ตอนที่ 2,039 : การตัดสินใจของต้วนหลิงเทียน!
 
“ข้าจะหลอกเจ้าไปให้ได้อะไรขึ้นมา?”
 
เผชิญกับคำถามเดิมซ้ำแล้วซำเล่า เสียงตอบเยียบเย็นของต้วนหลิงเทียนยังอดไม่ได้ที่จะแฝงความรำคาญ
 
และเสียงเยียบเย็นแฝงรำคาญนี้ เมื่อดังออกมาก็เสมือนทำให้อุณหภูมิโดยรอบลดต่ำลงหลายองศาทันที
 
เผชิญหน้ากับคำตอบด้วยรำคาญของต้วนหลิงเทียน ถึงแม้ว่าก่านหรูเยี่ยจะไม่อยากเชื่อเพียงใด แต่ทว่าสายตาที่อีกฝ่ายมองมาตอนนี้เสมือนทำให้นางเห็นภาพซ้อน…
 
เป็นสายตาเดียวกันกับที่ชายหนุ่มผู้นั้นใช้มองนาง ตอนที่นางพาตัวน้องสาวฝาแฝดจากภูมิภาคเบื้องล่างของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋ามา!
 
เรียกว่าสายตาเยียบเย็นที่ชายหนุ่มใช้มองนางในวันนั้น ไม่ต่างอะไรจากสายตาเยียบเย็นเบื้องหน้าแม้แต่น้อย
 
ในหัวของนาง ภาพชาย 2 คนกลับซ้อนทับกันได้อย่างสมบูรณ์ ไร้ซึ่งความแตกต่างอันใด
 
“เจ้า…เจ้าไฉนถึงแข็งแกร่งขึ้นได้ขนาดนี้?”
 
ก่านหรูเยี่ยนรู้สึกหายใจไม่ออก ถึงแม้นางจะไม่อยากเชื่อเรื่องราวเพียงใด แต่นางก็จำต้องเชื่อ
 
เพราะต้วนหลิงเทียนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของนางตอนนี้ พลังฝีมือได้ก้าวข้ามนางไปแล้ว
 
“ข้าจะแข็งแกร่งขึ้นได้ยังไงไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเจ้า…ข้าบอกเจ้าไปแล้วว่าข้ามาที่นี่เพียงคิดอยากเจอหน้าเค่อเอ๋อกับลูกสาวข้าเท่านั้นไม่ใช่เจ้า ตอนนี้พวกนางอยู่ไหน?”
 
ต้วนหลิงเทียนกล่าวตอบออกด้วยน้ำเสียงค่อนแคะ ค่อยถามปิดท้าย
 
“ในเมื่อเจ้าไม่ได้อยากเจอหน้าข้า แล้วไฉนไม่ไปหาพวกนางโดยตรง?”
 
ก่านหรูเยี่ยนถาม
 
ในตอนนี้แม้กระทั่งตัวก่านหรูเยี่ยนเองก็ไม่ทันได้รู้สึกตัว ว่าน้ำเสียงทั้งทีท่าของนางแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนลงหลายส่วนเมื่อพูดกับต้วนหลิงเทียน ไม่เหลือความหยิ่งยะโสอันใดอีก
 
บางทีคงเป็นเพราะนางถูกพลังฝีมือของต้วนหลิงเทียนครอบงำ หรืออาจเป็นเพราะการกระทำของต้วนหลิงเทียนที่บุกมาถึงลัทธิบูชาไฟเพื่อน้องสาวของนางก็ไม่อาจทราบได้
 
อย่างไรก็ตามมีสิ่งหนึ่งที่ชัดเจน
 
นั่นคือก่านหรูเยี่ยน ซึ่งแต่เดิมเกลียดชังต้วนหลิงเทียนเข้าไส้ บัดนี้ความคิดในใจนางได้เปลี่ยนไปแล้ว กระทั่งรู้สึกว่าต้วนหลิงเทียนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าคู่ควรกับน้องสาวของนาง
 
ต้องทราบด้วยว่าในอดีตนางคิดว่าต้วนหลิงเทียนนั้นต้อยต่ำเกินไป เป็นดั่งคางคกที่ริอาจกินเนื้อหงส์ฟ้า หาได้คู่ควรกับน้องสาวฝาแฝดของนางแม้เพียงเศษเสี้ยวไม่!
 
