War sovereign Soaring The Heavens ตอนที่ 2696
ตอนที่ 2,696 : ต้วนหลิงเทียนลงมือ ทันใดนั้นเองท่ามกลางสายตาของทุกคน อยู่ดีๆแพเมฆทะมึนมืดเต็มไปด้วยห่าอัสนีที่กำลังปกคลุมร่างต้วนหลิงเทียนอยู่นั้น ไม่ทราบเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เสมือนพวกมันกับถูกบางสิ่งพัดให้ปลิวสลาย!! เปรี๊ยงงง!! ทันใดนั้น เสียงระเบิดสนั่นลั่นหล้าดังขึ้นตามติด! คลื่นพลังสะท้อนอันน่ากลัวยังกวาดกำจายไปทั่วสารทิศ! อากาศที่เคยสงบเปลี่ยนเป็นวิปริตแปรปรวนทันใด!! วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม! … และทันใดนั้นเองผู้ชมรอบเวทีประลอง ก็ได้ยินเสียงหอนของกระบี่ดังขึ้นเสียดหู! มองไปก็พบว่า หลังจากที่แพเมฆดำพร้อมห่าอัสนีคล้ายถูกบางสิ่งพัดจนปลิวสลายไปแล้ว ก็ปรากฏแสงสว่างดั่งดาราระยับนับหมื่นพันสาดส่องออกมาตระการตา! หลังจากเห็นแสงสว่างปานหมู่ดาวนับหมื่นพันนั้น ทั้งหมดก็แลเห็นต้นกำเนิดแสง…เป็นรังสีกระบี่นับพันๆเล่ม! “มาได้ดี แถมทรงพลังไม่เบา…แต่น่าเสียดายที่การโจมตีระดับนี้ยังทำอะไรข้าไม่ได้” ต้วนหลิงเทียนที่ลอยล่องท่ามกลางรังสีกระบี่นับพันนั้น ทั่วร่างไม่ปราฏบาดแผลใดให้เห็นแม้แต่น้อย กระทั่งชุดสีม่วงยังไร้ซึ่งรอยเปื้อนใดๆ… เห็นได้ชัดว่าการลงมือด้วยกระบวนท่าไม้ตายสุดกำลังของฉู่เหยียน ไม่อาจทำร้ายต้วนหลิงเทียนได้แม้แต่เศษเสี้ยว! วูบ! เมื่อเห็นว่ากระบวนท่าจู่โจมที่มันทุ่มพลังสุดตัว กลับไม่อาจแตะได้แม้แต่ชายเสื้อของต้วนหลิงเทียน สีหน้าฉู่เหยี่ยนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก มองต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง หน้าตาทำราวกับพบพานภูตผีกลางวันแสกๆ ‘ดะ..ได้อย่างไร…ไฉนเป็นเช่นนี้ไปได้!?’ ‘กระบวนท่าสุดแรงของข้า…หากด่านพลังต่ำกว่าต้าหลัวจินเซียน ย่อมมิมีทางทานรับตรงๆได้ง่ายดายถึงขนาดนี้แน่!’ ‘ระ…หรือว่า…มันจะทะลวงผ่านขอบเขตจินเซียน บรรลุถึงต้าหลัวจินเซียนแล้ว’ พอความคิดสุดท้ายผุดขึ้นในหัว ใจฉู่เหยียนพลันสะท้านเต้นไปไม่เป็นจังหวะ ลูกตายังหดเล็กลงแทบปิด “ร้ายกาจนัก!” ด้านอัฒจันทร์ที่นั่งของมณฑลหลิฟง ต่างจากสีหน้าเคร่งขรึมจริงจังของฉู่ถิงซวนผู้เป็นบิดา ฉู่อวี้ตอนนี้แลดูตื่นเต้นดีใจไม่น้อย ยังชมมองต้วนหลิงเทียนด้วยสองตาลุกวาว เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายต้านรับกระบวนท่าของพี่ชายได้ง่ายดายขนาดไหน… “กระบวนท่าเมื่อครู่ของพี่ใหญ่…ไม่ว่าผู้ใดหากยังอยู่ใต้ต้าหลัวจินเซียนย่อมไม่อาจรับได้อย่างไร้เรื่องราวแน่…ดูเหมือนเขาจะทะลวงผ่านไปถึงขอบเขตต้าหลัวจินเซียนแล้ว!!” ยิ่งมาสายตาที่ฉู่อวี้ใช้มองต้วนหลิงเทียนก็ยิ่งเป็นประกายสว่างจ้า มองไปไม่ต่างอะไรกับหมู่ดาวกลางฟ้ายามค่ำคืน! “พลังฝีมือของมัน…มิคาดกลับก้าวหน้าขึ้นอีกแล้ว!” ด้านอัฒจันทร์ที่นั่งส่วนของมณฑลจิ่วโยว อาวุโสฝ่ายในอันดับ 1 ของจวนผู้ว่าอย่างผางปิง พอเห็นการลงมือของต้วนหลิงเทียน ลูกตาพลันหดหยีแววตาสั่นไหวไม่น้อย ความหวาดกลัวเริ่มฉายขึ้นมาเด่นชัดอย่างไม่อาจห้าม “ตะ…ต้วนหลิงเทียน บรรลุต้าหลัวจินเซียนแล้วหรือ?!” ด้านอาวุโสฝ่ายในอีกคนอย่างเจิ้งชิว ตอนนี้มันถึงกับทำตาโตปานลูกวัวแรกเกิด ปากยังอ้าค้างยากจะหุบด้วยความตกใจ อย่างไรก็ตามรอยยิ้มสดใสที่เริ่มคลี่กางขึ้นภายหลัง ก็เผยให้รู้ว่ามันยินดีกับความก้าวหน้าของต้วนหลิงเทียนจากใจ “ฮ่าๆๆ! สุดยอด! ร้ายกาจยิ่งนัก!!” เถียนจี้หวี่ ผู้ว่าการมณฑลจิ่วโยวตอนนี้ถึงกับยิ้มหน้าระรื่นออกมาอย่างสดใสเบิกบาน ขณะเดียวกันในใจของมันก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนกกับความก้าวหน้าเร็วไวของต้วนหลิงเทียนอยู่บ้าง “แต่คิดไม่ถึงจริงๆ…จากกันไปไม่ถึงปี ดูเหมือนพลังฝีมือต้วนหลิงเทียนจะก้าวหน้าขึ้นมาก!” จะไม่ให้เถียนจี้หวี่ดีใจได้อย่างไรไหว เพราะเมื่อต้วนหลิงเทียนชนะเลิศ วังฉินก็จะมอบโอสถต้าหลัวให้มณฑลจิ่วโยวของมัน! ยังเป็นโอสถต้าหลัว 3 เม็ด!! สำหรับเรื่องที่ตอนนี้พลังฝึกปรือต้วนหลิงเทียนบรรลุระดับใดแล้วมันไม่ได้สนใจมากนัก เพราะมันรู้ดีว่าด้วยพรสวรรค์และศักยภาพของต้วนหลิงเทียน อาศัยมณฑลจิ่วโยวของมันคงไม่อาจรั้งอีกฝ่ายเอาไว้ได้ กระทั่งวังฉินเองก็ไม่น่าจะรองรับต้วนหลิงเทียนได้เช่นกัน! มันยังรู้ดีแก่ใจ หลังจากวันนี้ไป ไม่พ้นต้วนหลิงเทียนต้องใช้วังฉินต่างแท่นกระโดดแน่นอน สุดท้ายไม่พ้นคนต้องไปโลดแล่นในเวทีใหญ่ระดับประเทศ และไม่พ้นต้องข้ามผ่านประเทศอวิ๋นเหยียนแห่งนี้ไปแน่ ‘ต้าหลัวจินเซียนอายุไม่ถึงร้อย…ตัวตนระดับนี้ตลอดทั้งประวัติศาสตร์ของประเทศอวิ๋นเหยียน ตลอดหลายแสนปีที่ผ่านก็มีปรากฏขึ้นมาแค่คนเดียวเท่านั้น อีกทั้งสุดท้ายแล้วยอดฝีมือคนนั้นก็ออกจากประเทศอวิ๋นเหยียน ไปเข้าร่วมกับขุมพลังแห่งหนึ่ง ที่ทรงพลังยิ่งกว่าประเทศอมตะระดับสูงเสียอีก…ต้วนหลิงเทียนก็คงไม่พ้นต้องเดินตามรอยเท้าตัวตนเช่นนั้น…’ เถียนจี้หวี่ลอบกล่าวในใจ “แข็งแกร่งนัก!” “พลังฝีมือต้วนหลิงเทียนจะไม่สูงส่งเกินวัยไปหน่อยหรือ…นี่ด่านพลังบ่มเพาะของมันใช่ทะลวงถึงต้าหลัวจินเซียนแล้วหรือไม่? มันมาเข้าร่วมการประลอง 16 มณฑลเช่นนี้ ยังต่างอะไรจากรังแกเด็กน้อยคนอื่น?” “ก็จริง…แต่จะให้ทำอย่างไรได้เล่า ต้วนหลิงเทียนเองก็ผ่านเงื่อนไขเข้าร่วมประลองเหมือนกันนี่…ผู้อื่นเขาก็มิได้โกงอายุเสียหน่อย” “ข้าล่ะไม่อยากจะเชื่อจริงๆ ว่าตัวตนอันร้ายกาจขนาดนี้จะถือกำเนิดขึ้นในเขตวังฉินของพวกเราได้” “จริง! อัจฉริยะที่ร้ายกาจเยี่ยงปีศาจเช่นนี้ ในเขตวังฉินเราไม่เคยปรากฏตัวมาก่อนเลย…กระทั่งให้เป็นทั้งประเทศอวิ๋นเหยียน ก็เหมือนจะมีปรากฏขึ้นแค่คนเดียวเท่านั้น และมันก็ผ่านไปหลายแสนปีแล้วด้วย…” … ไม่ว่าจะอัฒจันทร์รอบๆเวทีประลอง หรือบริเวณอัฒจันทร์ที่นั่งพิเศษล้วนกล่าวในทำนองเดียวกันทั้งสิ้น ด้านหลังม่านของชั้นลอย “ต้วนหลิงเทียนคนนี้…คิดไม่ถึงจริงๆว่าพลังฝีมือจะทัดเทียมกับต้าหลัวจินเซียนได้แล้ว” อ๋อง 3 ระบายลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง “อืม” อ๋องฉินพยักหน้า “ต้าหลัวจินเซียน?” อย่างไรก็ตาม ฉินอวี่กลับคลี่ยิ้มแหยๆออกมา เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจของลุงสาม… นับประสาอะไรกับตอนนี้…เมื่อต้นปีที่แล้วต้วนหลิงเทียนยังมีพลังมากพอเข่นฆ่าต้าหลัวจินเซียนได้ด้วยซ้ำ! เพราะมันได้เห็นกับตา ว่าอดีตผู้พิทักษ์อันดับ 1 ของมณฑลจิ่วโยว โจวทง ที่พลังฝึกปรือบรรลุต้าหลัวจินเซียนนั้น สิ้นท่าและถูกต้วนหลิงเทียนจับกุมจนมีสภาพอนาถอย่างไร สุดท้ายก็ถูกหอบหิ้วไปไม่ต่างเป็ดไก่ นำไปส่งให้เจ้าเมืองเฉวี่ยโยวเชือดถึงที่… ‘อย่างไรก็ตาม