ตอนที่ 2,594 :เหนือกว่าเจ้า
 
“ท่านผู้บัญชาการเราได้ออกประกาศไว้…ไม่ว่าจะเป็นผู้ใดก็ตามหากนำป้ายแม่ทัพที่เสียชีวิตมาคืนได้ ก็จักแทนที่แม่ทัพผู้นั้นและกลายเป็นแม่ทัพคนใหม่ของกองทัพมังกรดำเรา!”
 
“หมายความว่า…เจ้าหนุ่มชุดม่วงผู้นี้ก็กำลังจะกลายเป็นแม่ทัพคนใหม่ของพวกเราน่ะสิ”
 
“แม่ทัพของกองทัพมังกรดำเราล้วนเป็นยอดฝีมือขอบเขตจินเซียนทั้งสิ้น…เจ้าหนุ่มชุดม่วงผู้นี้ไม่ทราบจะบรรลุถึงจินเซียนรึยัง”
 
“มันนจะใช่ยอดฝีมือขอบเขตจินเซียนหรือไม่ก็ไม่สำคัญ…ในเมื่อท่านบู้บัญชาการประกาศไปแล้ว มันที่เอาป้ายแม่ทัพกลับมาส่งคืนได้ ก็ต้องได้เป็นแม่ทัพคนใหม่แน่!”
 
“ใช่ ใต้เท้าผู้บัญชาการของพวกเรากล่าวคำไหนคำนั้น ไม่เคยผิดคำพูด!”
 
…
 
ระหว่างเดินทาง พลทหารทั้ง 10 ก็ส่งเสียงผ่านพลังคุยกันสนุก
 
หัวข้อสนทนาก็วนเวียนอยู่รอบต้วนหลิงเทียน
 
“แต่…ถึงท่านผู้บัญชาการจะมอบตำแหน่งแม่ทัพให้มันจริง แล้วแม่ทัพอีก 9 คนของทัพมังกรดำเราเล่า จะยินดีปล่อยให้มันรับตำแหน่งแม่ทัพไปง่ายๆหรือ?”
 
“แม่ทัพทั้ง 9 คนหรือ…6 คนอื่นข้าไม่รู้ แต่ท่านแม่ทัพ 3 คนนั่น ไม่มีทางปล่อยให้เจ้าหนุ่มนี่ขึ้นรับตำแหน่งแม่ทัพได้ง่ายๆแน่ เพราะในบรรดาไป่ฟูฉางใต้บัญชาแม่ทัพทั้ง 3 คนนั้น ล้วนมีผู้บรรลุจินเซียนตะวันแดงกันหมดแล้ว!”
 
“ใช่ อันที่จริงแม่ทัพทั้ง 3 ก็หวังให้ไป่ฟูฉางที่บรรลุจินเซียนตะวันแดงของตัวไปรับตำแหน่งแม่ทัพที่ว่างแทนแม่ทัพที่ตาย จะได้ไม่ต้องมาช่วงชิงตำแหน่งของตัวเอง”
 
“เพราะเรื่องนี้…ข้าเชื่อว่าถึงใต้เท้าผู้บังคับบัญชาจะยกตำแหน่งแม่ทัพให้มันจริง แต่เรื่องที่มันจะครองตำแหน่งแม่ทัพได้หรือไม่ ก็ต้อดูพลังฝีมือส่วนตัวแล้ว”
 
“ใช่ เพราะสุดท้ายแล้วในทัพมังกรดำของพวกเราก็ตรากฏไว้ ว่าไป่ฟูฉางคนใดที่บรรลุถึงขอบเขตจินเซียนตะวันแดง สามารถท้าทายแม่ทัพคนใดคนหนึ่งเพื่อประลองชิงตำแหน่งได้ทุกเมื่อ…หากชนะก็ได้เป็นแม่ทัพ ส่วนแม่ทัพที่แพ้ก็ถูกลดยศกลับมาเป็นไป่ฟูฉาง!”
 