ทว่ามาตอนนี้เมื่อได้เห็นพลังฝีมือของต้วนหลิงเทียน ความคิดนางก็เปลี่ยนไปอย่างที่นางเองก็ไม่ทันได้รู้ตัว
 
“เจ้าคิดว่าหากข้ากล่าวบอกออกไปว่าอยากพบเจอเค่อเอ๋อกับลูกสาว แล้วอาวุโสของหอคุมกฏก็จะให้ข้าพบเจอพวกนางได้ง่ายๆรึไง?”
 
ต้วนหลิงเทียนกล่าวเย้ย
 
ก่านหรูเยี่ยนพอได้ฟังก็รู้สึกตัวทันที
 
ใช่…น้องสาวของนางแตกต่างจากนาง!
 
น้องสาวของนางเป็นถึงธิดาเทพและเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนนักสำหรับลัทธิบูชาไฟ…ไม่ต้องกล่าวถึงต้วนหลิงเทียน กระทั่งอาวุโสเพลิงทองของลัทธิบูชาไฟ ก็มิอาจเห็นได้เพียงเพราะแค่อยากเห็น
 
“พวกนางมิได้ถูกขังร่วมกับข้าแต่แรกแล้ว”
 
ก่านหรูเยี่ยนถอนหายใจออกเฮือกหนึ่งค่อยกล่าว “ตอนแรกที่ข้าพา ‘อวี่เยี่ยน’ กลับมาข้าก็ได้ซ่อนนางไว้ในคฤหาสน์ของข้า…จนในที่สุดนางก็คลอดลูกของเจ้ากับนางออกมา”
 
กล่าวถึงจุดนี้ก่านหรูเยี่ยนก็หยุดลง
 
“อวี่เยี่ยน?”
 
ต้วนหลิงเทียนโค้งคิ้วขึ้นมาทันที แต่เขาก็พอเดาได้ว่า ‘อวี่เยี่ยน’ ที่ว่าสมควรเป็นอีกชื่อหนึ่งของเค่อเอ๋อ
 
“นางตั้งชื่อลูกสาวของเจ้ากับนางว่า ต้วนซือหลิง”
 
ก่านหรูเยี่ยนมองต้วนหลิงเทียน ค่อยพูดต่อ
 
ต้วนซือหลิง!
 
คำนี้ของก่านหรูเยี่ยนทำให้ร่างต้วนหลิงเทียนสะท้านไปทันที ใจยังสั่นไหวไปคล้ายถูกกระแทก!
 
ต้วนเนี่ยนเทียนเป็นชื่อที่เสี่ยวเฟยเอ๋อตั้งให้ลูกชายของเขากับนาง
 
ต้วนซือหลิงเป็นชื่อที่เค่อเอ๋อตั้งให้ลูกสาวเขากับนาง
 
ถึงแม้ชื่อเรียกจะต่างกัน แต่ทั้งสองล้วนมีความหมายดุจเดียวกัน…ทั้งหมดคือคิดถึงเขาต้วนหลิงเทียน
 
“ในเมื่อเจ้ามาถึงที่นี่ได้เช่นนั้นหมายความว่าเจ้าคงได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นแล้ว…ข้าได้ปกปิดเรื่องของอวี่เยี่ยนไว้อย่างดี แต่เวินเยี่ยนกลับค้นพบเรื่องนี้จนได้ สุดท้ายนางก็เอาไปแจ้งต่อหอคุมกฏ…”
 
เมื่อกล่าวถึง เวินเยี่ยน สองตาของก่านหรูเยี่ยนก็เผยประกายเยียบเย็นออกมาทันที
 
หากไม่ใช่เพราะเวินเยี่ยน น้องสาวกกับหลานของนางไหนเลยจะถูกหอคุมกฏจับไป สุดท้ายก็นำไปขังเอาไว้แบบนี้!
 