วันนั้นรู้สึกรังสีกระบี่รอบตัวต้วนหลิงเทียนจะมีหลากสีสันปานสายรุ้ง…อีกทั้งข้ายังจำได้ดี ว่าตอนที่ต้วนหลิงเทียนไม่ได้ใช้รังสีกระบี่สีรุ้งนั่น ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้โจวทง แต่พอใช้ขึ้นมาก็มีพลังอำนาจครอบงำโจวทงราบคาบ…’ ถึงแม้ฉินอวี่จะไม่รู้ว่าต้วนหลิงเทียนถือครองอดีตอุปกรณ์เทพอย่างกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยน…แต่มันก็รู้ดีว่าต้วนหลิงเทียนสมควรมีไพ่ตายบางอย่าง ที่ทำให้รังสีกระบี่ทั้งหลายกลายเป็นรังสีกระบี่สีรุ้ง และนั่นทำให้พลังอำนาจเพิ่มพูนขึ้นหลายขีดขั้นนัก! ทว่าการลงมือเมื่อครู่ของต้วนหลิงเทียน ไม่ได้ใช้รังสีกระบี่สีรุ้งที่ว่าด้วยซ้ำ ‘วันนี้ต้วนหลิงเทียนยังไม่ได้ใช้รังสีกระบี่สีรุ้งนั่น หากแต่พลังอำนาจกลับทัดเทียมต้าหลัวจินเซียนแล้ว…แล้วถ้าหากใช้รังสีกระบี่รุ้งนั่นเล่า จะร้ายกาจขึ้นถึงขนาดไหนกัน!?’ คิดถึงจุดนี้ ฉินอวี่ก็อดสูดอากาศเข้าลึกๆไม่ได้ เพราะมันเองก็ยังจำได้ไม่ลืม เมื่อปีก่อนตอนที่ต้วนหลิงเทียนยังไม่ใช้รังสีกระบี่สีรุ้ง พลังของต้วนหลิงเทียนก็นับว่าอ่อนด้อยกว่าต้าหลัวจินเซียน ทว่าวันนี้แม้จะยังไม่ได้ใช้รังสีกระบี่สีรุ้งนั่นเช่นกัน ทว่าพลังอำนาจกลับบรรลุถึงขอบเขตต้าหลัวจินเซียนเข้าไปแล้ว ‘ผ่านไปแค่ปีเดียว…ไฉนพลังของต้วนหลิงเทียนถึงก้าวหน้ามากมายขนาดนี้เล่า?’ ฉินอวี่ลอบกล่าว บนฟ้า เหนือขึ้นไปจากเวทีประลอง ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! … ต้วนหลิงเทียนที่กลายเป็นจุดศูนย์รวมความสนใจของทุกผู้คน ตอนนี้รอบกายเต็มไปด้วยรังสีกระบี่เหินบินฉวัดเฉวียน ประหนึ่งคนได้กลายเป็นจ้าวแห่งโลกกระบี่ กระทั่งความว่างเปล่ารอบกายยามนี้ ยังเผยให้เห็นกระแสอากาศปั่นป่วนชัดตา เนื่องเพราะกลิ่นอายพลังแหลมคมของรังสีกระบี่ทั้งหลายเชือดเฉือนได้กระทั่งอากาศ… “เตรียมรับกระบวนท่า!” ทันใดนั้นต้วนหลิงเทียนที่นิ่งเงียบไม่กล่าวคำ อยู่ๆก็มองกล่าวกับฉู่เหยียนขึ้นมา แถมสีหน้าแววตายามกล่าวช่างสงบเฉยเมยราวน้ำนิ่ง ไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใดๆ อย่างไรก็ตามเมื่อเสียงสงบดังกล่าวดังขึ้น ผู้ชมรอบเวทีประลองก็พากันใจสั่นไม่น้อย “ต้วนหลิงเทียน…คิดลงมือ?” สองตาของเหล่าผู้ชมบนอัฒจันทร์รอบเวทีประลองถึงับลุกวาวสว่างจ้า พวกมันมองจ้องตาเป็นมัน ราวกับจะไม่ปล่อยให้คลาดสายตาแม้สักฉาก! ถึงเมื่อครู่ต้วนหลิงเทียนจะรับกระบวนท่าไม้ตายเต็มพลังของฉู่เหยียนได้อย่างง่ายดายไร้เรื่องราว จนทำให้พวกมันตระหนักได้ว่าพลังฝีมือของต้วนหลิงเทียนสมควรทัดเทียมกับหลัวจินเซียนได้แล้ว กระทั่งพวกมันยั่งมั่นใจเต็มสิบส่วนว่าด่านพลังบ่มเพาะของต้วนหลิงเทียนก็สมควรทะลวงถึงต้าหลัวจินเซียนแล้วเช่นกัน! อย่างไรก็ตาม พวกมันยังไม่ได้เห็นต้วนหลิงเทียนลงมือเลย… ตอนนี้พอมาได้ยินว่าต้วนหลิงเทียนกำลังจะลงมือ ทุกคนจึงพากันจ้องต้วนหลิงเทียนตาเขม็ง ด้วยไม่อยากพลาดชมรายละเอียดใดๆ “ข้า…” ได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียน หน้าฉู่เหยียนก็เปลี่ยนสีไปทันใด แวววตายังฉายความหวาดผวาออกมา สิ่งแรกที่มันคิดก็คือ เร่งกล่าวคำยอมแพ้ออกมาให้ไว! ล้อกันเล่นหรือไง!? ลำพังแค่พลังฝีมือที่ต้วนหลิงเทียนเผยออกให้เห็น ก็สุดที่ตัวมันจะทำอะไรได้แล้ว! หากตอนนี้ยังปล่อยให้ต้วนหลิงเทียนลงมือป้อนกระบวนท่าเข้ามา ไม่ใช่ว่ามันหาเรื่องให้ตัวเองนอนเปลหรือไร!? อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ฉู่เหยียนกำลังจะกล่าวคำว่า ‘ข้ายอมแพ้’ ออกมา กลิ่นอายพลังอันน่าพรั่นพรึงชวนให้ขนพองสยองเกล้าก็เริ่มบีบคั้นกดดันมาในบรรยากาศ จนฉู่เหยียนรู้สึกกดดันจนไม่อาจกล่าวให้จบคำได้! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! … รังสีกระบี่อันเปล่งกลิ่นอายพลังคมกล้าหาใดเปรียบนับพันที่เหินวนฉวัดเฉวียนรอบกาย พอต้วนหลิงเทียนยกมือขึ้นเบาๆ พวกมันก็เริ่มร้อยเรียงเกิดค่ายกระบี่กระบวนหนึ่ง แสงพลังยิ่งมายยิ่งสาดส่องเจิดจ้า ปานจะขับไล่ทุกความมืดมิดในแดนดิน… วู้มมม!! ครืนนนน!! … ภายใต้สายตาของผู้คนทั้งหลายในงานประลอง รังสีกระบี่ของต้วนหลิงเทียนได้ร้อยเรียงเป็นค่ายกระบี่ชุดหนี่ง! มองมาแต่ไกลเห็นเป็นกระบี่มหึมายาวกว่าร้อยหมี่ และบัดนี้ประหนึ่งทัณฑ์เทวะจากทวยเทพฟาดลง กระบี่มหึมาดังกล่าวได้ตบฟาดแหวกฟ้าลงไปทางฉินอวี่!! มิผิด