ตอนที่ 2,428 : กลับมาแล้ว!!
 
กระบี่ฟาดแหวกอากาศลงมาด้วยความฉับไวปานสายฟ้า มองเห็นเป็นเส้นแสงสายหนึ่ง
 
ฟั่บบ!
 
เสียงแผ่วเบาดังขึ้น และคล้ายมีบางสิ่งถูกตัดออกไป…
 
ได้ยินเสียงดังกล่าวร่างก่านหรูเยี่ยนสะท้านไปทันใด สองตาหลับลงราวกับทนดูเรื่องราวเบื้องหน้าไม่ไหว ยังรู้สึกเสมือนหัวใจจะหยุดเต้นลงตรงนี้
 
วูบ! วูบ!
 
สีหน้าท่าทีของผู้เฒ่าพยากรณ์กับชิงหั่วก็เปลี่ยนไปร้ายแรง
 
หากแต่ไม่นานร่างพวกมันก็ชะงักค้างไปราวถูกแช่แข็ง
 
สองตายังเผยให้เห็นถึงความตกตะลึง
 
นั่นเพราะพวกมันเห็นว่า…
 
เสียงบางสิ่งถูกตัดขาดนั้น ไม่ใช่เสียงกระบี่ของซูหลี่ที่เข่นฆ่าซือหลิง…
 
เป็นกระบี่ของซูหลี่เพียงวาดผ่านหั่นเส้นผมข้างหูซือหลิงไปเล็กน้อย ไม่ได้ทำร้ายซือหลิงแม้แต่นิดเดียว
 
“อ๊ากกกก”
 
ทันใดนั้นเสียงคำรามปานสัตว์ร้ายพลันดังขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาสองตาแดงฉานของซูหลี่สะบัดไปมาระรัว ราวกับกำลังดิ้นรนแข็งขืนอะไรบางอย่าง
 
“ไม่…ทำไม่ได้…ทำร้ายนางไม่ได้เด็ดขาด! ข้าไม่มีวันปล่อยให้เจ้าทำได้!!”
 
ทันทีที่ซูหลี่กล่าวคำพวกนี้ออกกมา ผู้เฒ่าพยากรณ์กับชิงหั่วพลันตระหนักได้ถึงบางสิ่ง
 
ดูท่าการกระทำดุร้ายนี้ของซูหลี่ จะไม่ได้มาจากความตั้งใจของเจ้าตัว…
 
ดูเหมือนจะมีบางสิ่งในร่างกำลังควบคุมซูหลี่อยู่!
 
ฟุ่บบบ!!
 
ในขณะที่ชิงหั่วและผู้เฒ่าพยากรณ์กำลังสงสัยว่าที่แท้เกิดอะไรขึ้นกับซูหลี่กันแน่ ร่างซูหลี่ก็คล้ายเปลี่ยนเป็นอัสนีสายหนึ่งฟาดผ่าไปทางหลุมดำอันเป็นทางเข้าแดนลับต่างสวรรค์ที่ตั้งอยู่ไม่ไกล!
 
พริบตาร่างซูหลี่ก็จมหายเข้าไปในนั้น
 
“ท่านลุงซูหลี่…”
 
ก่อนที่ซูหลี่จะพุ่งร่างจากไป วินาทีสุดท้ายต้วนซือหลิงได้ลืมตาขึ้นมาชมดูเรื่องราว จึงทันได้เห็นแววตาเจ็บปวดทั้งดิ้นรนในส่วนลึกของดวงตาสีเลือดคู่นั้น
 
วินาทีนั้นนางตระหนักได้ทันที…
 
ที่คิดทำร้ายนางไม่ใช่ท่านลุงซูหลี่!
 
แต่สมควรเป็น ‘จิตมาร’ ที่ซ่อนอยู่ในร่างของลุงซูหลี่และกำลังครอบครองร่างของลุงซูหลี่ของนางชั่วคราว!
 
มิฉะนั้นท่านลุงซูหลี่ของนางจะเปลี่ยนไปราวคนละคนได้อย่างไร?
 
“ซือหลิง!!”
 