“เพราะรายงานของเวินเยี่ยน อวี่เยี่ยนกับลูกสาวก็ถูกพรากไปจากข้าด้วยน้ำมือคนของหอคุมกฏ…ข้าไปหาท่านอาจารย์ที่เป็น 1 ใน 3 ผู้พิทักษ์ของลัทิบูชาไฟแล้ว ด้วยคิดให้ท่านอาจารย์ยื่นมือเข้าช่วย…แต่ท่านอาจารย์ของข้าเพียงกล่าวหาว่าข้าเลอะเลือน และบอกให้ข้ายอมจำนนต่อหอคุมกฏ”
 
กล่าวถึงจุดนี้ก่านหรูเยี่ยนพลันระบายลมหายใจออกมาอย่างทอดถอน “ข้ารู้ว่าอาจารย์ทำแบบนี้ล้วนแล้วแต่หวังดีต่อข้า…เมื่อจ้าวลัทธิบูชาไฟออกจากการปิดด่าน ท่านอาจขอให้จ้าวลัทธิบูชาไฟอภัยให้ข้าเพราะอย่างไรข้าก็ยอมจำนนแต่โดยดี”
 
“ทว่าสำหรับอวี่เยี่ยนนั้น ท่านอาจารย์มิอาจช่วยเหลืออะไรได้เลย และทั้งหมดขึ้นอยู่กับจ้าวลัทธิจะตัดสินเท่านั้น”
 
สีหน้าของก่านหรูเยี่ยนยิ่งมายิ่งฉายถึงความกังวล ท้ายประโยคน้ำเสียงของนางยังหนักอึ้งไม่น้อย
 
“ตัดสิน? ยังต้องตัดสินบัดซบอะไร?”
 
หลังได้ฟังคำของก่านหรูเยี่ยนต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะมีโมโห “ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่แต่เดิมเค่อเอ๋อก็ถูกทิ้งให้อยู่ที่ภูมิภาคเบื้องล่างด้วยซ้ำ…แต่ทำไมลัทธิบูชาไฟถึงยังคิดจะวุ่นวายกับชีวิตนางไม่เลิกอีก?”
 
“นางเพียงตกลงปลงใจอยู่กับข้าจนพวกเรามีลูกด้วยกันมันไปหนักหัวลัทธิบูชาไฟมากหรือไร? ทำไมลัทธิบูชาไฟต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตนาง! พวกมันถือสิทธิ์บัดซบอะไรมากำหนดความเป็นตายของนาง!!”
 
วาจาประโยคหลังของต้วนหลิงเทียน แฝงไว้ด้วยอารมณ์ขุ่นมัวนัก ราวกับโทสะในใจได้ระเบิดออกมา!
 
“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่พอใจ…แต่เจ้าต่างกับข้าตรงไหน?”
 
ก่านหรูเยี่ยนเผยยิ้มขื่นขม “ก่อนหน้านี้เจ้าถามว่าข้ายังคิดถูกหรือไม่ที่พาอวี่เยี่ยนกกลับมาที่ลัทธิบูชาไฟ ให้ข้าบอกเจ้าตอนนี้เถอะ…ข้ายังคิดว่าข้ากระทำถูกแล้ว!”
 
“เพราะตราบใดที่อวี่เยี่ยนยังอยู่ที่ภูมิภาคเบื้องล่าง สักวันลัทธิบูชาไฟก็ต้องตามหานางจนเจออยู่ดี…”
 
“เพียงแค่ข้าไม่คิดเลยว่าสุดท้ายหลังจากที่ข้าพานางมาอยู่ที่นี่แล้ว นางกลับอยู่อย่างปลอดภัยได้ไม่กี่ปี สุดท้ายยังถูกพบตัว”
 
กล่าวถึงตอนนี้แววตาก่านหรูเยี่ยนก็ท่วมท้นไปด้วยจิตสังหาร
 
และเป้าหมายจิตสังหารของนางก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เวินเยี่ยน
 
หลังได้กล่าวระบายโทสะออกไป ต้วนหลิงเทียนก็สงบลงไม่น้อย
 
จากคำของก่านหรูเยี่ยน ต้วนหลิงเทียนย่อมทราบได้ว่านางเป็นห่วงความปลอดภัยของเค่อเอ๋อจากใจจริงๆ บางทีวิธีการของนางอาจทำให้เขาไม่พอใจ แต่จุดประสงค์ของนางก็ล้วนทำเพื่อเค่อเอ๋อ
 
“ข้าไม่รู้จริงๆว่าในหัวเจ้าคิดอะไร…ทำไมถึงพาเค่อเอ๋อกลับมาลัทธิบูชาไฟแบบนี้ สุดท้ายนี่ยังต่างอะไรจากเดินมาติดบ่วง เจ้าพานางไปซ่อนไว้ข้างนอกไม่ได้หรือไร?”
 
อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนยังอดกล่าวแดกดันความโง่เขลาของก่านหรูเยี่ยนออกมาไม่ได้
 
“ซ่อนไว้ด้านนอก? เจ้าคิดจริงๆหรือว่าข้าจะไม่คิดถึงเรื่องนี้มาก่อน?”
 
ก่านหรูเยี่ยนกล่าวออกเสียงหนัก “นั่นคือน้องสาวของข้าทั้งคน ยังเป็นน้องสาวที่พรัดพรากจากกข้าไปตั้งแต่เกิด…ถึงแม้ข้าจะไม่ได้พบนางมาทั้งชีวิตข้าก็เป็นห่วงนางที่สุด จะให้ข้าปล่อยนางกับลูกไปอยู่ข้างนอกเพียงลำพังได้อย่างไร!? และในหัวข้าตอนนั้นสถานที่ๆอันตรายที่สุด ย่อมเป็นสถานที่ๆปลอดภัยที่สุด!”
 
“เพียงแค่ร้อยพันหมื่นคาดข้ากลับไม่เคยคิด ว่าเวินเยี่ยนนั่นมันจะถึงขั้นซุ่มจับตาดูความเคลื่อนไหวข้าอยู่เป็นปีๆ กระทั่งค้นพบเรื่องที่ข้าซ่อนตัวอวี่เยี่ยนเอาไว้จนได้”
 
กล่าวถึงเวินเยี่ยนอีกครั้ง แววตาของก่านหรูเยี่ยนก็ท่วมท้นไปด้วยจิตสังหารนัก
 
เมื่อสัมผัสได้ว่าก่านหรูเยี่ยนเองก็เสียใจไม่น้อย ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดจะกล่าวตำหนิอะไรนางอีก เลือกที่จะถามออกมาว่า “แล้วตอนนี้เจ้ารู้หรือไม่ว่าเค่อเอ๋อกับลูกสาวข้าถูกขังอยู่ที่ใด?”
 
“ข้าไม่รู้”
 
ก่านหรูเยี่ยนส่ายหัวไปมา “หอคุมขังใหญ่โตนัก ทั้งในเรือนจำแห่งนี้ก็มีห้องขังมากมายหลายห้อง…อวี่เยี่ยนกับลูกสมควรถูกขังอยู่ในห้องศิลาห้องใดห้องหนึ่งในนี้นี่ล่ะ…แต่เจ้าวางใจได้ตราบใดที่จ้าวลัทธิบูชาไฟยังไม่ออกจากกากรปิดด่านฝึกตน ย่อมไม่มีใครกล้าแตะต้องพวกนางแม่ลูกแม้แต่เส้นผม”
 
“อย่างไรก็ตามหากจ้าวลัทธิออกจากการปิดด่าน พวกนางคง…”
 
กล่าวถึงตรงนี้แววตาก่านหรูเยี่ยนก็เผยความสำนึกผิดและเสียใจนัก
 
“หากข้าเลือกได้ ไม่สู้วันนั้นข้ายอมให้นางอยู่กับเจ้าเสียประเสริฐกว่า…อยู่ในภูมิภาคเบื้องล่างกับเจ้าต่อแม้จะสุดท้ายก็สมควรถูกลัทธิบูชาไฟพบตัว แต่อย่างน้อยๆนางก็ยังได้เป็นแม่คนอย่างมีความสุข ได้พร้อมหน้าพร้อมตากับสามีและบุตรแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆก็ตามที…”
 
“ตอนนี้ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกนางแม่ลูกเป็นตายร้ายดีอย่างไร ไม่ทราบจะมีวันได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับเจ้าหรือไม่…”
 
ไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไหร่ หากแต่ตอนนี้หยาดน้ำตา 2 สายได้หลั่งรินลงมารดแก้มก่านหรูเยี่ยน คล้ายนางทำใจไปแล้วว่าน้องสาวของนางไม่รอดแน่
 
“พวกเราต้องได้กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งแน่!”
 
ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกมาด้วยความแน่วแน่ “ข้าจะช่วยเค่อเอ๋อกับลูกให้ได้ก่อนที่จ้าวลัทธิบูชาไฟจะออกมาจากการปิดด่านฝึกตน! แต่ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับพวกนางแม่ลูกล่ะก็…”
 
“วันหน้าข้าไม่เพียงจะสับร่างจ้าวลัทธิบูชาไฟให้แหลกเป็นหมื่นชิ้น แต่ข้าจะขุดรากถอนโคนลัทธิบูชาไฟอุบาทว์นี้ของมันให้สิ้นซาก! ข้าจะลบลัทธิระยำนี่ ให้มันหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าด้วยสองมือของข้า!!”
 
วาจาท้ายประโยค เสียงกล่าวของต้วนหลิงเทียนเย็นเยือกปานผุดแทรกขึ้นมาจากหล่มน้ำแข็ง พาลให้ก่านหรูเยี่ยนรู้สึกหนาวจับใจ!
 
หากก่านหรูเยี่ยนได้ยินต้วนหลิงเทียนกล่าวคำพูดเหล่านี้ก่อนหน้า นางคงคิดแค่ว่าอีกฝ่ายกล่าววาจาอวดโอ่เกินตัว
 
ทว่าตอนนี้หลังได้เห็นความก้าวหน้าของพลังฝีมือที่เพิ่มพูนสูงขึ้นอย่างอัศจรรย์ของต้วนหลิงเทียน นางกลับไม่คิดสงสัยในวาจาของเขา
 
ต้วนหลิงเทียนมีศักยภาพสูงพอจะกระทำตามคำพูด!
 
“บางทีจ้าวลัทธิบูชาไฟอาจไม่ทำอะไรกับอวี่เยี่ยนหากเจ้าปรากฏตัวและเปิดเผยความสามารถของเจ้า…อย่างไรก็ตามความสามารถของเจ้าต้องทำให้ลัทธิบูชาไฟยำเกรงให้ได้เสียก่อน!”
 
ได้ยินคำของต้วนหลิงเทียน ก่านหรูเยี่ยนพลันกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น “แน่นอนว่าเจ้าคงไม่อาจอยู่ที่ลัทธิบูชาไฟได้ กระทั่งมิอาจปล่อยให้คนของลัทธิบูชาไฟหาเจ้าพบ หาไม่แล้วพวกมันคงคิดฆ่าเจ้าก่อนที่เจ้าจะทันได้เติบโตเต็มศักยภาพ!”
 
“เพราะเมื่อเจ้าตายไป…ลัทธิบูชาไฟก็ไม่ต้องหวาดกลัวอะไรเจ้าอีกต่อไป”
 
ก่านหรูเยี่ยนกล่าวออกมารวดเดียวจบ
 
และคำกล่าวของก่านหรูเยี่ยนก็กระตุ้นเตือนให้ต้วนหลิงเทียนโดยอ้อมว่าให้เขาหาวิธีข่มขู่ลัทธิบูชาไฟ โดยการเปิดเผยความสามารถในการก้าวหน้าอันน่ากลัว เป็นการเพาะสร้างความหวาดกลัวลงในใจของลัทธิบูชาไฟจนพวกมันไม่กล้าแตะต้องเค่อเอ๋อกับลูก
 
‘ดูเหมือนหลังทำงานที่หอคุมกฏครบกำหนดเมื่อไหร่ข้าต้องหาทางออกจากลัทธิบูชาไฟทันที! เมื่อข้ากลับมาข้าจะให้พวกมันรับรู้ว่าข้ามีรากวิญญาณสีม่วงที่เลิศล้ำที่สุดในภูมิภาคเบื้องบนของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า’
 
ใจต้วนหลิงเทียนสั่นไหวไม่น้อย ขณะเดียวกันเขาก็ได้ตัดสินใจแล้ว
 
‘ตราบใดที่จ้าวลัทธิบูชาไฟยังไม่ออกจากการปิดด่านฝึกตน ข้ายังมีโอกาสบีบบังคับให้ลัทธิบูชาไฟไม่กล้าแตะต้องเค่อเอ๋อกับลูกสาวข้าอย่างผลีผลาม เพราะหากพวกมันไม่อาจฆ่าข้าได้…พวกมันย่อมไม่กล้าแตะต้องพวกนางแน่!’