ตอนที่ 2,386 : เพลิงโทสะลุกโชนเผาฟ้า
 
“ได้อย่างไร…เป็นไปได้อย่างไรกัน…ไฉนถึงเป็นเช่นนี้ไปได้!?!”
 
หลังได้รับทราบข่าวร้ายทั้ง 2 ข่าวจากปากหานเฉวี่ยไน่เรื่องการตายของผู้สืบทอดจอมเผด็จการกู่ลี่และผู้สืบทอดเงาทมิฬเยว่อู๋หยิ่ง สองตาผู้เฒ่าพยากรณ์ก็กลายเป็นว่างเปล่าราวกับคนไร้วิญญาณ
 
ตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่มันจัดตั้งมหาค่ายกลเปลี่ยนชะตาเย้ยฟ้า 6 ทวาราและทุกคนได้เข้าไปใช้งาน ทำให้มันไม่อาจมองเห็นชะตากรรมของผู้สืบทอดอีกต่อไป…
 
แต่มันไม่คิดไม่ฝันเลย…
 
ในขณะที่ทุกอย่างกำลังเป็นไปได้ด้วยดี ผู้สืบทอดหมอกพิรุณได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมพลังอำนาจอันร้ายกาจ และผู้สืบทอดทวาราเที่ยงแท้คนอื่นๆกำลังจะได้หวนกลับมารวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้งในรอบหมื่นปี…อนิจจาผู้สืบทอดจอมเผด็จการอย่างกู่ลี่และผู้สืบทอดเงาทมิฬอย่างเยว่อู๋หยิ่งกลับต้องมาตกตายเสียก่อน…
 
กล่าวอีกอย่างได้ว่า เรื่อง 7 ทวารารวมตัวพร้อมหน้า ได้กลับกลายเป็นเรื่องห่างไกลที่อาจเห็นทางเป็นไปได้อีกแล้ว…
 
“อาจารย์ลุงพยากรณ์…ท่านอาจารย์…นาง..นางก็ตายแล้ว!”
 
หานเฉวี่ยไน่กล่าวออกอีกครั้ง คราวนี้สองตาที่แดงฉานของนางไม่อาจน้ำตาไม่ให้รินไหลได้อีกต่อไป
 
และเมื่อหยาดน้ำตาของนางเริ่มไหลออกมาพวกมันก็ดั่งทำนบทลายทะลักออกมาอย่างไม่อาจห้าม
 
“ว่าอะไร!?”
 
ได้ยินคำของหานเฉวี่ยไน่ ร่างผู้เฒ่าพยากรณ์พลันสะท้านเซไปทันที สีหน้าเลื่อนลอยแฝงความสิ้นหวังของมันหวนกลับมามีสติ มองหานเฉวี่ยไน่เขม็งกล่าวออกเสียงหนัก “เกิดอันใดขึ้น? อาจารย์ของเจ้านาง…นางจะตายได้อย่างไร?!”
 
แค่กู่ลี่กับเย่วอู๋หยิ่งตายตก ผู้เฒ่าพยากรณ์ก็แทบรับไม่ไหวแล้ว
 
มาตอนนี้อีกข่าวร้ายของหานเฉวี่ยไน่ประหนึ่งราดรดน้ำมันลงกองไฟ ทำให้ผู้เฒ่าพยากรณ์ยิ่งรับไม่ไหวไปกันใหญ่!
 
“เป็นฝีมือผู้ใด!?”
 
“พวกลัทธิอารามทมิฬงั้นหรือ!? หรือเป็นพวกลัทธิชะตาฟ้า!?”
 
ผู้เฒ่าพยากรณ์กล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงเล็ดลอดไรฟัน สองตาของมันบัดนี้ไม่เพียงฉายแววดุร้าย ยังเต็มไปด้วยไฟโทสะลุกโชนประหนึ่งจะเผาฟ้า
 
“ข้าไม่รู้…”
 
ห่านเฉวี่ยไน่กล่าวออกด้วยสีหน้าเจ็บปวด “ก่อนที่ท่านอาจารย์จะตายท่านได้ส่งข้อความถึงข้า ไม่เพียงแต่บอกว่ากู่ลี่กับเยว่อู๋หยิ่งตายแล้ว ยังเตือนข้าอีกด้วยว่าหากพบพี่ใหญ่หลิงเทียน ให้ข้ากำชับพี่ใหญ่ว่าพึงระวังให้มาก…”
 
