ตอนที่ 1,601 : ชื่อเสียงสนั่นไปทั่วประเทศฝูเฟิง
 
“นั่นเป็นลูกสะใภ้กับหลานข้าทั้งคน ไฉนท่านพี่ถึงกล่าวเช่นนี้? ท่านพี่จะให้ข้านิ่งดูดายและฝากพวกนางไว้กับชะต้าฟ้าลิขิตเช่นนั้นหรือ!?”
 
ต้วนหรูเฟิงที่ได้ยินลี่หรัวกล่าวก็ทำได้แค่ยิ้มขื่นขมออกมาสองตาละห้อย “หรัวเอ๋อ…พี่เคยบอกเรื่องภูมิภาคเบื้องบนให้เจ้าฟังแล้วมิใช่หรือ? เจ้าเองก็รับทราบเรื่องขุมพลังอันน่ากลัวที่อยู่ในภูมิภาคเบื้องบนแล้ว…ถึงแม้ตำหนักเมฆาครามของพวกเราจะทรงอำนาจและไม่ด้อยกว่าขุมพลังใดในภูมิภาคเบื้องล่างแห่งนี้…แต่พวกเราก็มิอาจกระทำอันใดได้เลย!”
 
“ลัทธิบูชาไฟ เป็น 1 ใน 3 ลัทธิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเบื้องบนของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า…เป็นขุมพลังที่ดำรงอยู่อย่างยิ่งใหญ่ทั้งเรืองอำนาจข้ามผ่านกาลเวลามานับพันหมื่นปี! กระทั่งก่อนที่ดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋ายังไม่ถูกแบ่งแยกออกเป็น 2 ภูมิภาค พวกมันก็นับเป็นขุมพลังระดับสูงสุดของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าแล้ว! ยามนี้กาลเวลาผ่านมาเนิ่นนาน น่ากลัวว่าพวกมันก็จะยิ่งทวีความแข็งแกร่งมากขึ้น..”
 
วาจาท้ายประโยคของต้วนหรูเฟิง เผยให้เห็นถึงความอับจนหนทางนัก
 
ในภูมิภาคเบื้องล่างแห่งนี้ ต่อให้มันเป็นจ้าวตำหนักอันไร้ผู้ต้าน และตำหนักเมฆาครามก็ไม่ต้องกริ่งเกรงใครหน้าไหน หรือแม้แต่ต่อให้ขุมพลังทั้งหลายมัดรวมกันมาพวกมันก็ไม่หวั่น!!
 
อนิจจาพลังอำนาจนี้ใช้ได้แต่กับเฉพาะภูมิภาคเบื้องล่างแห่งนี้เท่านั้น…
 
ในภูมิภาคเบื้องบนยอดฝีมือดั่งหมู่เมฆ ขุมพลังอันร้ายกาจก็ดั่งปลาหลีที่แหวกว่ายในลำธาร…!
 
หากยกตำหนักเมฆาครามในภูมิภาคเบื้องล่างแห่งนี้ไปอยู่ในภูมิภาคเบื้องบน น่ากลัวว่ายังไม่อาจเทียบได้กับค่าเฉลี่ยของขุมพลังทั้งภูมิภาคเบื้องบนด้วยซ้ำ! เพราะขุมพลังอื่นๆแม้จะเทียบไม่ได้กับนิกายโบราณหรือลัทธิบูชาไฟ แต่ก็ยังเป็นมหาอำนาจที่พวกมันไม่อาจต่อกรได้!!
 
“ลัทธิบูชาไฟ…เป็นขุมพลังชั้นนำของภูมิภาคเบื้องบนงั้นหรือ?”
 
เมื่อได้ยินวาจาเสียงอ่อนด้วยจนปัญญาของต้วนหรูเฟิง ลี่หรัวก็รู้สึกเสมือนทั่วร่างสิ้นไร้เรี่ยวแรงตัวยังเซไปเจียนล้ม ยังดีที่ต้วนหรูเฟิงยังเร็วพอที่จะมารับร่างของนางเอาไว้ได้ทัน
 
มันย่อมเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของภรรยาดี…
 
ในอดีตมันไม่เพียงแต่ได้ยินภรรยาพร่ำกล่าวถึงเค่อเอ๋ออย่างนู้นอย่างนี้ ทำให้มันรับทราบว่าสถานะของเค่อเอ๋อในใจลี่หรัว ไม่ได้ด้อยไปกว่าลูกชายในไส้อย่างต้วนหลิงเทียนเลย
 
“พี่เฟิง…ท่านว่าเค่อเอ๋อกับลูกในท้องของนางจักมีอันตรายหรือไม่?”
 
