกับกำลังเร่งรุดหลบหนี!!
 
แน่นอนว่าความเร็วสูงสุดที่ต้วนหลิงเทียนใช้ออก ก็คือความเร็วที่เขาบรรลุถึงได้โดยไม่ใช้ปฐมเวทย์กลืนกิน!