ตอนนี้พอลืมตาขึ้นแล้วพบว่าต้วนซือหลิงยังปลอดภัยไร้เรื่องราว ก่านหรูเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะร้องเรียกออกมาด้วยความตื่นเต้น ราวกับได้พบพานเหตุการณ์ที่ทำให้นางมีความสุขที่สุด
 
สำหรับนางในตอนนี้
 
การที่หลานสาวยังอยู่ดีมีสุขนับเป็นเรื่องดีที่สุดในโลก!
 
“นี่มัน…เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
 
“ซูหลี่ผู้นั้น…อยู่ๆก็เปลี่ยนไปคล้ายคนละคน ราวกับถูกบางสิ่งครอบงำจิตใจ…”
 
“หลังจากที่สองตาของมันเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน ข้ารู้สึกว่ายามนั้นมันมิใช่ผู้คน หากแต่เป็นมารร้ายกระหายเลือด! มันสมควรถูกจิตมารเข้าแทรกไม่ผิดแน่!!”
 
…
 
ชิงหั่วกับผู้เฒ่าพยากรณ์หันมามองหน้าสบตากัน และทั้งคู่ก็ยืนยันได้เรื่องหนึ่ง…
 
ตอนที่ลงมือกับซือหลิง ท่าท่างจะไม่ใช่เจตนาของตัวซูหลี่เอง!
 
อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายคล้ายไม่อาจควบคุมร่างได้เต็มที่ ทำได้เพียงแข็งขืนต่อต้านจิตมาร กระทั่งเบี่ยงวิถีกระบี่ออกไปในห้วงเวลาสุดท้ายได้ทันท่วงที
 
ถึงแม้พวกมันเองจะมองไม่เห็นวิถีกระบี่อันฉับไวนั่น
 
แต่พวกมันมั่นใจได้เรื่องหนึ่ง
 
เดิมทีจิตมารที่กำลังครอบงำร่างซูหลี่อยู่นั้น เจตนาฟันกระบี่สังหารต้วนซือหลิงแน่ๆ !
 
หากไร้ข้อผิดพลาดใดๆไม่พ้นกระบี่นั่นต้องบั่นคอซือหลิงได้ง่ายดาย
 
หากทว่าในวินาทีสุดท้าย กระบี่นั่นกลับเบี่ยงวิถีออกไปจนฟันถูกแค่เส้นผมข้างหูของซือหลิง!
 
“ท่านลุงซูหลี่…ไฉนเป็นเช่นนี้ไปได้?”
 
ได้ยินบทสนทนาของชิงหั่วกับผู้เฒ่าพยากรณ์ ต้วนซือหลิงเองก็ตระหนักได้ถึงเรื่องหนึ่ง
 
ความรู้สึกของนางไม่ผิด!
 
ด้วยเหตุนี้สองตานางจึงอดฉายความกังวลออกมาไม่ได้
 
เพราะนางเห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ของซูหลี่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก
 
“แม่หนูซือหลิง…เจ้าเคยได้ยินบิดาเจ้ากล่าวถึงมันจริงๆหรือ? นอกจากนั้นมันยังมาจากทวีปเมฆาล่องด้วย?”
 
ตอนนี้เองผู้เฒ่าพยากรณ์อดไม่ได้ที่จะหันไปมองถามต้วนซือหลิง
 
“ใช่แล้วท่านปู่พยากรณ์”
 
ต้วนซือหลิงพยักหน้ากล่วาตอบ “ท่านพ่อเคยเล่าให้ซือหลิงฟังมากกว่าหนึ่งครั้งว่าท่านลุงซูหลี่เป็นสหายอันดีของท่านพ่อ…และตั้งแต่ที่ท่านพ่อเดินทางออกจากทวีปเมฆาล่องมา ท่านพ่อก็ไม่เคยเจอท่านลุงซูหลี่อีกเลย…”
 
“และตอนที่ท่านพ่อไปตระเวนทั่วทวีปเมฆาล่องเพื่อตามหาคพวกท่านปู่กับท่านย่า ก็ไม่พบท่านลุงซูหลี่เช่นกัน…ไม่คิดเลยว่าอยู่ๆท่านลุงซูหลี่จะมาปรากฏตัวที่นี่ได้”
 
ต้วนซือหลิงกล่าว
 
“นั่นสิ…มัน ไฉนถึงมาที่นี่ได้?”
 