ลี่หรัวกล่าวออกด้วยสายตาห่วงกังวล
 
“มิมีใดหรอก น้องพี่เจ้าอย่าได้ห่วงไปเลย…”
 
ต้วนหรูเฟิงกล่าวปลอบออกมาด้วยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คนที่พาตัวเค่อเอ๋อไป ได้กล่าวอ้างว่าเป็นพี่สาวฝาแฝดของนาง อีกทั้งจากที่เทียนเอ๋อกล่าวบอก ทีท่าของนางยังแลดูเป็นห่วงเป็นใยในตัวเค่อเอ๋ออย่างยิ่ง นางย่อมมีมีวันทำร้ายเค่อเอ๋อของเจ้าแน่”
 
แน่นอนว่าถึงแม้ต้วนหรูเฟิงจะกล่าวไปเช่นนั้น แต่ใจมันก็รู้ดีว่าเรื่องราวอาจต่างออกไปจากนี้เป็นคนละเรื่อง!
 
บางทีพี่สาวของเค่อเอ๋อคงไม่ทำร้ายอะไรเค่อเอ๋อ…ทว่ากับลูกในท้องนั้น น่ากลัวว่านางอาจไม่เอาไว้!
 
นอกจากนี้ถึงเค่อเอ๋อจะได้รับการคุ้มครองจากพี่สาวฝาแฝดของนาง แต่ก็ไม่แน่ว่าจะทานทนรับแรงทัดทานจากลัทธิบูชาไฟได้! เพราะเรื่องที่ธิดาเทพของลัทธิสูญเสียพรหมจรรย์ เป็นอะไรที่ร้ายแรงนัก!!
 
ถึงแม้ตัวต้วนหรูเฟิงเองจะไม่รู้เรื่องราวของลัทธิบูชาไฟอะไรมากมาย
 
แต่เท่าที่มันทราบ ลัทธิทั้ง 3 ของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าภูมิภาคเบื้องบน รวมทั้งลัทธิบูชาไฟ ตัวตนของธิดาเทพคือสัญลักษณ์แห่งความบริสุทธิ์! เป็นตัวตนอันศักดิ์สิทธิ์และจุดศูนย์รวมศรัทธาของพวกมัน! แน่นอนว่าต้องบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้มลทินใดๆ!!
 
อนิจจาเค่อเอ๋อไม่เพียงมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับลูกชายมัน นางกระทั่งยังตั้งครรภ์หลานมันอีกด้วย!
 
หากปล่อยให้ลัทธิบูชาไฟรับทราบเรื่องนี้ น่ากลัวเค่อเอ๋อคงไร้หนทางรอดแน่แล้ว!
 
แต่แน่นอนล่ะว่าเรื่องพวกนี้มันไม่กล้าบอกลี่หรัวออกไปเด็ดขาด! หาไม่แล้วนางคงได้เป็นกังวลจนไม่เป็นอันกินอันนอน เสมือนคนไร้วิญญาณไปตลอด จนกว่าจะสามารถยืนยันความปลอดภัยของเค่อเอ๋อได้…และนั่นไม่ใช่อะไรที่มันอยากจะเห็นแม้แต่น้อย!
 
นอกจากนี้แม้ต้วนหรูเฟิงจะกล่าวบอกลี่หรัวว่าได้ส่งคนออกไปตามหาต้วนหลิงเทียนแล้ว แต่อันที่จริงมันก็ไม่ได้ทำอย่างที่ว่าด้วยความจริงจังสักนิด…
 
ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะคำ ‘กำชับ’ จากผู้เฒ่าพยากรณ์ที่บอกมันไว้ถึงเส้นทางของต้วนหลิงเทียน!
 
ตามที่ผู้เฒ่าพยากรณ์กล่าวบอกไว้ ถึงแม้ครอบครัวมันอยากจะกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง แต่เป็นการดีเสียกว่าหากให้ต้วนหลิงเทียนเป็นฝ่ายค้นพบสถานที่แห่งนี้ด้วยตัวเอง! ไม่ใช่การกระทำอันเกิดจากอิทธิพลและขอบเขตอำนาจของมัน..
 
