War sovereign Soaring The Heavens ตอนที่ 1656
ตอนที่ 1,656 : รายนามสุดยอดนักรบคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง! เมื่อเห็นว่าหานเจิ้งเทียนเข้าใจความนัยที่นางจะสื่อ และรับปากว่าจะไม่ผิดสัญญา หานเฉวี่ยไน่ก็รู้สึกโล่งอกไม่น้อย ถึงแม้นางจะสงสัยว่าทำไมบิดาของนางจึงคิดให้นางออกไปก่อนแล้วจะอยู่กับพี่ใหญ่หลิงเทียน 2 คน แต่เห็นได้ชัดว่าบิดานางอยากได้ความเป็นส่วนตัวและไม่อยากให้นางทราบเรื่องนี้ หลังจากที่หานเฉวี่ยไน่จากไปอย่างเชื่อฟัง สีหน้าหานเจิ้งเทียนก็เผยความเคร่งเครียดจริงจังออกมาทันที “ลุงหาน…” ต้วนหลิงเทียนมองหานเจิ้งเทียนด้วยสงสัย ด้วยไม่รู้ว่าเพราะอะไรหานเจิ้งเทียนถึงอยากจะคุยกับเขาตามลำพัง “เสี่ยวเทียน ทักษะแปลงโฉมของเจ้านับว่าเลิศล้ำหาใดเปรียบนัก…สมควรเป็นทักษะลับแปลงโฉมที่พิเศษอย่างยิ่งใช่หรือไม่?” หานเจิ้งเทียนมองต้วนหลิงเทียนรด้วยสายตาจริงจัง กล่าวถามออก “ใช่” ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า ตอนแรกเขาคิดว่าหานเจิ้งเทียนคิดจะสนทนาเสนอข้อแลกเปลี่ยนเรื่องตราผนึกมารอะไรกับเขาเสียอีก แต่ตอนนี้ดูท่าว่าจะไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว นอกจากนี้เขายังพบว่าท่าทางหานเจิ้งเทียนจะสนใจทักษะลับแปลงโฉมของเขาไม่น้อย “ทักษะลับของเจ้าย่อมมีค่านัก…แต่มิทราบว่าเจ้าพอจะถ่ายทอดมันให้ข้าได้หรือไม่?” หานเจิ้งเทียนมองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาจริงจัง เปิดประตูเห็นภูผาถามออก เมื่อเห็นต้วนหลิงเทียนอึ้งไปไปครู่หนึ่งมันก็เร่งกล่าวเสริมออกมา “แน่นอนว่าข้ามิได้ขอให้เจ้าสอนเปล่าๆ…เจ้าต้องการแลกเปลี่ยนมันกับอะไรเพียงบอกข้ามา ข้าเองก็ไม่ยอมให้เจ้าต้องเสียเปรียบแน่!!” “ลุงหาน ยังต้องแลกเปลี่ยนอะไรกันอีก ท่านเป็นบิดาของเฉวี่ยไน่ แน่นอนว่าก็เป็นเหมือนผู้อาวุโสคนหนึ่งของข้า ในเมื่อข้าเองก็เป็นแขกมาเยือนท่านถึงที่แต่มิได้มีอะไรติดไม้ติดมือมา เช่นนั้นถือเสียว่าทักษะแปลงโฉมของข้านี้ มอบให้ท่านเป็นของขวัญแรกพบเถอะ…แต่ข้าหวังว่าท่านจะเก็บทักษะลับแปลงโฉมนี้ไว้กับตัวมิถ่ายทอดให้ใคร กล่าวตรงๆคือข้าไม่อนุญาตให้ท่านถ่ายทอดมันให้ใคร ส่วนเฉวี่ยไน่ข้าจะเป็นคนสอนให้นางด้วยตัวเอง” ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมา ก่อนที่จะกล่าวตอบออกมาตรงๆเช่นกัน ก่อนหน้านี้ที่ผู้เฒ่าหั่วถ่ายทอดทักษะลับแปลงโฉมนี้ให้เขา อีกฝ่ายยังบอกต่อเขาด้วยว่าทักษะลับแปลงโฉมนี้มีค่ามหาศาลแม้กระทั่งในแดนสวรรค์!