ได้ยินคำของต้วนซือหลิง ผู้เฒ่าพยากรณ์ ชิงหั่ว และก่านหรูเยี่ยนจึงอดตะลึงไปไม่ได้
 
พวกมันไม่เชื่อว่าซูหลี่จะมาถึงที่นี่โดยบังเอิญ
 
ภูมิภาคเบื้องบนของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋านั้นกว้างใหญ่ไพศาลนัก ถึงแม้จะมีคนบังเอิญค้นพบสถานที่แห่งนี้จริง แต่ทว่าหากคนๆนั้นดันเป็นสหายเก่าของต้วนหลิงเทียน พวกมันรู้สึกว่าเรื่องราวไม่น่าจะใช่แค่บังเอิญ
 
ใต้หล้าไหนเลยจะมีเรื่องบังเอิญพรรค์นี้!!
 
อันที่จริงสาเหตุที่ทำไมซูหลี่ถึงค้นพบสถานที่แห่งนี้ ล้วนเกี่ยวข้องกับ ‘บ่อโลหิตสืบทอด’ ที่เสี่ยวจินพามันไปเจอในแดนเนรเทศ…
 
ตอนแรกหลังจากที่ได้เข้าไปในบ่อโลหิตสืบทอดแล้วถึงแม้จะถูกอาคมขับไล่ออกมาแทบจะทันที หากแต่ซูหลี่ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลังอันบริสุทธิ์และน่าประทับใจอย่างถึงที่สุดจากภายในบ่อโลหิตสืบทอด
 
และตอนนี้กลิ่นอายที่เล็ดลอดออกมาจากแดนลับต่างสวรรค์ทางหลุมดำ ก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายดังกล่าวเช่นกัน ถึงแม้มันจะค่อนข้างเบาบางมากกว่ากันก็ตามที
 
ทว่าซูหลี่ที่บังเอิญถูกส่งขึ้นมาภูมิภาคเบื้องบนบริเวณเขตตะวันตกพลันสัมผัสถึงมันได้…
 
หากเป็นซูหลี่ที่อยู่ในสภาพมีสติสัมปชัญญะเกรงว่าคงไม่อาจสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลังเบาบางดังกล่าว
 
อย่างไรก็ตามในขณะที่ถูกมารครอบงำร่าง มารร้ายในร่างซูหลี่กลับสามารถตระหนักถึงสิ่งนี้ได้อย่างชัดเจน มันจึงเร่งรุดเดินทางมาที่นี่ทันที
 
เลยเกิดเรื่องราวอย่างเมื่อครู่ขึ้น
 
“ท่านปู่พยากรณ์…ท่านลุงซูหลี่คงมิเป็นไรใช่หรือไม่?”
 
ต้วนซือหลิงอดไม่ได้ที่จะหันไปมองถามผู้เฒ่าพยากรณ์ด้วยสายตาเป็นกังวล หลังจากที่ยืนยันได้แล้วว่าการกระทำก่อนหน้าหาใช่เจตนาของซูหลี่เองไม่
 
ลึกลงไปในแววตานางยังเผยให้เห็นถึงความคาดหวังประการหนึ่ง คาดหวังว่าผู้เฒ่าพยากรณ์จะบอกว่าไม่เป็นอะไร และท่านลุงซูหลี่ของนางต้องสบายดี…
 
“น่าจะไม่เป็นอะไรหรอก…”
 
และชายชราก็ตอบคำไปในทำนองที่นางคาดหวัง “มองจากอาการของซูหลี่แล้ว หลังจากที่ถูกจิตมารครอบงำแม้จะแทบควบคุมตัวเองไม่ได้…แต่วินาทีสุดท้ายยังแข็งขืนต่อต้านได้สำเร็จ! และฟังจากวาจาของมันท่าทางเรื่องพวกนี้จะมิใช่ว่าพึ่งเกิดขึ้นครั้งแรก…”
 
“เช่นนั้นเจ้ามิต้องห่วงเรื่องนี้ไป สักวันลุงซูหลี่ของเจ้าต้องเอาชนะจิตมารได้แน่…”
 
ผู้เฒ่าพยากรณ์อดไม่ได้ที่จะกล่าวปลอบปิดท้าย
 
“แบบนั้นก็ดียิ่ง”
 
อารมณ์ของต้วนซือหลิงย่อมดีขึ้นมาหลังได้ยินคำตอบดังกล่าวของผู้เฒ่าพยากรณ์
 
ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!
 