…
 
พลทหารของทัพมังกรดำทั้ง 10 ที่เหินร่างตามต้วนหลิงเทียนมาไม่ห่าง มองจ้องแผ่นหลังต้วนหลิงเทียนตาเป็นประกาย
 
พวกมันทุกคนเองก็อยากรู้นัก
 
ว่าชายหนุ่มชุดม่วงผู้นี้ หลังได้รับตำแหน่งแม่ทัพแล้ว จะสามารถรักษาตำแหน่งแม่ทัพเอาไว้ได้หรือไม่?
 
“ใต้เท้าไป่ฟูฉาง”
 
สือฟูฉางของทัพมังกรดำไม่ได้พาต้วนหลิงเทียนไปส่งให้ผู้บังคับบัญชาแต่อย่างไร เพราะด้วยตำแหน่งสือฟูฉางของมัน ไม่มีคุณสมบัติพอจะได้พบผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองทัพมังกรดำ!
 
ดังนั้นมันจึงพาต้วนหลิงเทียนมาส่งให้ไป่ฟูฉาง ผู้เป็นหัวหน้าของมัน
 
ไป่ฟูฉางแห่งทัพมังกรดำหัวหน้ามัน เป็นชายชราที่แลดูแก่หง่อมนัก หากแต่แววตากลับเปล่งประกายไปด้วยจิตวิญญาณ!
 
“คุณชายท่านนี้รอที่นี่สักครู่…ข้าจะไปหาท่านแม่ทัพที่อยู่เหนือข้า และแจ้งท่านแม่ทัพให้พาท่านไปพบใต้เท้าผู้บัญชาการ”
 
ไป่ฟูฉางชราของทัพมังกรดำ ก็ไม่อาจพาต้วนหลิงเทียนเข้าพบผู้บังคับบัญชาได้โดยตรง หลังกล่าวบอกต้วนหลิงเทียนแล้ว มันก็ส่งให้สือฟูฉางอยู่เฝ้าต้วนหลิงเทียนชั่วครู่ ก่อนที่จะเหินร่างจากไป
 
“ใต้เท้า…”
 
ตอนนี้เองสองตาของสือฟูฉางที่นำต้วนหลิงเทียนมาก็ส่องสว่างขึ้นวาบหนึ่ง ตัดสินใจส่งเสียงผ่านพลังไปแจ้งต้วนหลิงเทียนให้ทราบถึงเรื่องราวทำนองเดียวกับที่เหล่าพลทหารทั้ง 10 คุยกันมาตลอดทาง
 
เหตุผลที่มันตัดสินใจเล่าเรื่องพวกนี้ เพียงเพราะคิดผูกมิตรกับต้วนหลิงเทียน
 
สำหรับมันแล้ว การเล่าเรื่องพวกนี้ให้ต้วนหลิงเทียนฟัง ไม่ได้มีผลเสียอะไรกับมันแม้แต่น้อย กระทั่งยังได้ผูกมิตรกับตัวตนที่อาจจะกลายมาเป็นแม่ทัพคนใหม่ของกองทัพมังกรดำมันได้อีกด้วย!
 
และถึงแม้ชายหนุ่มเบื้องหน้าจะไม่อาจรักษาตำแหน่งแม่ทัพเอาไว้ได้ แต่อย่างน้อยๆก็ยังได้เป็นไป่ฟูฉางที่มียศเหนือมันอยู่ดี!
 
แต่ถ้ากระทั่งตำแหน่งไป่ฟูฉางชายหนุ่มผู้นี้ยังรักษาไว้ไม่ได้ เช่นนั้นมันก็แค่เปลืองน้ำลายเท่านั้น…
 
‘ผู้บัญชาการทัพประกาศไว้ ว่าหากใครนำป่ายแม่ทัพมาส่งคืน ย่อมได้ดำรงตำแหน่งแม่ทัพที่ว่างอยู่ทันที?’
 