ทักษะลับนี้สามารถหลอกลวงได้ทุกคน แน่นอนว่าในแง่ของรูปลักษณ์เท่านั้น หากนำไปใช้กับคนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกัน ที่สามารถจับสังเกตพฤติกรรมหรือความคุ้นชินบางประการ กระทั่งกลิ่นตัวเฉพาะ ก็ไม่ยากที่จะมองทะลุถึงตัวตนที่แท้จริงได้ แน่นอนว่าหากปลอมเป็นผู้อื่น แล้วเจ้าของหน้าตามาเห็นก็คงจับได้ทันทีเช่นกัน “เรื่องนี้เจ้ามั่นใจได้เลยเสี่ยวเทียน ข้ายินดีสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้า” พอได้ยินว่าต้วนหลิงเทียนเต็มใจสอนทักษะลับแปลงโฉมที่เลิศล้ำขนาดนี้ให้ง่ายๆ หานเจิ้งเทียนก็รู้สึกยินดีนัก สองตาทอประกายเจิดจ้า เตรียมกรีดนิ้วหลั่งเลือดเพื่อกล่าวคำสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้าทันที “ช้าก่อนลุงหาน!” ทว่าทันใดนั้นเองต้วนหลิงเทียพลันกล่าวหยุดหานเจิ้งเทียนเอาไว้เสียก่อน “หืม?” พอเห็นเช่นนี้หานเจิ้งเทียนอดไม่ได้ที่จะชักหน้าบึ้งตึง เพราะคิดว่าต้วนหลิงเทียนเปลี่ยนใจ “ลุงหานอย่าพึ่งเข้าใจผิด ข้าแค่อยากจะถามท่านก่อน ว่าท่านคิดเอาทักษะแปลงโฉมนี้ไปใช้เพื่ออะไรกันแน่…” ต้วนหลิงเทียนมองหานเจิ้งเทียนพร้อมกล่าวถามด้วยน้ำเสียงแววตาจริงจัง หลังได้ยินคำถามของต้วนหลิงเทียน หานเจิ้งเทียนก็เงียบไปทันที “ลุงหาน…ท่านคงไม่คิดจะใช้มันเพื่อลอบสังหารนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องหรอกนะ?” ต้วนหลิงเทียนหรี่ตาจี้ถามออกมาอีกครั้งทันที พอได้ยินคำถามนี้ของต้วนหลิงเทียน แม้สีหน้าของหานเจิ้งเทียนจะไม่แปรเปลี่ยน หากแต่หางคิ้วอดไม่ได้ที่จะกระตุกไปอยู่บ้าง…และต้วนหลิงเทียนก็สังเกตเห็นชัดถนัดตา บ่งบอกให้รู้ว่าเขาเดาถูกจริงๆ เหตุผลที่หานเจิ้งเทียนอยากได้ทักษะแปลงโฉมของเขา… พอเห็นสีหน้าแววตาที่แปรเปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึมของต้วนหลิงเทียน หานเจิ้งเทียนก็รู้ตัวแล้วว่าถูกต้วนหลิงเทียนจับได้ “ข้าไม่อยากให้เฉวี่ยไน่ต้องแต่งกับสารเลวนั่น…ตอนนี้เหลือวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้น!” หานเจิ้งเทียนกล่าวออกมาเสียงเข้ม วาจาที่หานเจิ้งเทียนกล่าวออกมารอบนี้ เท่ากับยอมรับแล้วว่าคิดใช้ทักษะแปลงโฉมเพื่อเอาไปใช้ฆ่านายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องจริงๆ “ลุงหานท่านยอมทำเพื่อเฉวี่ยไน่ถึงขนาดนี้ ข้าชื่นชมท่านนัก” ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกเสียงเข้ม สองตาทอประกายเฉียบคมขึ้นมา “แต่ขอข้าถามอะไรท่านสักคำ…ท่านแน่ใจหรือไม่ว่าหากท่านปลอมตัวไปฆ่านายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง แล้วคฤหาสน์คลื่นขจีจะรอดพ้นเรื่องนี้ไปได้โดยที่ไม่ถูกพวกมันสงสัยและตอบโต้?” “หากท่านแน่ใจว่าเมื่อท่านกระทำลงไปแล้ว คฤหาสน์คลื่นขจีจะปลอดภัยไร้เรื่องราว และตัวท่านจะไม่มีอันตรายใดๆตามมาในภายหลัง…ข้ายินดีมอบทักษะแปลงโฉมนี้ให้ท่านทันที! แต่หากท่านไม่อาจมั่นใจได้เต็มสิบส่วนว่าต้องปลอดภัยไร้เรื่องราว ข้าต้องขออภัยท่านไว้ตรงนี้เลย เพราะข้ามิอาจถ่ายทอดมันให้ท่านได้จริงๆ…” ต้วนหลิงเทียนกล่าวสืบต่อ เขาไม่ได้หวงทักษะลับแปลงโฉมสักนิด หากต้องถ่ายทอดมันให้หานเจิ้งเทียน จะอย่างไรหานเจิ้งเทียนก็เป็นบิดาบังเกิดเกล้าของหานเฉวี่ยไน่ เขาเองก็เห็นเฉวี่ยไน่เหมือนน้องสาวแท้ๆมานานแล้ว เขาย่อมไม่เห็นหานเจิ้งเทียนเป็นคนนอก หานเจิ้งเทียนพอได้ยินก็ชักสีหน้าเคร่งเครียดสองคิ้วขมวดเป็นปมทันที มั่นใจเต็ม 10 ส่วน? แน่นอนว่าไม่อาจ! ถึงแม้มันจะปลอมแปลงใบหน้าเป็นผู้ที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคฤหาสน์คลื่นขจีไปฆ่านายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง…แต่มันก็ไม่อาจรับประกันได้ว่าคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องจะตัดคฤหาสน์คลื่นขจีออกจากผู้ต้องสงสัย เพราะอีกฝ่ายนั้นโหดเหี้ยมอำมหิตนัก ฆ่าผิดคนไม่ว่า อย่าพลาดฆ่าคนผิด!! ในสายตาของคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง คฤหาสน์คลื่นขจีก็แค่ขุมพลังชั้น 5 นับว่าไม่ได้เป็นอะไรในสายตาของพวกมัน การจะทำลายลบทิ้งไป ก็แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น “ไม่…” เผชิญหน้ากับสองตาคมกล้าที่จี้ถามมาของต้วนหลิงเทียน หานเจิ้งเทียนทำได้แค่กล่าวตอบออกไปด้วยรอยยิ้มขื่นขม มันไม่คิดจะโกหกเพราะรู้ว่าไม่อาจโกหกชายหนุ่มเบื้องหน้าได้ แม้ชายหนุ่มเบื้องหน้าจะยังถือเป็นรุ่นเยาว์ แต่สายตาอีกฝ่ายกลับคมกล้าให้ความรู้สึกคล้ายจะมองทะลุถึงจิตใจของมันได้อย่างไรอย่างนั้น “เช่นนั้นข้าต้องขออภัยท่านลุงหานด้วย แต่ข้าไม่อาจถ่ายทอดทักษะลับนี้ให้ท่านได้จริงๆ” ต้วนหลิงเทียนกล่าวขออภัยออกมา “เสี่ยวเทียนข้ารู้ดีว่าทั้งหมดที่เจ้าทำไป เพราะเป็นห่วงข้า…แต่ข้าไร้ทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ” หานเจิ้งเทียนกล่าวออกด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ตอนนี้ หานซิ่น ที่เป็นดั่งตัวแทนของคฤหาสน์คลื่นขจีได้ตบปากรับคำไปแล้วว่ายินดีจัดงานวิวาห์ระหว่างคฤหาสน์คลื่นขจีกับคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ไมตรี ด้านคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องก็ได้กำหนดวันแต่งอันเป็นปีหน้าออกมาเรียบร้อย ยังส่งบัตรเชิญไปยังแขกเหรื่อทั่วทุกสารทิศ…เช่นนั้นจึงมีทางเดียวที่จะล่มงานวิวาห์ครั้งนี้ได้…ฆ่านายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องนั่นทิ้ง!” “ตอนแรกข้าคิดจะให้ยาโถวน้อยเฉวี่ยไน่หลบหนีไปเสีย…แต่ยาโถวน้อยนั่นเฉลียวฉลาดยิ่ง นางไม่อยากสร้างความลำบากใจให้ข้า และไม่อยากให้คฤหาสน์คลื่นขจีต้องตกอยู่ในอันตรายถึงขั้นล่มสลายเพราะมีนางเป็นต้นเหตุ…” หานเจิ้งเทียนได้แต่ฝืนยิ้มออกมาอย่างขื่นขม “อันที่จริงข้ายังคิดวิธีบ้าบิ่นอย่างวางยาให้นางตกอยู่ในภาวะไร้สติและลอบพานางหลบหนีไปเสีย…แต่ยาโถวน้อยนางนี้นับว่าฉลาดเฉลียวยิ่ง