หลังจากนั้นผ่านไปอีก 3 วัน หุบเขาน้ำแข็งแห่งนี้ก็ปรากฏร่างผู้มาเยือนอีกครั้ง และยังมากันถึง 3!
 
“ไฉนพวกเจ้า…ถึงมาที่นี่กันได้ล่ะ?”
 
เมื่อเห็นแขกไม่ได้รับเชิญทั้ง 3 ผู้เฒ่าพยากรณ์อดไม่ได้ที่จะมองถามด้วยความประหลาดใจ
 
นั่นเพราะทั้ง 3 ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็น อสรพิษน้อยทั้ง 2 รวมถึงหนูน้อยตัวกลมที่จำแลงร่างเป็นเด็กมนุษย์
 
เสี่ยวเฮย เสี่ยวไป๋ และเสี่ยวจิน
 
มันยังจดจำได้
 
ตอนแรกเป็นมันที่วานให้ผู้สืบทอดทวาเที่ยงแท้ลำดับ 4 เงาทมิฬ เยว่อู๋หยิ่ง ที่ตกตายไปแล้ว นำทั้ง 3 ไปยังภูมิภาคเบื้องล่างของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า
 
เพราะตอนมันทำนายโชคชะตาให้ทั้ง 3 นั้น มันพบว่าทั้ง 3 จะพบพานวาสนาบางประการในภูมิภาคเบื้องล่างของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า
 
แม้คำทำนายดังกล่าวจะคลุมเครือไม่ชัดเจนและอาจเป็นอันตราย แต่มันก็ยังวานให้เยว่อู๋หยิ่งพาทั้ง 3 ลงไปปล่อย
 
เพราะสุดท้ายแล้ววาสนาก็มาพร้อมกับความเสี่ยง!
 
“ตาแก่พยากรณ์!”
 
เมื่อได้เห็นหน้าผู้เฒ่าพยากรณ์อีกครั้ง เด็กหญิงในชุดสีทองพลันมองกล่าวออกมาด้วยท่าทางฮึดฮัดไม่พอใจ “ไฉนเจ้าถึงให้เยว่อู๋หยิ่งพาพวกเราไปทิ้งกันหา!?”
 
“แถมเอาพวกเราไปทิ้งที่ไหนไม่ทิ้ง ดันไปทิ้งไว้ที่ภูมิภาคเบื้องล่างเนี่ยนะ! ไม่รู้หรือไรว่าพวกปีศาจมันบุกขึ้นมากันแล้ว…ตาแก่บอกมาเลยนะ เจ้าใช่คิดฆ่าพวกเราหรือไม่!?”
 
หลังจากที่ย้อนกลับมาถึงภูมิภาคเบื้องบนได้ไม่กี่วันก่อน เสี่ยวจิน เสี่ยวเฮย เสี่ยวไป๋ ก็ได้ติดต่อเครือข่ายธุลีแดง จนในที่สุดก็ได้รับทราบสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด
 
ที่แท้เป็นผู้เฒ่าพยากรณ์นี่เองที่เป็นตัวการสั่งให้เยว่อู๋หยิ่งพาพวกนางไปปล่อยไว้ที่ภูมิภาคเบื้องล่าง!
 
ถึงแม้ทั้งหมดจะเป็นเพราะผู้เฒ่าพยากรณ์ใช้ศาสตร์แห่งการทำนาย พบว่าพวกนางทั้ง 3 จะพบพานโชควาสนาอันใด
 
แต่การที่อยู่ๆผู้เฒ่าพยากรณ์ก็ลงมือสั่งให้คนเอาพวกนางไปทิ้งไว้ทั้งๆที่ไม่บอกอะไรกันเลยสักคำย่อมทำให้นางบังเกิดความไม่พอใจถึงที่สุด!
 
ตอนนี้ไม่เพียงแต่จะเป็นเสี่ยวจินที่มองชายชราด้วยสีหน้าไม่พอใจ เสี่ยวเฮยกับเสี่ยวไป๋ยังมองจ้องผู้เฒ่าพยากรณ์ด้วยสายตาเฉยเมย
 
เรียกว่าเสี่ยวไป๋ที่ได้เค่อเอ๋อมาและใจดีเป็นที่สุด ตอนนี้ยังเผยความไม่พอใจให้เห็นชัดเจน
 
“ดูพวกเจ้าทำเข้า…แล้วมิใช่ว่าลงไปภูมิภาคเบื้องล่างครานี้ พวกเจ้าก็ได้พบเจอวาสนาอันประเสริฐมารึไร?”
 