‘แต่อาจมีแม่ทัพบางคนที่เห็นข้าเป็นหนามยอกอกเมื่อข้ารับตำแหน่งแม่ทัพ? เพราะพวกมันหวังให้ไป่ฟูฉางใต้บัญชามาเสียบตำแหน่งแม่ทัพที่ว่าง แทนการท้าประลองกับพวกมัน?’
 
‘หากข้าถูกท้าแล้วแพ้…ข้าก็จะกลายเป็นไป่ฟูฉางแทน?’
 
‘และ…ถึงข้าจะกลายเป็นไป่ฟูฉาง ถ้าถูกสือฟูฉางท้าทายและแพ้อีก สุดท้ายข้าก็จะกลายเป็นสือฟูฉาง?’
 
‘ซ้ำร้ายถ้าถูกพลทหารท้าแล้วแพ้ขึ้นมา ข้าก็จะกลายเป็นพลทหารเท่านั้น?’
 
เรื่องทั้งหมด ต้วนหลิงเทียนได้รับทราบจากสือฟูฉางที่พามาส่งจนหมด
 
“ถึงแม้…เรื่องที่เจ้าบอกจะไม่ได้จำเป็นสำหรับข้าสักเท่าไหร่ แต่ก็ขอบคุณเจ้าที่อุตส่ากล่าวบอก”
 
ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าให้สือฟูฉางแห่งทัพมังกรดำเบาๆเพื่อขอบคุณ
 
“ใต้เท้าเกรงใจไปแล้ว”
 
สือฟูฉางของกองทัพมังกรดำยิ้มตอบ
 
“เป็นเจ้าหรือ…ที่หาป้ายของแม่ทัพหวงจี่ปิ่งเจอ?”
 
ทันใดนั้นเอง ต้วนหลิงเทียนก็ได้ยินเสียงหนึ่งดัมาแต่ไกล และน้ำเสียงยังเต็มไปด้วยความยโสถือดีนัก
 
ทำราวกับมันกำลังพูดกับคนที่มีฐานะต้อยต่ำกว่า
 
จากนั้นไม่นานนัก ในสายตาต้วนหลิงเทียนก็แลเห็นร่าง 2 ร่างปรากฏขึ้น
 
ชายที่อยู่ด้านหลังก็คือไป่ฟูฉางชราที่จากไปก่อนหน้า ตอนนี้มันกำลังเหินร่างติดตามชายวัยกลางคนในชุดเกราะสีดำด้วยความเคารพ
 
ส่วนชายวัยกลางคนที่เหินนำมานั้น แม้หน้าตาจะแลดูธรรมดา แต่ลักษณะท่าทางทำราวกับไม่เห็นหัวผู้อื่น ประหนึ่งตัวมันอยู่เหนือผู้คน สายตามองแคลนทุกสิ่ง
 
‘แม่ทัพ ของกองทัพมังกรดำ?’
 
เมื่อเห็นตราบนอกของชายวัยกลางคนในชุดเกราะสีดำ ต้วนหลิงเทียนก็คาดเดาตัวตนมันได้ทันที
 
สำหรับแม่ทัพหวงจี่ปิ่งที่อีกฝ่ายเอ่ยถึง ไม่พ้นเป็นศพครึ่งร่างที่เขาพบเจอในโลกใบเล็ก เจ้าของป้ายแม่ทัพในมือเขา!
 
“ใต้เท้า…นี่คือแม่ทัพที่เป็นผู้บังคับบัญชาข้าโดยตรง เจี่ยนชิวผิง และยังเป็น 1 ใน 3 แม่ทัพที่ไม่ประสงค์ให้ท่านเข้ารับตำแหน่งแม่ทัพที่ว่างที่ข้ากล่าวบอกท่านเมื่อครู่…”
 
เสียงสือฟูฉางพลันส่งตรงถึงหูต้วนหลิงเทียน
 
“เพราะเมื่อเทียบกับแม่ทัพคนอื่นๆที่เหลืออีก 8 คนของกองทัพมังงกรดำเราแล้ว พลังฝีมือของแม่ทัพเจี่ยนนับว่าต้อยต่ำที่สุด อาจถูกท้าชิงตำแหน่งได้ทุกเมื่อ”
 
“ข้าได้ยินมาว่า…ไป่ฟูฉางใต้บัญชาของมันที่บรรลุถึงจินเซียนตะวันแดง ตอนนี้กำลังปิดด่านปรับพลัง และวางแผนจะท้าทายมันทันทีที่ออกจากการปิดด่าน! ที่สำคัญมีโอกาสชนะมันสูงนัก!!”
 