นางกลับล่วงรู้ว่าข้าอาจใช้วิธีนี้กับนาง จึงลั่นวาจาสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้าออกมา ว่าหากข้ากระทำวิธีการทำนองนั้นเพื่อช่วยนางออกไป นางจะไม่ขออยู่อีกต่อไปแม้จะรอดมาได้ก็ตาม…” วาจาท้ายประโยคหานเจิ้งเทียนเผยความอับจนหนทางออกมาทางสีหน้าแววตา ลูกสาวของมันปฏิเสธที่จะเชื่อฟังและให้ความร่วมมือ เรื่องนี้ทำให้มันทุกข์ใจนัก แต่อีกด้านหนึ่งมันก็อดสุขใจเสียไม่ได้ เพราะนี่หมายความว่าลูกสาวตัวน้อยในวันวานที่แสนซุกซนได้เติบโตขึ้นมา จนรู้ผิดชอบชั่วดี กระทั่งเข้าใจคำว่าภาระหน้าที่ๆพึงกระทำแล้ว ฟังเรื่องที่หานเจิ้งเทียนเล่าออกมา ใจต้วนหลิงเทียนก็อดสะท้านไปเสียไม่ได้ ถึงแม้เขาจะรู้จักกับหานเฉวี่ยไน่มานานปี แต่ในสายตาเขาหานเฉวี่ยไน่เสมือนเด็กสาวตัวน้อยที่ยังไม่เติบโต สดใสร่าเริงและมักซุกซนอยู่เสมอ ไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไหร่นางกลับเติบโตและมีความรับผิดชอบถึงขนาดนี้ ด้วยเหตุนี้เขาจึงยิ่งทุกข์ใจกับเรื่องของหานเฉวี่ยไน่นัก “คฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง…” ในแววตาต้วนหลิงเทียนเผยเพลิงโทสะขึ้นมากองหนึ่ง ยังคล้ายจะผลาญเผาได้ทุกสิ่ง “ตอนนี้ข้ายังมีความคิดบางอย่าง…” หานเจิ้งเทียนมองไปยังต้วนหลิงเทียน ค่อยกล่าว “หลังจากที่ข้าลอบสังหารนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องไปแล้ว ถึงแม้คฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องจะมีโมโหจนลงมือกับคฤหาสน์คลื่นขจี แต่ยังมีทางให้เฉวี่ยไน่รอดไปได้…นั่นคือให้เจ้าเป็นผู้พานางออกไป กระทำเช่นนี้ย่อมไม่ขัดต่อคำสาบานของนาง ดังนั้นข้าจึงหวังให้เจ้าถ่ายทอดทักษะลับแปลงโฉมนั่นให้ข้า” “ทำไม่ได้หรอกลุงหาน!” ต้วนหลิงเทียนกล่าวคำคัดค้านทันที ล้อกันเล่นหรือไร!? เจตนาของหานเจิ้งเทียนคือละทิ้งชีวิตตัวเอง กระทั่งละทิ้งคฤหาสน์คลื่นขจี! จะให้เขารับปากได้อย่างไร!? หาไม่แล้วในวันหน้าจะให้เขามีไปสู้หน้าหานเฉวี่ยไน่อย่างไร? “เสี่ยวเทียนเจ้าสมควรรู้ดีว่าทักษะลับปลอมแปลงโฉมของเจ้า ก็เหมือนผักชีโรยหน้าสำหรับข้า…ต่อให้ไม่มีมันแต่ข้าก็ยังคงจะลงมืออยู่ดี!” หานเจิ้งเทียนส่ายหัวไปมา ใบหน้าแววตาเผยความเด็ดเดี่ยว คล้ายตัดสินใจแน่วแน่ไปแล้ว “ลุงหาน เรื่องราวมิได้ง่ายดายเช่นนั้นหรอก ท่านอย่าได้วู่วามดีกว่า” ต้วนหลิงเทียนเผยยิ้มออกมาอย่างขื่นขม อันที่จริงเมื่อเดือนที่แล้ว ต้วนหลิงเทียนก็คิดเหมือนกันว่าการฆ่านายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องไปเสีย สมควรเป็นทางออกที่ดีที่สุดในการช่วยหานเฉวี่ยไน่ให้หลุดจากความทรมาณนี้ อย่างไรก็ตามในขณะที่ปิดด่านฝึกฝนเขาก็ตระหนักได้ว่าความคิดนี้มันผิดพลาด