“ดูเหมือนว่า…คนที่ฆ่าอาจารย์กำลังตามหาพี่ใหญ่หลิงเทียนอยู่ แต่เพราะท่านอาจารย์ไม่ให้ความร่วมมือมันเลยฆ่าท่านอาจารย์…”
 
“นอกจากนี้ท่านอาจารย์ยังกล่าวว่า คนที่ฆ่ากู่ลี่กับเยว่อู๋หยิ่งยังเป็นคนๆเดียวกัน…”
 
“สำหรับตัวตนของมือสังหารอาจารย์มิอาจบอกได้…เพียงแต่รู้ว่ามันสมควรเป็นเซียนอมตะเสเพล และมีฐานะไม่ธรรมดา…น่าจักเป็นเซียนอมตะเสเพลที่ทรงพลังระดับสูง!”
 
หลังกล่าวจบหานเฉวี่ยไน่คล้ายสิ้นสูญเรี่ยวแรงทั้งมวล ร่างบางทรุดล้มลงกับพื้นทันที
 
“เฉวี่ยไน่!”
 
“เฉวี่ยไน่!”
 
เสียงอุทานของสตรีดังขึ้นสองสำเนียง ก่อนที่จะปรากฏร่างบางสองร่างวูบไปด้วยความเร็ว เร่งรับตัวและประคองหานเฉวี่ยไน่เอาไว้
 
สตรีทั้ง 2 นี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเค่อเอ๋อกับเฟิ่งเทียนหวู่เอง
 
ตอนนี้ไม่เพียงแต่เค่อเอ๋อกับเฟิ่งเทียนหวู่จะอยู่ ต้วนหลิงเทียนเองก็ยืนอยู่ด้วย
 
แต่ต้นจนจบเขาฟังเรื่องราวจากปากของหานเฉวี่ยไน่อย่างเงียบงัน ก่อนจะไตร่ตรองเรื่องทั้งหมดอย่างละเอียด
 
“ในเมื่อเป็นฝีมือของเซียนอมตะเสเพล เช่นนั้นก็ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับลัทธิอารามทมิฬกับลัทธิชะตาฟ้า…”
 
หลังได้ยินหานเฉวี่ยไน่กล่าวจบ ต้วนหลิงเทียนก็กล่าวสรุปออกมาเสียงหนัก
 
เพราะเขารู้ดีว่าในลัทธิอารามทมิฬ กับลัทธิชะตาฟ้านั้นไม่มีทางมีเซียนอมตะเสเพลเป็นของตัวเอง…
 
ขณะเดียวกันสองตาของต้วนหลิงเทียนก็เริ่มลุกโชนไปด้วยเพลิงโทสะ ยังรุนแรงประหนึ่งจะแผดเผาสวรรค์ กัดฟันกล่าวออกมาอย่างยากลำบาก “และในเมื่อมันมาเพื่อหาตัวข้า…ก็เป็นได้แค่พวกมันเท่านั้น!”
 
“พวกมัน?”
 
ผู้เฒ่าพยากรณ์ที่ได้ยินร่างสะท้านขึ้นมาทันใด
 
“นายท่าน ใช่ท่านกำลังสงสัยว่าจักเป็นฝีมือของพวกเผ่ามังกรหรือไม่?”
 
เฉินอี้หรูที่ยืนอยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะกล่าวคาดเดาออกมาหลังได้ยินคำของต้วนหลิงเทียน
 
“หึ! นอกจากพวกมัน…ยังมีใคร?!”
 
ต้วนหลิงเทียนสบถออกมาเสียงเย็น เพลิงโทสะในแววตายิ่งมายิ่งลุกโชนปานจะแผดเผาได้ทุกสิ่ง!
 