“กล่าวได้ว่า…มันเป็นคนที่หวังให้ใต้เท้าไม่อาจนั่งตำแหน่งแม่ทัพได้มากกว่าใคร”
 
สือฟูฉางส่งเสียงผ่านพลังบอกต้วนหลิงเทียนรวดเดียวจบ
 
“มันเป็นผู้บังคับบัญชาของเจ้าโดยตรง…สมควรแล้วหรือ ที่เจ้าจะพูดขายมันให้ข้าฟังแบบนี้?”
 
ต้วนหลิงเทียนไม่ได้สนใจจะตอบคำถามเจี่ยนชิวผิงเพียงหันไปส่งเสียงถามสือฟูฉางที่ส่งเสียงเล่าเรื่องราวให้เขาด้วยสายตามองจ้อง
 
“ใต้เท้า…”
 
เห็นว่าต้วนหลิงเทียนไม่เพียงแต่จะไม่แยแสผู้บังคับบัญชาของมันโดยตรงอย่างเจี่ยนชิวผิงเท่านั้น ยังมองมาที่มันด้วยสายตาดังกล่าว สือฟูฉางแห่งทัพมังกรดำที่ขายหัวหน้าตัวเอง ก็ได้แต่ก้มหน้าหลบตาต้วนหลิงเทียนด้วยความละอาย ไม่กล้ามองต้วนหลิงเทียนอีก
 
เดิมทีมันก็คิดจะผูกมิตรกับชายหนุ่มเบื้องหน้าเท่านั้น
 
แต่คาดไม่ถึงจริงๆว่าอีกฝ่ายกลับไม่สนใจ ‘ความปรารถนาดี’ นี้ของมัน
 
มันไม่ได้รู้เลยว่าการที่มันเอาผู้บังคับบัญชาของตัวเองมาขายแบบนี้ เป็นเรื่องที่เกินขีดจำกัดล่างของต้วนหลิงเทียน และเขาก็รังเกียจเรื่องแบบนี้เป็นที่สุด!เช่นนั้นต้วนหลิงเทียนจึงดูแคลนรังเกียจมันจากใจ และเขาไม่มีวันเชื่อใจคนแบบนี้หรือรับมาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาแน่นอน!!
 
ในเมื่อวันนี้มันสามารถทรยศผู้บังคับบัญชาของตัวเองได้ทันที…
 
วันหน้ามันก็ทรยศต้วนหลิงเทียนได้เหมือนกัน!
 
“เจ้า…ไม่ได้ยินที่ข้าถามรึไร?!”
 
เจี่ยนชิวผิง มองจ้องชายหนุ่มชุดม่วงเบื้องหน้าตาขวาง กล่าวถามออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ แม้ใบหน้ามันจะแลดูสงบ แต่ปอดมันเจียนระเบิดเต็มที!
 
มันจะอย่างไรก็คือแม่ทัพคนหนึ่งของกองทัพมังกรดำ!
 
แต่วันนี้ไอ้หนุ่มแปลกหน้าคนหนึ่งกล้าไม่เห็นหัวมัน?
 
“ไอ้หนู…เจ้าคิดว่าเจ้าจะได้เป็นแม่ทัพเพียงเพราะเจอป้ายแม่ทัพนั่นแล้วรึไร?”
 