เรื่องที่บิดาของหานเฉวี่ยไน่กระทบกระทั่งกับผู้อาวุโสสูงสุดอย่างหานซิ่นถึงขั้นปะทะกันเลือดตกยางออกนั้น สมควรแพร่ไปภายในคฤหาสน์คลื่นขจีแล้ว! สุดท้ายมิวายต้องล่วงรู้ไปถึงหูคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง! หากไม่เกิดเรื่องกับนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น น่ากลัวคฤหาสน์คลื่นขจีคงหมดสิ้นหนทาง!! การที่อยู่ดีๆนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องมาถูกฆ่าเอาช่วงเวลานี้… 9 ใน 10 ส่วนทั้งหมดย่อมเดาได้ว่าเป็นฝีมือของหานเจิ้งเทียน!! เช่นนั้นแล้วไม่เพียงแต่คฤหาสน์คลื่นขจี กระทั่งหานเจิ้งเทียนยังจะต้องแบกรับความพิโรธของคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง!! วันนั้นต้วนหลิงเทียนเลยตระหนักได้ทันที ที่ยากไม่ใช่ฆ่านายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง แต่เป็นการแบกรับผลที่จะตามมาหลังฆ่าอีกฝ่ายแล้วต่างหาก! “หากมีทางอื่นข้าก็มิได้อยากกระทำเช่นนี้…แต่ตอนนี้มันหลงเหลือเพียงทางเดียวแล้ว” หานเจิ้งเทียนกล่าว “ลุงหาน ท่านมั่นใจแล้วหรือว่าไม่มีหนทางอื่นจริงๆ…ร้อยถี่ย่อมมีหนึ่งห่าง ท่านลองทบทวนดู…” ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้วกล่าวถามเพิ่มเติม “มิวิธีอื่นใดอีกหรือไม่…ที่จะฆ่านายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง โดยที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์คลื่นขจี” “ฆ่านายน้อยฟ้าลิ่วล่องโดยที่ไม่ให้ส่งผลกระทบต่อคฤหาสน์คลื่นขจี ที่จริงก็พอมีอยู่หนทางหนึ่ง…อนิจจาหนทางนั้นก็เป็นไปมิได้เลยเช่นกัน หานเจิ้งเทียนส่ายหัวไปมาพร้อมถอนหายใจอย่างสะทกสะท้อน “หนทางใดหรือลุงหาน ที่ท่านว่าเป็นไปไม่ได้?” ต้วนหลิงเทียนเร่งกล่าวถามออกมาด้วยความสงสัยทันที “หลังจากนี้อีก 1 ปี ภายในคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง จะมีการประลองจัดอันดับสุดยอดนักรบแห่งคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง ที่จะมีขึ้นทุกๆ 50 ปี…เท่าที่ข้ารู้นายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องก็จะเข้าร่วมการประลองจัดอันดับสุดยอดนักรบนี้เช่นกัน…มันยังมุ่งหวังจะได้เป็นอันดับ 1 ในรายนามสุดยอดนักรบฟ้าลิ่วล่อง! ทั้งนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องก็จงใจเลือกวันแต่งงานกับเฉวี่ยไน่หลังจากสิ้นสุดการประลองจัดอันดับสุดยอดนักรบนั่น 1 เดือนพอดี” หานเจิงเทียนกล่าวเล่าออกมาเสียงเย็นสายตายังดุร้ายปานจะกลืนกินเลือดเนื้อผู้คน “รายนามสุดยอดนักรบฟ้าลิ่วล่อง? ทุกๆ 50 ปี?” สำหรับรายนามสุดยอดนักรบฟ้าลิ่วล่อง เป็นอะไรที่ต้วนหลิงเทียนพึ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก ใบหน้าจึงเผยความสงสัยขึ้นมาทันที
คอมเม้นต์