กู่ลี่นั้นสนิทกับเขามาก…
 
ทว่าตอนนี้อีกฝ่ายถูกฆ่าตายไปแล้ว…
 
ยิ่งไปกว่านั้นการตายของกู่ลี่ยังเกี่ยวข้องกับเขาอย่างแยกไม่ออก
 
สำหรับเยว่อู๋หยิ่ง และผู้สืบทอดธุลีแดงรุ่นก่อนที่เป็นอาจารย์ของหานเฉวี่ยไน่นั้น ถึงแม้เขาจะไม่ได้มีความสนิทชิดเชื้ออะไร แต่ก็นับเป็นคนของ 7 ทวาราเที่ยงแท้
 
พอคิดว่า 9 ใน 10 ส่วนทุกคนล้วนต้องมาตายเพราะตัวเขาเอง โทสะในใจต้วนหลิงเทียนพลันปะทุขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุม!
 
“เผ่ามังกร?”
 
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินอี้หรู และต่อมาต้วนหลิงเทียนก็ได้ยืนยัน ทุกคนในที่นี้ไม่เว้นผู้เฒ่าพยากรณ์ก็รู้สึกไร้คำจะกล่าว ลูกตายังหดเล็กลงโดยพลัน
 
ถึงไม่ใช่ว่าทุกคนในที่นี้จะได้รู้ความลับเรื่อง 3 ลัทธิเป็นเพียงหุ่นเชิดของเผ่ามังกรกับเผ่าหงส์ฟ้า แต่ทั้งหมดก็รู้ดีว่าในบรรดา 3 ลัทธิไร้ซึ่งเซียนอมตะเสเพล!
 
และเผ่ามังกรนั้นมีตัวตนอย่างเซียนอมตะเสเพลดำรงอยู่!
 
เพราะจากเรื่องที่เกิดขึ้นล่าสุด เซียนอมตะเสเพล 5ทัณฑ์ของเผ่ามังกร ตี้เฉินได้คุกเข่าโขกหัวขอชีวิตต้วนหลิงเทียน ผู้นำ 7 ทวาราเที่ยงแท้นั้น…
 
ย่อมไม่ต่างอะไรจากเผ่ามังกรได้ออกปรากาศแจ้งทางอ้อม…
 
ว่าในเผ่ามังกรมีเซียนอมตะเสเพล!
 
ยิ่งไปกว่านั้น หากฟังวาจาคุกคามขู่ข่มของตี้เฉินที่มันพ่นออกมาวันนั้นให้ดี…
 
ยังทำให้โลกรู้อีกว่า…
 
ในเผ่ามังกรยังมีกระทั่งตัวตนขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 7 ทัณฑ์!
 
“เจ้าหมายความว่า…คนที่ฆ่าอาจารย์เฉวี่ยไน่ กู่ลี่และเยว่อู๋หยิ่งเป็นคนของเผ่ามังกรเช่นนั้นหรือ? อีกทั้งที่คนของเผ่ามังกรกระทำเช่นนี้ เป็นเพราะพวกมันคิดตามล่าตัวเจ้าเพื่อล้างแค้นให้ตี้เฉิน ทว่าทั้ง 3 มิให้ความร่วมมือจึงต้องตาย?”
 
ผู้เฒ่าพยากรณ์นั้นแม้พลังฝึกปรือจะไม่ได้สูงส่ง หากแต่ประสบการณ์นับว่ามีไม่น้อย ทันทีที่ได้ฟังคำของต้วนหลิงเทียนมันก็คาดเดาเรื่องราวทั้งหมดได้ออกทันที
 
“ถึงข้าจะไม่อาจมั่นใจได้แน่ชัด…แต่อย่างน้อยๆกว่า 9 ส่วน การตายของทั้ง 3 ไม่พ้นต้องเกี่ยวข้องกับตี้เฉินอย่างแยกไม่ออก!”
 
ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกด้วยสายตาเยียบเย็น
 
“หากจะถามว่าพวกมันถูกตี้เฉินฆ่าหรือบิดาตี้เฉินฆ่า…ข้าให้ภาษีอย่างหลังมากกว่า! เพราะสุดท้ายแล้วตี้เฉินมันย่อมรู้ตัวดีว่าไม่ใช่คู่มือข้า มันย่อมไม่กล้ามายุ่งกับข้าแน่!”
 
แม้ปากต้วนหลิงเทียนจะกล่าวว่าไม่มั่นใจ…แต่น้ำเสียงขณะกล่าวนั้นชี้ชัดอย่างไม่ต้องสงสัย
 
“พี่ใหญ่หลิงเทียน!”
 