เป็นตบฟาดแหวกฟ้าลงมา!! ต้วนหลิงเทียนไม่ได้ช้าการปลดปล่อยยค่ายกลไปคลุมครอบสะบั้นทะลวง หรือเปล่งพลังสะบั้นอะไร หากแต่ใช้กระบี่มหึมาหันข้างตบลงดื้อๆ หมายใช้ใบกระบี่ยักษ์ตบฉู่เหยียนดั่งฟาดแมลงวัน! ทั้งหมดเพราะเขาไม่ได้คิดเข่นฆ่าฉู่เหยียน การประลอง 16 มณฑลนั้นห้ามไม่ให้ทำร้ายผู้อื่นถึงแก่ความตาย แน่นอนว่าถึงกฏการประลองจะไม่ได้กำหนดไว้ว่าห้ามฆ่า แต่เขาก็ไม่คิดจะฆ่าจะแกงฉู่เหยียนแต่แรก เพราะระหว่างเขากับอีกฝ่ายก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกัน กระทั่งเมื่อครู่แม้ช่วงท้ายการลงมือของฉู่เหยียนจะบันดาลโทสะ หากแต่ในกระบวนท่าก็ไร้ซึ่งจิตสังหารเล็ดลอดออกมาแม้แต่นิดเดียว เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีความคิดฆ่าเขาอยู่เลย… ปงงงง!! ซัววว!!! … เสียงอากาศแตกระเบิดดังสนั่น ใบกระบี่เล่มเขื่องยังแหวกฟ้าลงมาฉับไวนัก มองไปสามารถเห็นมวลอากาศแยกฉีกเป็นทางได้ชัดเจน ไม่ต่างอะไรกับทะเลแหวก! ใบดาบเล่มเขื่องยังทรงพลังอย่างน่ากลัว ราวกับจะสามารถบดขยี้ได้ทุกสิ่ง! เปรี๊ยงงง!! ด้วยค่ายกระบี่เล่มเขื่องตบมาได้ฉับไวเกินไป ฉู่เหยียน จึงไม่อาจหลบหนีได้ทัน ทำได้แค่เร่งเร้าพลังชั่วชีวิตใช้ออกด้วยวรยุทธ์และเวทย์พลังป้องกันสุดกำลังเท่านั้น! อนิจจาแม้มันจะเกร็งพลังจนหน้าเขียวใช้ออกด้วยทุกหยาดหยดอณูพลัง แต่ใบกระบี่เล่มเขื่องไม่ทันฟาดถึงม่านพลังมัน…แค่โดนไอพลังจากใบกระบี่ก็ส่อแววร้าวรานเสียแล้ว! เช่นนั้นพอใบกระบี่เล่มตบฟาดมาถูก ม่านพลังก็แตกกระจุยดั่งแก้วกระจก…!! จากนั้นคนก็ถูกใบกระบี่ฟาดเข้าอย่างจัง ดั่งแมลงวันตัวน้อยถูกตบ! “อั๊คค—!!” ฉู่เหยียนปลิวละลิ่วไปดั่งลูกเกาทัณฑ์พ้นคันศร คนยังหมุนติ้วไปไม่เป็นท่า ระหว่างนั้นปากก็กระอักโลหิตออกมาคำใหญ่ ก่อเกิดสายธารสีแดงม้วนวนกลางหาวราวมังกรขนด กว่าจะขืนร่างหยุดลงได้ ก็แทบจะกระแทกม่านพลังกั้นเวทีอยู่รอมร่อ… “ขะ…ขอบคุณเจ้าที่เมตตา” ฉู่เหยียนที่ตอนนี้แค่ลอยร่างค้างกลางหาวก็ยากเต็มทน กล่าวคำออกมาเสียงอ่อน สีหน้าซีดเซียวหาสีเลือดไม่เจอ สภาพการณ์ของมันแทบไม่ต่างอะไรกับหยางจิ้นก่อนหน้าเลย… ความต่างก็คือ…รอบนี้ไม่ใช่มันซัดผู้อื่น แต่มันถูกผู้อื่นซัดจนร่อแร่เหมือนหยางจิ้น!
คอมเม้นต์