ถึงแม้พวกเสี่ยวจินทั้ง 3 จะปกปิดกลิ่นอายพลังมิดชิด หากแต่ผู้เฒ่าพยากรณ์ยังแลเห็นถึงความรู้สึกไม่ธรรมดาที่แผ่ออกมาทั่วร่างทั้ง 3 และรู้ว่าบัดนี้ทั้ง 3 ได้เปลี่ยนไปไม่น้อย
 
ดังนั้นมันจึงเดาได้ทันที
 
9 ใน 10 ส่วนพวกเสี่ยวจินทั้ง 3 คงได้ประสบวาสนาอันใดมาแน่!
 
“วาสนาอันประเสริฐ?”
 
เสี่ยวจินถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินคำถามนี้ของผู้เฒ่าพยากรณ์ หากแต่นางยังบ่ายเบี่ยง ชักสีหน้าปั้นปึ่งกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง “วาสนากับผีสิ!ปีศาจยั้วเยี้ยะเต็มภูมิภาคเบื้องล่างไปหมด พวกเราเกือบถูกจับกินไม่รู้กี่รอบ!!”
 
“อะไร?”
 
“นี่พวกเจ้าไม่ได้พบวาสนาอันใดเลยรึ?”
 
ทันใดนั้นสีหน้าผู้เฒ่าพยากรณ์ก็แปรเปลี่ยนไป สองตาค่อยๆหลับลงมือยกขึ้นมาคล้ายนับนิ้ว กล่าวพึมพำ “เป็นไปได้อย่างไรกัน…หรือ..ข้าจะคำนวณผิดไปจริงๆงั้นเหรอ?”
 
ตอนที่มันใช้ศาสตร์ทำนายอ่านชะตาของทั้ง 3 มันพบว่าหากทั้ง 3 ลงไปผจญภัยในภูมิภาคเบื้องล่าง สมควรพบเจอบางสิ่งที่ดีกับทั้ง 3 อย่างถึงที่สุด!
 
ทว่าตอนนี้เสี่ยวจินกลับบอกว่าปีศาจยัวเยี้ยะเต็มไปหมดแทบถูกกิน ยังมีคำ ‘วาสนากับผีสิ’ นั่นอีก ผู้เฒ่าพยากรณ์จึงคิดว่ามันทำนายผิดไปเป็นธรรมดา
 
“เฮ่!”
 
ตอนนี้เองต้วนซือหลิงพลันมองไปยังเสี่ยวจินที่มีท่าทางก้าวร้าว พลางร้อง ‘เฮ่’ ทักออกไปด้วยท่าทางดุๆ “ดูเจ้าสิน้องสาว หน้าตาเจ้าก็น่ารักน่าเอ็นดูมากแท้ๆ…ไฉนถึงได้ก้าวร้าวหยาบคายเช่นนี้เล่า!?”
 
“ท่านปู่พยากรณ์เป็นผู้อาวุโสนะ เจ้าพูดกับผู้อาวุโสด้วยวาจาก้าวร้าวเช่นนี้ได้อย่างไร มันไม่ดีรู้หรือไม่!?”
 
ต้วนซือหลิงเริ่มกล่าวดุเด็กหญิงในชุดสีทองที่แลดูเด็กกว่าออกมาราวกับผู้ที่มีประสบการณ์มากกว่า
 
“ซือหลิง!”
 
ต้วนซือหลิงอาจไม่เห็นว่าเสี่ยวจินหาใช่ใครที่ใครก็ตอแยด้วยได้ง่ายๆ แต่ทว่าก่านหรูเยี่ยนเห็น!
 
“ยาโถวน้อยนี่เป็นผู้ใดอีกกัน?”
 
ตอนนี้เองเสี่ยวจินพลันหันมามองต้วนซือหลิงด้วยสายตาแฝงรำคาญ ขมวดคิ้วกล่าวออกด้วยความไม่สบอารมณ์ “นี่เป็นเรื่องระหว่างเรากับตาแก่พยากรณ์ ยาโถวน้อยเจ้าอย่ายุ่งดีกว่า!”