เจี่ยนชิวผิงกล่าวออกอีกครั้ง น้ำเสียงยังเยียบเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด
 
ขณะเดียวกันสายตาที่มันใช้มองต้วนหลิงเทียนตอนนี้ยิ่งมาก็ยิ่งแข็งกร้าวมากขึ้นเรื่อยๆ ทำราวกับมันเห็นต้วนหลิงเทียนเป็นศัตรูไปแล้ว
 
“หากข้าเดาไม่ผิด…”
 
สุดท้ายต้วนหลิงเทียนก็ค่อยๆหันศีรษะไปอย่างไม่รีบไม่ร้อน เหลือบมองเจี่ยนชิวผิงกล่าวว่า “เรื่องที่ข้าจะได้เป็นแม่ทัพของกองทัพมังกรดำหรือไม่ ยังไม่ถึงตาให้แม่ทัพอย่างเจ้ามาพูด”
 
“หรือ…เจ้าจะบอกว่า ตัวเองสามารถเป็นตัวแทนผู้บังคับบัญชาของกองทัพมังกรดำได้?”
 
วาจาประโยคท้าย ขณะพูดต้วนหลิงเทียนยังมองจ้องเจี่ยนชิวผิงเขม็ง
 
วูบ
 
วาจาดังกล่าวของต้วนหลิเทียนเมื่อเข้าไปในหูของเจี่ยนชิวิงก็ไม่ต่างอะไรกับการยั่วยุ พาลให้สีหน้าเจี่ยนชิวผิงแปรเปลี่ยนไปทันใด มันถึงกับตะคอกคำออกมาด้วยโทสะ
 
“ไอ้หนู เจ้าเบื่อชีวิตนักหรือไร?!”
 
และทันทีที่ตะคอกจบคำ พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดทั่วร่างของมันก็ปะทุลุกโชนขึ้นมาดั่งเพลิงไฟ ทำราวกับคิดลงมือเล่นงานต้วนหลิงเทียน!
 
“แม่ทัพเจี่ยน!”
 
ทว่าในขณะที่เจี่ยนชิวผิงกำลังจะลงมือนั้นเอง ไป่ฟูฉางชราที่ติดตามมาด้านหลังก็กล่าวหยุดมันเอาไว้ได้ทันเวลา “หากเรื่องที่ท่านเล่นงานคนที่ค้นพบป้ายของแม่ทัพหวงล่วงรู้ไปถึงหูใต้เท้าผู้บัญชาการขึ้นมา ข้าเกรงว่าแม่ทัพเจี่ยนท่านจักลำบากเอา…”
 
ได้ยินคำเตือนของไป่ฟูฉางชราด้านหลัง เจี่ยนชิวผิงที่ปะทุพลังออกมาลุกโชนดั่งเพลิงไฟท่วมร่าง ก็รั้งพลังกลับคืน ค่อยมองจ้องต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาเย็นชากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงปรามาส “ไอ้หนู ต่อให้ท่านผู้บัญชาการจะแต่งตั้งเจ้าเป็นแม่ทัพจริง แต่หากเจ้าคิดจะรักษาตำแหน่งแม่ทัพของกองทัพมังกรดำของพวกเราไว้ล่ะก็…”
 
“นั่นก็ต้องดูด้วยว่าน้ำหน้าอย่างเจ้า มันมีปัญญาสามารถมากพอหรือไม่!!”
 
กล่าวถึงท้ายประโยคน้ำเสียงของเจี่ยนชิวผิงก็เผยความดูแคลนหยันหยามถึงขีดสุด
 
“เรื่องนั้นไม่ต้องให้เจ้ากังวลหรอก…”
 
ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกเสียงเบา “แม่ทัพคนอื่นๆของกองทัพมังกรดำข้าไม่รู้…ที่ข้ารู้ก็คือข้าเหนือกว่าแม่ทัพอย่างเจ้าแน่นอน”
 
“และถึงแม้ข้าจะไม่มีปัญญารักษาตำแหน่งแม่ทัพ…แต่ข้าเชื่อว่าอย่างน้อยข้าต้องเสียตำแหน่งหลังเจ้า”