‘เทียนเอ๋อ มิใช่ว่าพ่อโหดร้ายต่อเจ้า…หากแต่นี่เป็นเส้นทางที่เจ้าต้องก้าวเดินด้วยตัวเอง พ่อมั่นใจว่าวาจาของท่านผู้เฒ่าพยากรณ์นั้นล้วนไม่แปลกปลอม เมื่อท่านกล่าวให้พ่อกระทำเช่นนี้ พ่อเชื่อว่าทั้งหมดล้วนส่งผลดีต่อเจ้า’
 
ถึงแม้ต้วนหรูเฟิงเองก็คิดถึงบุตรชายคนเดียวอยู่ไม่น้อย จนอยากจะออกไปตามหาด้วยตัวเองเสียเดี๋ยวนี้
 
หากแต่พอคิดถึงอนาคตของบุตรชาย มันก็ได้แต่กล้ำกลืนฝืนทนเอาไว้ หักใจไม่กระทำ!
 
‘หลังจากนี้อีก 5 ปี เทียนเอ๋อจะเอาชนะตี้จิ่วนั่นได้จริงๆน่ะหรือ?’
 
ไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไหร่ หากแต่ในใจต้วนหรูเฟิงพลันนึกถึงเรื่องที่ผู้เฒ่าพยากรณ์กล่าวชี้แนะขึ้นมาอีกครั้ง
 
ทำอย่างไรก็ได้ให้หาหนทางท้าประลองชิงสิทธิ์เข้าสระชำระมังกรจากเผ่าพันธุ์มังกรให้ต้วนหลิงเทียน…
 
หากเป็นตัวมันเอง แม้จะเชื่อมั่นในตัวบุตรชายอย่างไร้เงื่อนไขเพียงใด แต่มันก็ไม่คิดว่าบุตรชายของตัวเองจะสามารถใช้ระยะเวลาเพียงแค่ 5 ปี ฝึกฝนบ่มเพาะจนมีพลังสามารถสูงถึงขั้นต่อกรกับตี้จิ่ว กระทั่งเอาชนะได้…
 
หากแต่นี่เป็นการตัดสินใจของผู้เฒ่าพยากรณ์!
 
เนื่องจากมันเชื่อมั่นและไว้ใจในตัวผู้เฒ่าพยากรณ์ จึงได้แต่บังคับใจตัวให้เชื่อมั่นในเรื่องนี้ด้วย และพยายามทำใจเชื่อให้ได้ว่า…พลังฝีมือต้วนหลิงเทียนหลังจากนี้อีก 5 ปี จะสูงพอสยบตี้จิ่วลงได้! ‘หากข้าตามหาเทียนเอ๋อจนเจอ และให้เทียนเอ๋อบ่มเพาะในตำหนักเมฆาคราม แม้จะทุ่มทรัพยากรที่ดีที่สุดให้เทียนเอ๋อ แต่เกรงว่าในเวลาเพียงแค่ 5 ปี ก็มิมีทางยกระดับพลังให้ทัดเทียมกับตี้จิ่วได้เลย…เรื่องนี้จุดเปลี่ยนสมควรเป็นวาสนาปาฏิหาริย์ในโลกภายนอก!’
 
ด้วยคิดเช่นนี้ ต้วนหรูเฟิงจึงเริ่มเห็นด้วยกับคำของผู้เฒ่าพยากรณ์!
 
ด้านต้วนหลิงเทียนตอนนี้ แน่นอนว่าไม่ได้รับทราบเรื่องราวอันว้าวุ่นใจอะไรของบิดาตัวเองแม้แต่น้อย
 
ตอนนี้เขาเริ่มปวดหัวตึ๊บๆ หลังจากกลับมาถึงตระกูลซือถูได้ไม่กี่วัน
 
นั่นเพราะชื่อเสียงของเขาขจรขจายไปรวดเร็วเกินไป! ผู้คนมากหน้าหลายตาจึงพากันแห่มาตระกูลซือถูเพื่อทำความรู้จักกับเขา!!
 
ตอนแรกด้วยเห็นแก่หน้าของซือถูหัง ต้วนหลิงเทียนจึงยินยอมพบปะเชื่อมไมตรีกับผู้คนที่มาเยือน
 
ทว่าวันแรกยังพอทน แต่พอวันที่ 2 พวกแห่กันมาดั่งตลาดแตก ต้วนหลิงเทียนก็ไม่ไหวจะปั้นยิ้มรับแขกสืบไป! จากนั้นเขาจึงหนีกลับเข้าไปในห้อง และปิดด่านบ่มเพาะอยู่ในชั้น 3 ของเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติอย่างไม่คิดจะออกมา!!
 