หลังได้ยินคำของต้วนหลิงเทียน หานเฉวี่ยไน่ก็แลดูปวดปร่าใจนัก นางได้แต่มองไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยสายตามากล้นไปด้วยความคาดหวัง ราวกับนางกำลังไขว่คว้าฟางเส้นสุดท้าย
 
“ท่านต้องล้างแค้นให้อาจารย์ข้านะพี่ใหญ่…ท่านต้องล้างแค้นให้ท่านอาจารย์ของข้า ฮือออ….”
 
ตอนนี้หานเฉวี่ยไน่ร่ำไห้ออกมาราวเด็กน้อย หยาดน้ำตาของนางทะลักออกมาปานเขื่อนแตก ต้วนหลิงเทียนที่เห็นก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทุกข์ใจ
 
นึกถึงยามที่ได้พบกับหานเฉวี่ยไน่ครั้งแรก นางเป็นเด็กสาวตัวน้อยแสนซน ที่ชมชอบการละเล่นแผลงๆเป็นที่สุด…แลดูสดใสไม่มีอะไรกังวล
 
ทว่าตอนนี้นางกำลังร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวดใจปานสูญเสียบิดามารดา…
 
ทันใดนั้นร่างต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะท้านไปด้วยความเหน็บหนาว…
 
‘เผ่ามังกร…’
 
‘ข้าได้ลงบัญชีแค้นนี้ไว้แล้ว สักวันข้าต้วนหลิงเทียนจะไปคิดบัญชีพวกเจ้า!’
 
หลังจากที่พอจะเดาได้ว่าพวกกู่ลี่ทั้ง 3 สมควรตกตายเพราะเผ่ามังกร ต้วนหลิงเทียนก็ตัดสินใจล้างแค้นให้ทั้ง 3 …
 
ไม่ใช่แค่เพราะเขาเป็นสหายกับหนึ่งในนั้น หรือคนที่เห็นเหมือนน้องสาวร้องขอ แต่เขายังเป็นผู้นำของ 7 ทวาราเที่ยงแท้ และทั้ง 3 ก็คือคนของ 7 ทวาราเที่ยงแท้!
 
ในฐานะผู้นำของ 7 ทวาราเที่ยงแท้ ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะให้นิ่งดูดายมองคนของขุมพลังตัวเองถูกฆ่าตายไปอย่างไร้ค่า!
 
ไม่ว่าจะเผ่ามังกรก็ดี ตระกูลตี้เฉินก็ดี พวกมันต้องชดใช้!!
 
แน่นอนว่าถึงเขาอยากจะล้างแค้นให้พวกกู่ลี่ทั้ง 3มากเพียงใด กระทั่งอยากจะกลบฝังทั้งเผ่ามังกรมันเสียตอนนี้…
 
แต่เขาก็รู้ตัวดี
 
ตอนนี้คิดบุกไปเข่นฆ่าล้างเผ่ามังกร ย่อมไม่ต่างอะไรจากการแสวงหาที่ตายอย่างโง่เขลา!
 
ไม่ต้องกล่าวถึงบิดาตี้เฉิน ตัวตนขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 7 ทัณฑ์ที่ตอนนี้ยังไม่อาจรับมือได้ไหวเลย…
 
ในเผ่ามังกร เกรงว่านอกจากบิดาของตี้เฉินแล้ว ยังมีตัวตนทรงพลังคนอื่นๆอยู่อีก!
 
อย่างเช่นเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์!
 
“อาจารย์ลุงพยากรณ์…”
 
ทันใดนั้นต้วนหลิงเทียนก็หันไปมองผู้เฒ่าพยากรณ์ พลางกล่าวเสียงหนัก “ข้าต้องการเข้าสู่แดนลับเซียนกระบี่ที่ว่าตอนนี้เลย…ขออาจารย์ลุงพยากรณ์มอบกุญแจเปิดแดนลับเซียนกระบี่ให้ข้าด้วย”
 
ตอนนี้หากเขาต้องการฆ่าล้างเผ่ามังกรและล้างแค้นใหพวกกู่ลี่ทั้ง 3 โอกาสเดียวของเขาก็คือการเข้าสู่แดนลับเซียนกระบี่อย่างไม่ต้องสงสัย…
 
ตอนนี้ต่อให้เขาจะบรรลุขอบเขตที่ 5 อันเป็นขอบเขตสุดท้ายของยอดใจกระบี่อย่างเคล็ด ใจกระบี่รวมหนึ่ง หากแต่พลังฝีมือของเขาก็คงจะเทียบได้กับเซียนอมตะเสเพล 7 ทัณฑ์เท่านั้น เต็มที่ก็ได้แค่เอาชนะเซียนอมตะเสเพล 7 ทัณฑ์…
 
ทว่าคิดฆ่าเซียนอมตะเสเพล 7 ทัณฑ์ยังยาก!
 
ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงที่ในเผ่ามังกรสมควรมีตัวตนขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์ที่ทรงพลังเหนือเซียนอมตะเสเพล 7 ทัณฑ์เลย…
 
และหากเป็นดั่งที่ผู้เฒ่าพยากรณ์เคยบอกเขาไว้จริงๆ…
 
ตราบใดที่เขาเข้าสู่แดนลับเซียนกระบี่ และได้สืบทอดมรดกของอาวุโสฟงชิงหยางล่ะก็ มีความเป็นไปได้กว่า 9 ใน 10 ส่วนที่พลังฝีมือเขาจะทัดเทียมกับอาวุโสฟงชิงหยางในอดีต!
 
และอาวุโสฟงชิงหยางในอดีตนั้น อาศัยพลังฝึกปรือขอบเขตครึ่งก้าวเซียนอมตะก็สามารถฆ่าได้กระทั่งเซียนอมตะเสเพล เรียกว่าสามารถปะทะกับเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ได้!
 
‘ในยุคนั้นอาวุโสฟงชิงหยางไร้ปฐมเวทย์กลืนกิน…และกระทั่งท่านผู้เฒ่าพยากรณ์ก็ไม่อยากจะเชื่อว่าข้าที่สำเร็จเพียงขอบเขตที่ 4 ของยอดใจกระบี่จะมีพลังอำนาจทัดเทียมกับเซียนอมตะเสเพล 6 ทัณฑ์เข้าไปแล้ว…’
 
‘กล่าวได้ว่า…ต่อให้ข้าจะได้รับสืบทอดมรดกของอาวุโสฟงชิงหยางทั้งหมด ถึงพลังฝีมือของข้าตอนไม่ใช้เวทย์พลังใดๆ ก็ยังไม่อาจเทียบอาวุโสฟงชิงหยางในปีนั้นได้เพราะข้าไม่อาจบรรลุขอบเขตที่ 5ใจกระบี่รวมหนึ่ง…แต่ทว่าข้ากลับมีปฐมเวทย์กลืนกิน เมื่อใช้มันแม้อาจจะไม่เหนือกว่าอาวุโสฟงชิงหยาง แต่ก็ไม่อ่อนด้อยกว่าแน่!’
 
‘พอถึงตอนนั้น…ความแข็งแกร่งของข้าสมควรเทียบได้กับเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์! กระทั่งเรื่องจะฆ่ามันก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!’
 
นี่คือสิ่งที่ต้วนหลิงเทียนคิดคำนวณเอาไว้หลังได้สนทนากับผู้เฒ่าพยากรณ์
 
ด้วยเหตุนี้ต้วนหลิงเทียนจึงกระตือรือร้นในการเข้าสู่แดนลับเซียนกระบี่ที่ว่านัก
 
ในความคิดเขา หากเขาไม่อัปโชคจริงๆหลังเข้าไปในแดนลับเซียนกระบี่แล้วกลับออกมา กับอีแค่จัดการเผ่ามังกรไม่น่าจะมีปัญหา…
 
“เพียงรออีก 3 เดือนเถอะ…หากยาโถวน้อยนางนั้นยังไม่กลับมาก็ทำได้แต่โทษว่านางไร้วาสนา และข้าจะให้กุญแจเปิดแดนลับเซียนกระบี่กับเจ้าทันที…”
 
ได้ยินวาจาเร่งร้อนของต้วนหลิงเทียน ผู้เฒ่าพยากรณ์นิ่งคิดครู่หนึ่งค่อยกล่าวออก
 
และยาโถวน้อยที่มันกล่าวถึงก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นผู้สืบทอดทวาราเที่ยงแท้ลำดับที่ 2 ความลับสวรรค์รุ่นนี้ และยังเป็นศิษย์ส่วนตัวของมัน…