ไม่ว่าด้านนอกจะมีมรสุมเข้า หรือผู้คนแห่กันมามืดฟ้ามัวดินปานใด ต้วนหลิงเทียนที่อยู่ในเจดีย์หลงหลิง 7 สมบัติ ก็พบพานแต่ความเงียบสงบ ไม่ได้รับผลกระทบอะไรแม้แต่น้อย
 
แน่นอนว่าก่อนที่เขาจะกลับห้องไปปิดด่านบ่มเพาะ เขาก็ได้แจ้งกับซือถูหังทั้งกำชับเอาไว้อย่างดีแล้ว ยกเว้นเสียแต่มีข่าวคราวของศิษย์พี่เขาป๋ายลี่หง ถึงจะมาเคาะประตูเรียกหาเขาได้
 
นอกจากนั้นต่อให้ฮ่องเต้ของประเทศฝูเฟิงถ่อมาเองเขาก็ไม่รับแขก!
 
แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้วนหลิงเทียนก็พูดไปงั้นๆ
 
ถึงแม้เขาจะเอาชนะแม่นางเฟิ่งแห่งนิกายอัคคีล่องลอย ชิงอันดับที่ 23 ในรายนามนภามา จนกลายเป็นรุ่นเยาว์อัจฉริยะอันดับ 1 ของประเทศฝูเฟิงได้…
 
อย่างไรก็ตามเพียงเท่านี้ยังไม่พอที่จะทำให้ฮ่องเต้ฝูเฟิงเดินทางมาพบเขาด้วยตัวเอง!
 
ตอนนี้ข่าวการประมือกันระหว่างต้วนหลิงเทียนกับเฟิ่งเทียนหวู่ เรียกว่าแพร่สะพัดไปทั่วประเทศฝูเฟิงดั่งไฟลามทุ่ง!
 
แม่นางเฟิ่งนั้น ทั้งหมดรับทราบกันดีว่านางคืออัจฉริยะอันดับ 1 ของประเทศฝูเฟิง การที่ถูกบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งเอาชนะไปได้เช่นนี้ ไม่เพียงแต่จะเสียอันดับที่ 23 ในรายนามนภา นางยังสูญเสียนาม ‘สุดยอดฝีมือรุ่นเยาว์อันดับ 1 ของประเทศฝูเฟิง’ ไปอีกด้วย
 
ส่วนชายหนุ่มนามต้วนหลิงเทียน หรือ ‘ท่านต้วน’ แขกกิตติมศักดิ์ของตระกูลซือถูแห่งเมืองหลวง ก็กลับกลายเป็นผู้รับช่วงต่อนามแห่งเกียรติยศนามนี้ไป
 
“ข้ามิคิดเลยจริงๆว่าในช่วงไม่กี่ปีมานี้ประเทศฝูเฟิงของเราจักให้กำเนิดสุดยอดอัจฉริยะรุ่นเยาว์ขึ้นมาได้ถึง 2 คน…ด้วยพลังฝีมือของทั้งคู่ แม้จะกวาดตามองไปทั่วเขตอิทธิพลของคฤหาสน์หลิ่งหนานหยวน น่ากลัวว่าจะเป็นสุดยอดฝีมือรุ่นเยาว์ระดับแนวหน้า!”
 
“ดูเหมือนว่าฮวงจุ้ยประเทศฝูเฟิงเราประเสริฐยิ่งนัก! แม่นางเฟิ่งก็คนนึงแล้ว ยังมีท่านต้วนผู้นี้ผุดโผล่ขึ้นมาอีกคน อายุอานามก็ยังมิ 40 ด้วยซ้ำ!”
 
“ข้าพเจ้าจะรีบติดต่อสหายของข้าพเจ้า ให้ภรรยาของมันอั้นเอาไว้ให้เต็มที่ ค่อยมาคลอดลูกที่ประเทศฝูเฟิงของเรา!!”
 
……
 
ตอนนี้ในประเทศฝูเฟิง ชื่อเสียงและวีรกรรมของต้วนหลิงเทียนเรียกว่าแพร่กระจายไปทุกแห่งหนแล้วจริงๆ